Ekmek üstüne tereyağ sürersiniz, reçel sürersiniz, kaymak sürersiniz, fındık ezmesi, fıstık ezmesi sürersiniz pekala ekmek üstüne bisküvi sürer misiniz?
Yani düşünün: Buğday tabanlı bir eserin üstüne bir daha buğday tabanlı bir eser sürüp yiyorsunuz…
Perşembe günü Beylikdüzü Tüyap’ta başlayan World Food Istanbul fuarını ziyaret ettim ve Konya’nın esaslı firması GESAŞ standını gezerken “Focus” isimli sürülebilir bisküvi eserini görür görmez aklımdan işte tam olarak bunlar geçiyordu.
GESAŞ, Konya’da epeyce büyük bir üretici. Helvadan, lokuma; reçelden, sirke ve yağlara ve fazlasına uzanan portföye sahip. Kavanozda sunulan Focus Biskeyf isimli sürülebilir bisküvisini görünce aklıma iki yıl evvelce Amsterdam’dan dönerken eşimin havalimanından aldığı “Lotus Biscoff” sürülebilir bisküvi geldi. Zira Focus’un ambalajı da Lotus Biscoff’unki ile şimdi aynısıydı. En azından algı olarak yarattığı birinci intiba bakımından…
Eşime bu biçimde Lotus kavanozunu niçin aldığını sorduğumda bana yalnızca “Çok hoş, ondan” diye yanıt vermişti. Konutta bir iki sefer bu ithal eseri denedim lakin açıkçası bana pek de hitap etmedi. Dediğim üzere ben ekmek üstüne tereyağ sürerim, reçel sürerim, tuzlu bir şeyler canım çekerse zeytin ezmesi sürerim, krem peynir sürerim, acı biber salçası sürerim…
Tercih problemi olağan.
Lakin üstte da bahsetmiş olduğum üzere buğday tabanlı bir yiyecek üzerine bir daha buğday tabanlı bir eser sürmek en başta mantığıma zıt geliyor. Bence ekmek ortası şekerli ekmek yemek üzere bir şey. Ya da ekmek ortası kurabiye
Fuarda Focus Biskeyf’i denemedim lakin toplumsal medya hesabımdan “Tadı nasıl?” diye beni takip edenlere bir sual yönelttim. Gelen onlarca cevap karşısında da şaşırdım zira açıkçası ülkemizde sürülebilir bisküviye bu kadar ilgi olduğunu hiç varsayım etmemiştim.
Lotus Biscoff’un tıpkı Nutella üzere fenomen bir eser olduğunu o esnada anladım. Ayrıyeten sürülebilir bisküvilerin ülkemizde biroldukca muadili olduğunu ve bölüm haline geldiğini de bu vesileyle öğrendim.
Nusspo, Patiswiss, Focus… İsimlerine aldanmayın. Bunlar daima yerli üretim sürülebilir bisküviler. Nusspo Kocaelili, Patiswiss Ankaralı, Focus Konyalı.
LOTUS’TAN GÜNÜMÜZE
Lotus 1932 yılında Belçika’da kurulan bir bisküvi üreticisi. Kahvelerin yanında tek tek fakat ambalaj içerisinde sunulan tarçın ve karamel aroması baskın bir bisküvi. vakit içinde ezilip toz haline getirilerek tatlıların üzerine serpilir ve tatlı tanımlarının içine girer hale geliyor. bu biçimdece yalnızca çay ya da kahve yanında tüketilen bir bisküvi olmaktan çıkıyor. Bu bir pazarlama stratejisi natürel. Keynes’in dediği üzere arzlar, kendi taleplerini yaratıyor. bu biçimdece vakit içinde Lotus Biscoff sürülebilir bir eser olarak kavanozlara da giriyor.
“Hey gidi hey!” diye düşünüyorum. “Bisküvimizi çaya batırarak yumuşatıp yediğimiz günlerden nerelere geldik. Yumuşatılmış bisküvilerin kavanozlanarak bizlere daha katma kıymetli bir eser olarak sunulduğu ve bu arzın kendi talebini ziyadesiyle yarattığı bir çağdayız.”
bir daha düşünüyorum: “Peki bunu yapmayı bizim yerli ve dünyaca ünlü bisküvi üreticisi firmalarımız niye daha evvel düşünemedi?”
daha sonra yeniden düşünüyorum: “niçin ürettiğimiz bu yerli mallar güya İsviçre’de, Fransa’da Belçika’da üretiliyormuş üzere isimlere sahip?”
Son olarak bir defa daha düşünüyorum: “İnsanoğlu tuhaf bir varlık. Kendi kurgusuna fazla mana yüklemeye devam ederken aslında farkına varmadan diğerlerinin daha büyük kurgularının içerisinde aksiyonlarını sürdürmeye devam ediyor. O denli ki; bir ismi dalga geçercesine taklit ederken altına ‘Yerli ve milli’ diye de ekstra not düşmek zorunda kalıyor. halbuki ki eserin altına yerli ve ulusal diye not düşmek yerine ona yerli ve ulusal bir isim vermek daha yanlışsız, daha hoş değil mi?”
İnanç Borça’nın “Bu Topraklardan Dünya Markası Çıkar Mı?” isimli bir kitabı var. Okuyanlarınız bilir.
Bu soruyu ben sizlere sorayım.
“Sizce çıkar mı?”
Salih Seçkin Sevinç
Yani düşünün: Buğday tabanlı bir eserin üstüne bir daha buğday tabanlı bir eser sürüp yiyorsunuz…
Perşembe günü Beylikdüzü Tüyap’ta başlayan World Food Istanbul fuarını ziyaret ettim ve Konya’nın esaslı firması GESAŞ standını gezerken “Focus” isimli sürülebilir bisküvi eserini görür görmez aklımdan işte tam olarak bunlar geçiyordu.
GESAŞ, Konya’da epeyce büyük bir üretici. Helvadan, lokuma; reçelden, sirke ve yağlara ve fazlasına uzanan portföye sahip. Kavanozda sunulan Focus Biskeyf isimli sürülebilir bisküvisini görünce aklıma iki yıl evvelce Amsterdam’dan dönerken eşimin havalimanından aldığı “Lotus Biscoff” sürülebilir bisküvi geldi. Zira Focus’un ambalajı da Lotus Biscoff’unki ile şimdi aynısıydı. En azından algı olarak yarattığı birinci intiba bakımından…
Eşime bu biçimde Lotus kavanozunu niçin aldığını sorduğumda bana yalnızca “Çok hoş, ondan” diye yanıt vermişti. Konutta bir iki sefer bu ithal eseri denedim lakin açıkçası bana pek de hitap etmedi. Dediğim üzere ben ekmek üstüne tereyağ sürerim, reçel sürerim, tuzlu bir şeyler canım çekerse zeytin ezmesi sürerim, krem peynir sürerim, acı biber salçası sürerim…
Tercih problemi olağan.
Lakin üstte da bahsetmiş olduğum üzere buğday tabanlı bir yiyecek üzerine bir daha buğday tabanlı bir eser sürmek en başta mantığıma zıt geliyor. Bence ekmek ortası şekerli ekmek yemek üzere bir şey. Ya da ekmek ortası kurabiye
Fuarda Focus Biskeyf’i denemedim lakin toplumsal medya hesabımdan “Tadı nasıl?” diye beni takip edenlere bir sual yönelttim. Gelen onlarca cevap karşısında da şaşırdım zira açıkçası ülkemizde sürülebilir bisküviye bu kadar ilgi olduğunu hiç varsayım etmemiştim.
Lotus Biscoff’un tıpkı Nutella üzere fenomen bir eser olduğunu o esnada anladım. Ayrıyeten sürülebilir bisküvilerin ülkemizde biroldukca muadili olduğunu ve bölüm haline geldiğini de bu vesileyle öğrendim.
Nusspo, Patiswiss, Focus… İsimlerine aldanmayın. Bunlar daima yerli üretim sürülebilir bisküviler. Nusspo Kocaelili, Patiswiss Ankaralı, Focus Konyalı.
LOTUS’TAN GÜNÜMÜZE
Lotus 1932 yılında Belçika’da kurulan bir bisküvi üreticisi. Kahvelerin yanında tek tek fakat ambalaj içerisinde sunulan tarçın ve karamel aroması baskın bir bisküvi. vakit içinde ezilip toz haline getirilerek tatlıların üzerine serpilir ve tatlı tanımlarının içine girer hale geliyor. bu biçimdece yalnızca çay ya da kahve yanında tüketilen bir bisküvi olmaktan çıkıyor. Bu bir pazarlama stratejisi natürel. Keynes’in dediği üzere arzlar, kendi taleplerini yaratıyor. bu biçimdece vakit içinde Lotus Biscoff sürülebilir bir eser olarak kavanozlara da giriyor.
“Hey gidi hey!” diye düşünüyorum. “Bisküvimizi çaya batırarak yumuşatıp yediğimiz günlerden nerelere geldik. Yumuşatılmış bisküvilerin kavanozlanarak bizlere daha katma kıymetli bir eser olarak sunulduğu ve bu arzın kendi talebini ziyadesiyle yarattığı bir çağdayız.”
bir daha düşünüyorum: “Peki bunu yapmayı bizim yerli ve dünyaca ünlü bisküvi üreticisi firmalarımız niye daha evvel düşünemedi?”
daha sonra yeniden düşünüyorum: “niçin ürettiğimiz bu yerli mallar güya İsviçre’de, Fransa’da Belçika’da üretiliyormuş üzere isimlere sahip?”
Son olarak bir defa daha düşünüyorum: “İnsanoğlu tuhaf bir varlık. Kendi kurgusuna fazla mana yüklemeye devam ederken aslında farkına varmadan diğerlerinin daha büyük kurgularının içerisinde aksiyonlarını sürdürmeye devam ediyor. O denli ki; bir ismi dalga geçercesine taklit ederken altına ‘Yerli ve milli’ diye de ekstra not düşmek zorunda kalıyor. halbuki ki eserin altına yerli ve ulusal diye not düşmek yerine ona yerli ve ulusal bir isim vermek daha yanlışsız, daha hoş değil mi?”
İnanç Borça’nın “Bu Topraklardan Dünya Markası Çıkar Mı?” isimli bir kitabı var. Okuyanlarınız bilir.
Bu soruyu ben sizlere sorayım.
“Sizce çıkar mı?”
Salih Seçkin Sevinç