Bir süredir – yetmişlerin ikinci yarısından 2000’lerin başına kadar – kabul eder en yakın ortamdı ışınlanma insan için mevcuttur. Air France ve British Airways’in süpersonik uçağı, Londra’dan New York’a uçmak için üç saat. Bir Boeing 737’de en az sekiz kişiye ihtiyaç vardı – ve hala buna ihtiyaç var -.
Şimdi geriye bakınca bilim kurguya benziyor. Concorde henüz prototipken, ilk uçuşunu 2 Nisan 1969’da, geleceğe iyimserlikle baktığımız ve her şeyden önemlisi, burun yukarı.
Nitekim birkaç ay içinde gökyüzüne ve uzaya yarış çılgın bir hızlanma biliyor. 31 Aralık 1968’de başka bir süpersonik uçak havalandı. Sovyetler Birliği’nde inşa edilen Tupolev Tu-144. Sonra sıra aslında Concorde’a geldi. Ve birkaç ay sonra Amerikalı Neil Armstrong işi bıraktı. Aydaki ayak izi.
Birçok kişi için Concorde o zamanının çok ilerisindeydi. Ve belki de tam da bu nedenle artık uçmamanız normaldir.
Gökyüzündeki son uyanış, sesin iki katı hızında, Concorde onu yirmi yıl önce terk etti. 24 Ekim 2003’te düzenlenen veda uçuşu 100 ünlüyü New York’tan Londra’ya taşıdı. 1.500 dolara mal oldu. Uçağın hizmete girdiği son yılda bilet fiyatı 12.000 dolara çıktı.
Yaklaşık 200 avro gibi çok daha küçük bir meblağ karşılığında, bu mühendislik şaheseri artık “satın alınabilir”. Yeni bir Lego Simge seti, 2.038 parçadan oluşanİngiltere ve Fransa’nın 1962’de birlikte tasarlamaya başladıkları uçağa saygı duruşunda bulunuyor. Ve o Fransız Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle, Concorde’u ilk kez ertesi yıl vaftiz etti.
Concorde bu nedenle pahalıydı ve son derece gürültülüydü – her geçişinde ürettiği sonik patlama nedeniyle ses hızı – ve ayrıca kirletici. Ama aynı zamanda güzeldi, görmek güzel. British Airways’in eski bir çalışanı olan Brian Lovegrove, “O uçak her kalktığında ve iniş yaptığında, yaptığınız işi yarıda kesmekten kendinizi alamadınız” dedi. Hiç doyamıyorsunuz, onu izlemek hatta dinlemek bile büyük keyifti.”
Yirmi yıl sonra, eski bir Concorde’un yakın zamanda bir yerden bir yere taşınmasına eşlik eden videolar ve amatör çekimlerin de gösterdiği gibi, bu çekicilik değişmeden kaldı.Korkusuz Manhattan Deniz, Hava ve Uzay Müzesi2003 yılından beri sergilenmekte olduğu Brooklyn Tersanesinde küçük bir bakıma girecek.
X’te bir kullanıcı, uçağı büyük bir mavnayla Hudson Nehri üzerinde süzülürken gördükten sonra ironik bir şekilde “Bu, Concorde’un son yirmi yılda ulaştığı en yüksek hız” diye yazdı.
Lego reprodüksiyonu, orijinaline son derece sadıktır. Oyuncak uçağın bile “eğik bir burnu” vardır: Concorde pilotlarının iniş sırasında daha iyi bir görüşe sahip olmalarını sağladı. Burun kıvrıldığında, gerçek Concorde’da bulunanın aynısı olan ikinci bir büyük iç pencere belirir.
Model, bu kez minifigür olmadan, kuyruğunu döndürerek tekerlekli üç arabayı ortaya çıkaran büyüleyici bir cihazla kesişiyor. Ogival delta kanatlarında göze çarpıyorlar dört motorlu Rolls-Royce/Snecma Olympus 593 motorları uçağı ses bariyerinin üzerinden Mach 1’de, 60.000 fit’e yakın bir yükseklikte, neredeyse Uzay’ın kenarında itti.
Ayrıca, uçak gövdesinden bir parça koparılarak, uçağın sade iç kısmının yeniden inşası. Özellikle gerçek Concorde’daki koltuklar ultra lüksten başka her şeydi. Tek bir sınıf, toplam 90 koltuk, bir oturum ile diğeri arasında çok az boşluk var. Süpersonik uçağa binenler “dar” boşluklardan ve “önemsiz” ve “rahatsız” koltuklardan bahseder: “Concorde büyüleyiciydi. Ancak ‘Bir bilet almalıydım’ pişmanlığıyla birleşen nostalji, zenginler ve ünlüler için bir oyun alanının romantik anısına katkıda bulundu”.
Bir Concorde ile uçanların “zenginliğini” belgeleyen, kalkıştan önce ve sonra servis edilen şampanya değildi. Ne de yakın oturma yeteneği Mick Jagger veya Gwyneth Paltrow.
Kaide üzerinde, set Lego Simgeleri Concorde 102 cm uzunluğunda – 135 cm’ye ulaşan tuğlalardan yapılmış devasa Titanik’ten biraz daha kısa – bize süpersonik uçağın garanti ettiği en değerli şeyi hatırlatıyor: Zamandan tasarruf. Concorde ve yolcuları yıllardır bu bilinçle yaşıyor.
Şimdi geriye bakınca bilim kurguya benziyor. Concorde henüz prototipken, ilk uçuşunu 2 Nisan 1969’da, geleceğe iyimserlikle baktığımız ve her şeyden önemlisi, burun yukarı.
Nitekim birkaç ay içinde gökyüzüne ve uzaya yarış çılgın bir hızlanma biliyor. 31 Aralık 1968’de başka bir süpersonik uçak havalandı. Sovyetler Birliği’nde inşa edilen Tupolev Tu-144. Sonra sıra aslında Concorde’a geldi. Ve birkaç ay sonra Amerikalı Neil Armstrong işi bıraktı. Aydaki ayak izi.
Birçok kişi için Concorde o zamanının çok ilerisindeydi. Ve belki de tam da bu nedenle artık uçmamanız normaldir.
Gökyüzündeki son uyanış, sesin iki katı hızında, Concorde onu yirmi yıl önce terk etti. 24 Ekim 2003’te düzenlenen veda uçuşu 100 ünlüyü New York’tan Londra’ya taşıdı. 1.500 dolara mal oldu. Uçağın hizmete girdiği son yılda bilet fiyatı 12.000 dolara çıktı.
Yaklaşık 200 avro gibi çok daha küçük bir meblağ karşılığında, bu mühendislik şaheseri artık “satın alınabilir”. Yeni bir Lego Simge seti, 2.038 parçadan oluşanİngiltere ve Fransa’nın 1962’de birlikte tasarlamaya başladıkları uçağa saygı duruşunda bulunuyor. Ve o Fransız Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle, Concorde’u ilk kez ertesi yıl vaftiz etti.
Concorde bu nedenle pahalıydı ve son derece gürültülüydü – her geçişinde ürettiği sonik patlama nedeniyle ses hızı – ve ayrıca kirletici. Ama aynı zamanda güzeldi, görmek güzel. British Airways’in eski bir çalışanı olan Brian Lovegrove, “O uçak her kalktığında ve iniş yaptığında, yaptığınız işi yarıda kesmekten kendinizi alamadınız” dedi. Hiç doyamıyorsunuz, onu izlemek hatta dinlemek bile büyük keyifti.”
Yirmi yıl sonra, eski bir Concorde’un yakın zamanda bir yerden bir yere taşınmasına eşlik eden videolar ve amatör çekimlerin de gösterdiği gibi, bu çekicilik değişmeden kaldı.Korkusuz Manhattan Deniz, Hava ve Uzay Müzesi2003 yılından beri sergilenmekte olduğu Brooklyn Tersanesinde küçük bir bakıma girecek.
X’te bir kullanıcı, uçağı büyük bir mavnayla Hudson Nehri üzerinde süzülürken gördükten sonra ironik bir şekilde “Bu, Concorde’un son yirmi yılda ulaştığı en yüksek hız” diye yazdı.
Lego reprodüksiyonu, orijinaline son derece sadıktır. Oyuncak uçağın bile “eğik bir burnu” vardır: Concorde pilotlarının iniş sırasında daha iyi bir görüşe sahip olmalarını sağladı. Burun kıvrıldığında, gerçek Concorde’da bulunanın aynısı olan ikinci bir büyük iç pencere belirir.
Model, bu kez minifigür olmadan, kuyruğunu döndürerek tekerlekli üç arabayı ortaya çıkaran büyüleyici bir cihazla kesişiyor. Ogival delta kanatlarında göze çarpıyorlar dört motorlu Rolls-Royce/Snecma Olympus 593 motorları uçağı ses bariyerinin üzerinden Mach 1’de, 60.000 fit’e yakın bir yükseklikte, neredeyse Uzay’ın kenarında itti.
Ayrıca, uçak gövdesinden bir parça koparılarak, uçağın sade iç kısmının yeniden inşası. Özellikle gerçek Concorde’daki koltuklar ultra lüksten başka her şeydi. Tek bir sınıf, toplam 90 koltuk, bir oturum ile diğeri arasında çok az boşluk var. Süpersonik uçağa binenler “dar” boşluklardan ve “önemsiz” ve “rahatsız” koltuklardan bahseder: “Concorde büyüleyiciydi. Ancak ‘Bir bilet almalıydım’ pişmanlığıyla birleşen nostalji, zenginler ve ünlüler için bir oyun alanının romantik anısına katkıda bulundu”.
Bir Concorde ile uçanların “zenginliğini” belgeleyen, kalkıştan önce ve sonra servis edilen şampanya değildi. Ne de yakın oturma yeteneği Mick Jagger veya Gwyneth Paltrow.
Kaide üzerinde, set Lego Simgeleri Concorde 102 cm uzunluğunda – 135 cm’ye ulaşan tuğlalardan yapılmış devasa Titanik’ten biraz daha kısa – bize süpersonik uçağın garanti ettiği en değerli şeyi hatırlatıyor: Zamandan tasarruf. Concorde ve yolcuları yıllardır bu bilinçle yaşıyor.