Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Siyasetleri Heyeti Üyesi, Habertürk muharriri Murat Bardakçı “Taptaze bir hilâfet paranoyası” başlıklı yazısında İstanbul’un işgalden kurtuluşunun 98. yılına değindi.
Berbat bir zihniyetle karşı karşıya olduğumuzu belirten Bardakçı, İşgalin sona erişinin danışıklı döğüş olduğunu tez eden ve İstanbul’un kurtuluşu ile hilâfetin kaldırılması içinde münasebet kurmaya uğraşan bir güruh ortalıkta dolaşıp duruyor” dedi.
TUHAF SAVLAR
“İstanbul’daki işgal birliklerinin, bilhassa de İngilizler’in kenti “tek bir kurşun bile atmadan” terketmelerinin sebebinin güya İsmet Paşa’nın Lozan’da hilâfetin epeyce yakında kaldırılacağı konusunda teminat vermesi imiş” diyen Bardakçı, “Hattâ İngiltere Başbakanı Lloyd George ile bu konuda kapalı bir muahede bile imzalamış ve İstanbul’daki işgal bütün bu saklı temasların akabinde son bulmuş. bu türlü tuhaf savları ortaya atanlar, geçmişte de hep sırtlarını dayayacakları muhalif bir kaynak bulmaya çalışmışlardır” tabirlerini kullandı.
Bardakçı şunları yazdı:
“Bugünlerde “Lozan’da, İsmet Paşa ile İngiltere Başbakanı Lloyd George içinde kapalı bir muahede imzalanmıştı” masalını yaymaya uğraşanlar da kendilerine güya bir kaynak buldular: Savlarını Mustafa Kemal Paşa’nın sınıf arkadaşı olan Kemal Ohri isminde eski bir subayın 28 Şubat 1947’de Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’ye gönderdiği ve artık Cumhuriyet Arşivi’nde koruma edilen mektubuna dayandırıyorlar.
ASLI OLMAYAN TEZLER
Lozan’da imzalandığını sav ettiği bâtın muahedeyi mektubunda bir-iki satırla geçiştiren Kemal Ohri bu biçimde bir mutabakat gerçekten mevcut olsa ve kendisi de detaylara vâkıf bulunsa kimbilir daha neler yazardı, neler!..
Aslı-faslı olmayan ve hiç bir kaynağa dayanmayan argümanlarla dolu bir mektubu lisanlarına dolayanlar Kemal Ohri’nin birebir arşivde bulunan ve 8 Eylül 1950’de Cumhurbaşkanı Celâl Bayar’a gönderdiği ve birebir biçimde saçmaladığı bir öteki mektubundan ise niçinse hiç kelam etmiyorlar!
Gerçekten farketmedikleri veya işlerine gelmediği için görmezden geldikleri ikinci mektup da Cumhurbaşkanlığı Cumhuriyet Arşivi’nde “30-1-0-0-41-242-17” numaradadır, oburu üzere abuk-subuk akıl vermelerle doludur ve bir daha birebir arşivde Kemal Ohri’nin birtakım malî işleri ile alâkalı dilekçeleri de vardır!
Sırtlarını hayalî söylentilerle dolu bu biçimde uçuk bir evraka dayayıp ahkâm kesenlere işgalcilerin İstanbul’u tek el silâh bile atmadan terketmeleri ile hilâfet problemi içinde hiç bir münasebet bulunmadığını anlatabilmek ne mümkün?
“DEVLETİN KURUCU BABALARINA HAKARETİ FARZ KABUL EDENLER”
1880’den itibaren dünyanın dört bir tarafında girdikleri savaşlardan bıkan İngilizler’in artık barış istediklerini, Boğazlar’ı elden çıkartmama kaygısındaki Başbakan Lloyd George’un bu inadı yüzünden 19 Ekim 1922’de istifa etmek zorunda kaldığını, İngiltere’nin dominyonlarının Türkiye’ye yeni birlikler göndermeyi kabul etmediklerini, Kuvâ-yı Milliye’nin Çanakkale’deki tarafsız bölgeye girmesi üzerine İngiliz İşgal Kuvvetleri Kumandanı General Charles Harington’un Londra’nın verdiği ateş açma buyruğuna kazanma ihtimali olmadığı için uymadığını, hilâfetin kaldırılmasına İngiltere’nin şiddetle karşı çıktığını ve bütün bu mevzularla alâkalı evrakın İngiliz Arşivleri’nde bulunduğunu, üstelik araştırmacılara da açık olduğunu söyleyeceğim ama devletin kurucu babalarına hakareti farz kabul edenler bunların hiç birini dinlemeyecek, okumayacak ve araştırmayacaklar!
Hilâfetin kaldırılması sıkıntısının detaylarını Son Halife Abdülmecid Efendi’nin bende bulunan evrakına dayanarak ileride yazacağım ancak “İstanbul’un tek kurşun atılmadan geri alındığı” saçmalığı hakkında şimdilik kısa bir anıyı nakledeyim:
“HAKARET VE ZİLLETTEN İBARETTİR”
İşgal kuvvetlerinin İstanbul’u terkettikleri 6 Ekim 1923’te Şükrü Nailî Paşa’nın kumandasındaki birliklerimizin kente girişine şahit olanlar, “Türk askerleri kum gözlükleri takmışlardı… Kum fırtınası falan yoktu, hepimiz sevinç gözyaşı döküyorduk, askerler de ağladıklarını göstermemek için kum gözlüklerinden medet ummuşlardı” diye anlatırlardı.
“İstanbul’un işgali İngilizler ile hilâfet konusunda imzalan bilinmeyen muahede ile son bulmuştur, hilâfetin kaldırılması da bu mutabakatın gereğidir” diye gevelemek, Ulusal Mücadele’ye katılmış bütün kahramanların anılarına hakaretten ve bir zilletten ibarettir!”
Berbat bir zihniyetle karşı karşıya olduğumuzu belirten Bardakçı, İşgalin sona erişinin danışıklı döğüş olduğunu tez eden ve İstanbul’un kurtuluşu ile hilâfetin kaldırılması içinde münasebet kurmaya uğraşan bir güruh ortalıkta dolaşıp duruyor” dedi.
TUHAF SAVLAR
“İstanbul’daki işgal birliklerinin, bilhassa de İngilizler’in kenti “tek bir kurşun bile atmadan” terketmelerinin sebebinin güya İsmet Paşa’nın Lozan’da hilâfetin epeyce yakında kaldırılacağı konusunda teminat vermesi imiş” diyen Bardakçı, “Hattâ İngiltere Başbakanı Lloyd George ile bu konuda kapalı bir muahede bile imzalamış ve İstanbul’daki işgal bütün bu saklı temasların akabinde son bulmuş. bu türlü tuhaf savları ortaya atanlar, geçmişte de hep sırtlarını dayayacakları muhalif bir kaynak bulmaya çalışmışlardır” tabirlerini kullandı.
Bardakçı şunları yazdı:
“Bugünlerde “Lozan’da, İsmet Paşa ile İngiltere Başbakanı Lloyd George içinde kapalı bir muahede imzalanmıştı” masalını yaymaya uğraşanlar da kendilerine güya bir kaynak buldular: Savlarını Mustafa Kemal Paşa’nın sınıf arkadaşı olan Kemal Ohri isminde eski bir subayın 28 Şubat 1947’de Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’ye gönderdiği ve artık Cumhuriyet Arşivi’nde koruma edilen mektubuna dayandırıyorlar.
ASLI OLMAYAN TEZLER
Lozan’da imzalandığını sav ettiği bâtın muahedeyi mektubunda bir-iki satırla geçiştiren Kemal Ohri bu biçimde bir mutabakat gerçekten mevcut olsa ve kendisi de detaylara vâkıf bulunsa kimbilir daha neler yazardı, neler!..
Aslı-faslı olmayan ve hiç bir kaynağa dayanmayan argümanlarla dolu bir mektubu lisanlarına dolayanlar Kemal Ohri’nin birebir arşivde bulunan ve 8 Eylül 1950’de Cumhurbaşkanı Celâl Bayar’a gönderdiği ve birebir biçimde saçmaladığı bir öteki mektubundan ise niçinse hiç kelam etmiyorlar!
Gerçekten farketmedikleri veya işlerine gelmediği için görmezden geldikleri ikinci mektup da Cumhurbaşkanlığı Cumhuriyet Arşivi’nde “30-1-0-0-41-242-17” numaradadır, oburu üzere abuk-subuk akıl vermelerle doludur ve bir daha birebir arşivde Kemal Ohri’nin birtakım malî işleri ile alâkalı dilekçeleri de vardır!
Sırtlarını hayalî söylentilerle dolu bu biçimde uçuk bir evraka dayayıp ahkâm kesenlere işgalcilerin İstanbul’u tek el silâh bile atmadan terketmeleri ile hilâfet problemi içinde hiç bir münasebet bulunmadığını anlatabilmek ne mümkün?
“DEVLETİN KURUCU BABALARINA HAKARETİ FARZ KABUL EDENLER”
1880’den itibaren dünyanın dört bir tarafında girdikleri savaşlardan bıkan İngilizler’in artık barış istediklerini, Boğazlar’ı elden çıkartmama kaygısındaki Başbakan Lloyd George’un bu inadı yüzünden 19 Ekim 1922’de istifa etmek zorunda kaldığını, İngiltere’nin dominyonlarının Türkiye’ye yeni birlikler göndermeyi kabul etmediklerini, Kuvâ-yı Milliye’nin Çanakkale’deki tarafsız bölgeye girmesi üzerine İngiliz İşgal Kuvvetleri Kumandanı General Charles Harington’un Londra’nın verdiği ateş açma buyruğuna kazanma ihtimali olmadığı için uymadığını, hilâfetin kaldırılmasına İngiltere’nin şiddetle karşı çıktığını ve bütün bu mevzularla alâkalı evrakın İngiliz Arşivleri’nde bulunduğunu, üstelik araştırmacılara da açık olduğunu söyleyeceğim ama devletin kurucu babalarına hakareti farz kabul edenler bunların hiç birini dinlemeyecek, okumayacak ve araştırmayacaklar!
Hilâfetin kaldırılması sıkıntısının detaylarını Son Halife Abdülmecid Efendi’nin bende bulunan evrakına dayanarak ileride yazacağım ancak “İstanbul’un tek kurşun atılmadan geri alındığı” saçmalığı hakkında şimdilik kısa bir anıyı nakledeyim:
“HAKARET VE ZİLLETTEN İBARETTİR”
İşgal kuvvetlerinin İstanbul’u terkettikleri 6 Ekim 1923’te Şükrü Nailî Paşa’nın kumandasındaki birliklerimizin kente girişine şahit olanlar, “Türk askerleri kum gözlükleri takmışlardı… Kum fırtınası falan yoktu, hepimiz sevinç gözyaşı döküyorduk, askerler de ağladıklarını göstermemek için kum gözlüklerinden medet ummuşlardı” diye anlatırlardı.
“İstanbul’un işgali İngilizler ile hilâfet konusunda imzalan bilinmeyen muahede ile son bulmuştur, hilâfetin kaldırılması da bu mutabakatın gereğidir” diye gevelemek, Ulusal Mücadele’ye katılmış bütün kahramanların anılarına hakaretten ve bir zilletten ibarettir!”