Ekranların en sıradışı isimlerinden olan, kelamını pek sakınmayan ve bu halini 90’lı yılalrdan beri sürdüren bir isim Okan Bayülgen. Artık yeni bir heyecan yaşıyor. 17 Kasım’da İKSV Tiyatro Festivali’nde Shakespeare’in ünlü oyunu III. Richard’ın fakrlı bir yorumunu sahneye taşımaya hazırlanıyor.
Bayülgen’le yeni oyununu, hükümet tarafınca kendisine uygulanan ambargoyu, dijital dünyayı ve Z neslini anlattı. Okan Bayülgen Cumhuriyet’ten Kardelen İnce’ye ses getirecek açıklamalar yaptı.
İşte o söyleşi:
– Shakespeare’in en ünlü oyunlarından III. Richard’ı Dada takımıyla İKSV Tiyatro Festivali’ne taşıyacaksınız.
Oyun, Kuvvetli PSM’de 2 bin 200 kişilik büyük salonda oynanacak. Projenin heyecan verici kısmı şu ki: Sırtınızı yarım bin yıllık, bütün dünyada tanınan bir muharrire dayadığınız için rahatça bugünün bakış açısıyla kalem oynatabileceğiniz, sahnede dilek ettiğiniz üzere bir uyarlama gerçekleştirebileceğiniz ve kimi tarz denemeleri yapabileceğiniz bir iş bu. Öykümüz Londra’da bir küçük sanat tiyatrosunda geçiyor ve bu tiyatro bir “III. Richard” sahnelemeye karar veriyor.
Orada işler karışıyor, tiyatroya İngiliz olmayan bir adam “undercover” olmaya çalışmış. Muhakkak ki kriminal bir tip ve tiyatrocularla birlikte makyajla, kostümlerle polisten kaçıp kurtulabileceğini sanıyor. Bu adamın tiyatroyu ele geçirmesiyle Richard’ın krallığı ele geçirmesi paralellik gösteriyor ve tahminen de biz bu uyarlamayla izleyiciye bizim tiyatrocuların dünyasından Richard’ı bir kere daha anlatıyoruz.
Diyeceksiniz ki “Sen bu oyunu oynuyorsun lakin ilgi olur mu?” Olur, zira ben Youtube’a girdiğimde bakıyorum “Mısır piramitleri nasıl yapılmış” görüntüsü 3 milyon izlenmiş. Ben gençken kimse Mısır piramitlerini bu kadar merak etmiyordu. Demek ki ergenlerde de bilgiye bu biçimde bir açlık var.
– Gençliğe gelmişken… Z jenerasyonu hakkında açıklamalarınız oldu. Bir konuşmanızı hatırlatmak istiyorum size. 2011 yılında Altın Kelebek’te Beyazıt Öztürk’le yeni kuşağın önünü açmak gerektiğini, onlara fırsat verilmesi gerektiğini vurgulayan bir konuşmanız olmuştu.
Evet, “tekrar vermeyin almayacağım bu ödülü” dedim,
– Çok umutlu bir konuşmaydı. Artık daha umutsuzsunuz. niye?
Hayal kırıklığı oldu zira hem internete hem taşınabilir irtibat araçlarına doğdular. Her şeye ulaşabiliyorsun. Yani matbaanın icadından daha büyük bir şey olması gereken bir olay, bilakis insanları daha sığ, daha aptal ve hakimiyetsiz bir hale getirdi. En azından uyandığında Instagram’a bir fotoğraf koy, aman ona geri bildiri yaz, bak Whatsapp’ta bekliyor “falancanın telefon numarası neydi?” aptal sorusu… Hatta Instagram’da kimi takip edersem bir süre daha sonra ondan tiksinmeye başlıyorum. Çok sevdiğim, özlediğim arkadaşlarımın birçoklarını sildim.
– Bakıyor musunuz Instagram’da birilerinin profiline?
Bakıyorum ve o şahıstan de, tüm ailesinden de, yaptığı işten de tiksiniyorum ve onu artık özlemiyorum. Gizeme epey inanıyorum, garip olmaya, farklı olmaya. Herkes bayılıyor: kendini birebir aptal suya soksun, o suyun yüzeyinde kalmaya çalışarak daha fazlaca “post” atsın, takipçilerini artırsın. Hele şöhretli beşerler vallahi pornografi. Nedir pornografi? Kolay kolay üretilecek, sıradan olacak, çabucak bir kadro hislerimize hitap edecek… Bakıp geçilecek, bir yere saklanmayacak, hürmet gösterilmeyecek içerikler. Eee tıpkı tanım bu.
– Söylemlerinizden anladığım kadarıyla toplumsal medya size nazaran sığ.
Eskiden “Komşunun kızı reklamda oynamış” vardı. Artık “komşunun kızı ‘influencer’ olmuş”a geçtik. Ayda 200 bin lira kazanıyormuş. Artık bunu bir emekçi ailesi, memur ailesi duyduğu vakit ne yapsın? O da diyor kendi çocuğuna “Bir influencer olamadın.”
‘ÇIK ÖZÜR DİLE’
– 2016 yılında Altın Kelebek ödül merasimini sundunuz, ben de izlemiştim. Vakitten, sunucudan, takımdan kaynaklı birtakım yanlışlar olmuştu. Bir de vakit kısıtlaması vardı.
Zaman kısıtlaması yoktu. dört buçuk saat sürüyordu merasim, ben iki buçuk saate indirmeye çalışıyordum. Tertibi ben yapmadım, oradaki sorun şu oldu: Çok sıradan bir şey yapmıştım. “Ödülü almaya gelen salondan, ödül vermeye gelen kulisten geliyor. daha sonra hepsi birden kulise gidiyorlar, akabinde hepsi dönüp salona dağılıyorlar” üzere bir uygulama yaptırdım. O sırada ödül alan dizinin heyeti konuşma yapamadı.
Ben de sahnede değildim. daha sonra bana baskı yaptılar, “Çık özür dile” diye. “Ben sahnede bile değildim, ben niçin özür diliyorum” dedim. Kuliste sağa sola çekiştirmeler, müdahaleler olmaya başladı. Ben de biraz sarkastik bir konuşma yaptım diziyle ilgili, lakin makûs bir şey söylemedim.
“CUMHURBAŞKANI’NA ŞİKAYET ETTİLER”
– Aslında sizin tavrınız bu.
Yok canım, benim hiç bir hatam yok. aslına bakarsan ben kendi kendime kriz yönetebiliyorum lakin bütün televizyon ve gazete yöneticileri toplanıp “Özür lisana, özür dile” deyince şu biçimde düşünüyorsunuz: Televizyonu, gazeteyi kurtarayım. Lakin hiç biri beni kurtarmadı. Ben orada, beni Cumhurbaşkanı’na şikayet edip iki buçuk yıl ambargo uygulatanlara sinirlenmiyorum. Ben kendi tarafıma sinirleniyorum, zira o yöneticilerin baskısı yüzünden oldu bu.
Dünyadaki biroldukca ajans, İsveç devlet kanalı bile benimle röportaj yapmak istedi, zira bir ülkede bir şov insanı o ülkenin bir numaralı yöneticisi tarafınca amaç alınıyor. Dedim ki, “Bu, bu ülkede yaşamanın bir bedeli.” Öteki bir yerde bu traji komedyadır. O ortada Bodrum’da İstanbul’un görmediği hoşlukta büyük bir kabare açtım, kitaplar seslendirdim falan… birlikte televizyona iş yaptığım akranlarımın hepsi bıraktı yalnızca ben kaldım. Artık 30 yaşıma geri dönmüş üzereyim. Bunu Cumhurbaşkanımız yardımıyla yaptım. Teşekkür ediyorum kendisine.
“YALAN SÖYLEMEYİ BIRAKMALIYIZ”
– Türkiye’de şu an bir mutsuzluk hali, kutuplaşma ve kültürel yozlaşma var. Bunu nasıl yorumluyorsunuz?
Bizim morale ancak birinci olarak değişikliğe gereksinimimiz var. Bunu nasıl anlıyorsanız anlayın. Şu anda iktidar değişikliği, insanın kendini değiştirmesi, hayat biçimini değiştirmek olarak anlayın, bu biçimde anlaşılması lazım. Bence en değerlisi palavra söylemeyi bırakmamız gerekiyor bir anda.
AMADEUS’TAN niye AYRILDI?
– Amadeus yıllardır kapalı gişe giden başarılı bir oyun, fakat siz ayrıldınız…
Üç dönem oynadım. Bu, tanınan bir oyuncu için fazlaca uzun bir süre. Oyuncular bir ya da iki dönem daha sonra rolü kendisi kadar başarılı bir aktöre devrederek sarfiyatlar. Ben Tansu Biçer’e devrettim Mozart rolünü, fazlaca düzgün bir aktör. İzledim, büsbütün farklı bir ele alışı var. Bu oyuna bir şey kaybettirmez bilakis bunu bir de Tansu’dan izlemek isteyenler bir defa daha gidip izlerler. Olağan Selçuk Yöntem’in başarısı tartışılmaz.
Bayülgen’le yeni oyununu, hükümet tarafınca kendisine uygulanan ambargoyu, dijital dünyayı ve Z neslini anlattı. Okan Bayülgen Cumhuriyet’ten Kardelen İnce’ye ses getirecek açıklamalar yaptı.
İşte o söyleşi:
– Shakespeare’in en ünlü oyunlarından III. Richard’ı Dada takımıyla İKSV Tiyatro Festivali’ne taşıyacaksınız.
Oyun, Kuvvetli PSM’de 2 bin 200 kişilik büyük salonda oynanacak. Projenin heyecan verici kısmı şu ki: Sırtınızı yarım bin yıllık, bütün dünyada tanınan bir muharrire dayadığınız için rahatça bugünün bakış açısıyla kalem oynatabileceğiniz, sahnede dilek ettiğiniz üzere bir uyarlama gerçekleştirebileceğiniz ve kimi tarz denemeleri yapabileceğiniz bir iş bu. Öykümüz Londra’da bir küçük sanat tiyatrosunda geçiyor ve bu tiyatro bir “III. Richard” sahnelemeye karar veriyor.
Orada işler karışıyor, tiyatroya İngiliz olmayan bir adam “undercover” olmaya çalışmış. Muhakkak ki kriminal bir tip ve tiyatrocularla birlikte makyajla, kostümlerle polisten kaçıp kurtulabileceğini sanıyor. Bu adamın tiyatroyu ele geçirmesiyle Richard’ın krallığı ele geçirmesi paralellik gösteriyor ve tahminen de biz bu uyarlamayla izleyiciye bizim tiyatrocuların dünyasından Richard’ı bir kere daha anlatıyoruz.
Diyeceksiniz ki “Sen bu oyunu oynuyorsun lakin ilgi olur mu?” Olur, zira ben Youtube’a girdiğimde bakıyorum “Mısır piramitleri nasıl yapılmış” görüntüsü 3 milyon izlenmiş. Ben gençken kimse Mısır piramitlerini bu kadar merak etmiyordu. Demek ki ergenlerde de bilgiye bu biçimde bir açlık var.
– Gençliğe gelmişken… Z jenerasyonu hakkında açıklamalarınız oldu. Bir konuşmanızı hatırlatmak istiyorum size. 2011 yılında Altın Kelebek’te Beyazıt Öztürk’le yeni kuşağın önünü açmak gerektiğini, onlara fırsat verilmesi gerektiğini vurgulayan bir konuşmanız olmuştu.
Evet, “tekrar vermeyin almayacağım bu ödülü” dedim,
– Çok umutlu bir konuşmaydı. Artık daha umutsuzsunuz. niye?
Hayal kırıklığı oldu zira hem internete hem taşınabilir irtibat araçlarına doğdular. Her şeye ulaşabiliyorsun. Yani matbaanın icadından daha büyük bir şey olması gereken bir olay, bilakis insanları daha sığ, daha aptal ve hakimiyetsiz bir hale getirdi. En azından uyandığında Instagram’a bir fotoğraf koy, aman ona geri bildiri yaz, bak Whatsapp’ta bekliyor “falancanın telefon numarası neydi?” aptal sorusu… Hatta Instagram’da kimi takip edersem bir süre daha sonra ondan tiksinmeye başlıyorum. Çok sevdiğim, özlediğim arkadaşlarımın birçoklarını sildim.
– Bakıyor musunuz Instagram’da birilerinin profiline?
Bakıyorum ve o şahıstan de, tüm ailesinden de, yaptığı işten de tiksiniyorum ve onu artık özlemiyorum. Gizeme epey inanıyorum, garip olmaya, farklı olmaya. Herkes bayılıyor: kendini birebir aptal suya soksun, o suyun yüzeyinde kalmaya çalışarak daha fazlaca “post” atsın, takipçilerini artırsın. Hele şöhretli beşerler vallahi pornografi. Nedir pornografi? Kolay kolay üretilecek, sıradan olacak, çabucak bir kadro hislerimize hitap edecek… Bakıp geçilecek, bir yere saklanmayacak, hürmet gösterilmeyecek içerikler. Eee tıpkı tanım bu.
– Söylemlerinizden anladığım kadarıyla toplumsal medya size nazaran sığ.
Eskiden “Komşunun kızı reklamda oynamış” vardı. Artık “komşunun kızı ‘influencer’ olmuş”a geçtik. Ayda 200 bin lira kazanıyormuş. Artık bunu bir emekçi ailesi, memur ailesi duyduğu vakit ne yapsın? O da diyor kendi çocuğuna “Bir influencer olamadın.”
‘ÇIK ÖZÜR DİLE’
– 2016 yılında Altın Kelebek ödül merasimini sundunuz, ben de izlemiştim. Vakitten, sunucudan, takımdan kaynaklı birtakım yanlışlar olmuştu. Bir de vakit kısıtlaması vardı.
Zaman kısıtlaması yoktu. dört buçuk saat sürüyordu merasim, ben iki buçuk saate indirmeye çalışıyordum. Tertibi ben yapmadım, oradaki sorun şu oldu: Çok sıradan bir şey yapmıştım. “Ödülü almaya gelen salondan, ödül vermeye gelen kulisten geliyor. daha sonra hepsi birden kulise gidiyorlar, akabinde hepsi dönüp salona dağılıyorlar” üzere bir uygulama yaptırdım. O sırada ödül alan dizinin heyeti konuşma yapamadı.
Ben de sahnede değildim. daha sonra bana baskı yaptılar, “Çık özür dile” diye. “Ben sahnede bile değildim, ben niçin özür diliyorum” dedim. Kuliste sağa sola çekiştirmeler, müdahaleler olmaya başladı. Ben de biraz sarkastik bir konuşma yaptım diziyle ilgili, lakin makûs bir şey söylemedim.
“CUMHURBAŞKANI’NA ŞİKAYET ETTİLER”
– Aslında sizin tavrınız bu.
Yok canım, benim hiç bir hatam yok. aslına bakarsan ben kendi kendime kriz yönetebiliyorum lakin bütün televizyon ve gazete yöneticileri toplanıp “Özür lisana, özür dile” deyince şu biçimde düşünüyorsunuz: Televizyonu, gazeteyi kurtarayım. Lakin hiç biri beni kurtarmadı. Ben orada, beni Cumhurbaşkanı’na şikayet edip iki buçuk yıl ambargo uygulatanlara sinirlenmiyorum. Ben kendi tarafıma sinirleniyorum, zira o yöneticilerin baskısı yüzünden oldu bu.
Dünyadaki biroldukca ajans, İsveç devlet kanalı bile benimle röportaj yapmak istedi, zira bir ülkede bir şov insanı o ülkenin bir numaralı yöneticisi tarafınca amaç alınıyor. Dedim ki, “Bu, bu ülkede yaşamanın bir bedeli.” Öteki bir yerde bu traji komedyadır. O ortada Bodrum’da İstanbul’un görmediği hoşlukta büyük bir kabare açtım, kitaplar seslendirdim falan… birlikte televizyona iş yaptığım akranlarımın hepsi bıraktı yalnızca ben kaldım. Artık 30 yaşıma geri dönmüş üzereyim. Bunu Cumhurbaşkanımız yardımıyla yaptım. Teşekkür ediyorum kendisine.
“YALAN SÖYLEMEYİ BIRAKMALIYIZ”
– Türkiye’de şu an bir mutsuzluk hali, kutuplaşma ve kültürel yozlaşma var. Bunu nasıl yorumluyorsunuz?
Bizim morale ancak birinci olarak değişikliğe gereksinimimiz var. Bunu nasıl anlıyorsanız anlayın. Şu anda iktidar değişikliği, insanın kendini değiştirmesi, hayat biçimini değiştirmek olarak anlayın, bu biçimde anlaşılması lazım. Bence en değerlisi palavra söylemeyi bırakmamız gerekiyor bir anda.
AMADEUS’TAN niye AYRILDI?
– Amadeus yıllardır kapalı gişe giden başarılı bir oyun, fakat siz ayrıldınız…
Üç dönem oynadım. Bu, tanınan bir oyuncu için fazlaca uzun bir süre. Oyuncular bir ya da iki dönem daha sonra rolü kendisi kadar başarılı bir aktöre devrederek sarfiyatlar. Ben Tansu Biçer’e devrettim Mozart rolünü, fazlaca düzgün bir aktör. İzledim, büsbütün farklı bir ele alışı var. Bu oyuna bir şey kaybettirmez bilakis bunu bir de Tansu’dan izlemek isteyenler bir defa daha gidip izlerler. Olağan Selçuk Yöntem’in başarısı tartışılmaz.