Bu denli –hayat pahalılığı gibi- fevkaladelüğe karşın, kamuoyu anketlerinde AKP nasıl hâlâ birinci parti çıkıyor?
Toplumsal medyada çoğunlukla görüyorum:
AKP’ye öfke kusanlar, bu partiye oy verenlere “beter olun” gibisi kelamlar sarf ediyor! Yanlış.
Halka kızılmaz.
Ezilmiş, horlanmış, susturulmuş, kıskaca alınmış bir halka sitem ezilmez.
“Korkaksın, zayıfsın, kendine bile faydası olmayan çaresizsin” diye halk alçaltılmaz.
Hele, “sadaka peşinde koşanlar” yahut “bilinçsiz/cahil sürü” diye halkı yaftalamak, küçümsemek, suçlamak büyük yanılgıdır.
Maalesef… Bu sitemkâr kızgınlık birtakım bazı halkçı kürsülerden bile lisana getiriliyor:
-Bunca rüşvete, talana, yağmaya, hukuk dışılığa karşın bu iktidara oy vermeye devam mı edeceksiniz?
Muhalefetin, niçin oy verdiklerine dair hiç mi kanısı yok?
-“Biz doğruları gözlerine sokuyoruz fakat inatla görmüyorlar” diyen bir siyaset anlayışı halkı kavrayamamış demektir.
Yeri geldi evvela şu tespiti yapayım:
Halkını tüketen milletlerin kendileri de tükenir.
Halkı kaybedersek ülkeyi kaybederiz.
Yapmayınız.
İktidarın, üstten bakan kibri, bulaşıcı hastalık oldu ülkemizde; herkes birbirini aşağılıyor!
halbuki. Halk ne kibirle ne de popülizm/ dalkavukluk yaparak kazanılır.
Halkı kazanmanın öncelikli yolu, kendimize kızmaktan/ özeleştiri yapmaktan geçer.
SEÇMEN DUYGUSU
Siyaset bilimci Prof. Michael Bruter, London School of Economics/LSE bünyesindeki Seçim Psikolojisi Gözlemevi‘ni yönetiyor. Montreal McGill Üniversitesi’ndeki Demokratik Vatandaşlık Çalışmaları Merkezi üzere kurumların üyesi…
Prof. Bruter, yardımcısı Dr. Sarah Harrison ile “seçim ergonomisi” kavramı oluşturarak seçmen psikolojisi/ duyguları/ davranışları üzerine çalışmalar yapıyor…
İkilinin “Bir Seçmenin Zihninde: Seçim Psikolojisine Yeni Bir Yaklaşım” isimli kitabı var. Çeşitli sorulara datalar ışığında cevap veriyorlar:
-“İnsanlar; istediklerine değil de, örtük olarak üstlendikleri rollere dayanarak gerçek olduğuna inandıklarına mı oy veriyor?”
Enteresan saptamaları var:
Yaptıkları bir çalışmada; oy kullanma istasyonları bir kilisede bulunuyorsa, insanların muhafazakâr adaylara oy verme olasılıkları daha yüksekti….
Bir öbür çalışmada, 18-24 yaş ortası seçmenlerin, posta yoluyla oylama yapılması hâlinde çok sağ partilere oy verme mümkünlüğü sandık başına gitmenin neredeyse iki katıydı…
Sayısı hiç de az olmayan seçmenlerin oy tercihi, bırakın son haftayı son günde bile değiştiğini biliyor musunuz?
LSE bünyesinde son çalışmaları, “beşerler, seçimler niçiniyle niye birbirlerinden nefret ediyor ve ortaya çıkan bu çatışma nasıl çözülür?”
Bu köşede ısrarla “çözüm yolları” konusunda çalışmalar yapan akademisyenlerden kelam ediyorum. Keşke muhalefet partileri, bu çeşit çalışmalar yapan araştırmacıları ülkemizde davet edip toplantılar düzenlese…
Lakin umudum yok; Prof. Bruter- Dr. Harrison kitabı Türkçeye bile çevrilmedi.
Gerek siyaset arenasında, gerekse toplumsal medyada laf sokmayı siyaset yapma sanıyoruz!
BEKLENTİ MOTİVASYONU
Öbür bir çalışma:
Prof. Daniel Kahneman, yargı ve karar verme konusunda uzman Amerikalı psikolog.
Prof. Amos N. Tversky, algı ve akıl yürütme konusunda uzmanİsrailli psikolog.
Tversky vefat edince birlikte yaptıkları çalışmalardan da dolayı Kahneman, 2002’de Nobel İktisat Mükafatı aldı.
İkili “beklenti teorisini” geliştirdi:
İktisat için geçerli bu teori, seçmenler için de geçerlidir: Husus, kişinin makul bir davranışı seçmeye motive olması idi! Seçim yapanın davranışını/tercihini, sonuçta beklenilen yarar ve getiri de belirliyordu!
Evet: Onca başarısızlığına karşın azımsanmayacak bir kitlenin iktidarı desteklemesinin sebebi; sorunu/krizi bir daha bu iktidarın gidereceğine olan motivasyon değil midir? Umut, yoksulun ekmeği yani!
Kuşkusuz, ekonomik kriz seçmen halini etkiliyor.
Kuşkusuz, seçmen inancını berbata kullanan iktidarın, çeşitli rüşvet-talan üzere suistimalleri sandık kararınu etkiliyor.
Lakin. Üstte yazdığım üzere politik davranış teorilerine nazaran, seçmen rasyonel olmayan konulara nazaran de oy veriyor
Toplumsal medya görüntülerinde, iktidarı savunmak için insanların ileri sürdükleri argümanlar sanırım herkese şaşırtan geliyordur. Pekala, niçini ne? Korku, dehşet, öfke, önyargı ve olağan olarak beklenti üzere duygusal niçinler mi?
Toplumsal medyada birkaç ileti atarak halkı küstürmenin, “bunlar beni daima dışlıyor” diye ruh haline büründürmenin âlemi yok…
Muhalefetin, itimat inşa etmesi kural.
Sorunun salt ekonomik değil, ruhsal istikameti de var.
Soner Yalçın
Toplumsal medyada çoğunlukla görüyorum:
AKP’ye öfke kusanlar, bu partiye oy verenlere “beter olun” gibisi kelamlar sarf ediyor! Yanlış.
Halka kızılmaz.
Ezilmiş, horlanmış, susturulmuş, kıskaca alınmış bir halka sitem ezilmez.
“Korkaksın, zayıfsın, kendine bile faydası olmayan çaresizsin” diye halk alçaltılmaz.
Hele, “sadaka peşinde koşanlar” yahut “bilinçsiz/cahil sürü” diye halkı yaftalamak, küçümsemek, suçlamak büyük yanılgıdır.
Maalesef… Bu sitemkâr kızgınlık birtakım bazı halkçı kürsülerden bile lisana getiriliyor:
-Bunca rüşvete, talana, yağmaya, hukuk dışılığa karşın bu iktidara oy vermeye devam mı edeceksiniz?
Muhalefetin, niçin oy verdiklerine dair hiç mi kanısı yok?
-“Biz doğruları gözlerine sokuyoruz fakat inatla görmüyorlar” diyen bir siyaset anlayışı halkı kavrayamamış demektir.
Yeri geldi evvela şu tespiti yapayım:
Halkını tüketen milletlerin kendileri de tükenir.
Halkı kaybedersek ülkeyi kaybederiz.
Yapmayınız.
İktidarın, üstten bakan kibri, bulaşıcı hastalık oldu ülkemizde; herkes birbirini aşağılıyor!
halbuki. Halk ne kibirle ne de popülizm/ dalkavukluk yaparak kazanılır.
Halkı kazanmanın öncelikli yolu, kendimize kızmaktan/ özeleştiri yapmaktan geçer.
SEÇMEN DUYGUSU
Siyaset bilimci Prof. Michael Bruter, London School of Economics/LSE bünyesindeki Seçim Psikolojisi Gözlemevi‘ni yönetiyor. Montreal McGill Üniversitesi’ndeki Demokratik Vatandaşlık Çalışmaları Merkezi üzere kurumların üyesi…
Prof. Bruter, yardımcısı Dr. Sarah Harrison ile “seçim ergonomisi” kavramı oluşturarak seçmen psikolojisi/ duyguları/ davranışları üzerine çalışmalar yapıyor…
İkilinin “Bir Seçmenin Zihninde: Seçim Psikolojisine Yeni Bir Yaklaşım” isimli kitabı var. Çeşitli sorulara datalar ışığında cevap veriyorlar:
-“İnsanlar; istediklerine değil de, örtük olarak üstlendikleri rollere dayanarak gerçek olduğuna inandıklarına mı oy veriyor?”
Enteresan saptamaları var:
Yaptıkları bir çalışmada; oy kullanma istasyonları bir kilisede bulunuyorsa, insanların muhafazakâr adaylara oy verme olasılıkları daha yüksekti….
Bir öbür çalışmada, 18-24 yaş ortası seçmenlerin, posta yoluyla oylama yapılması hâlinde çok sağ partilere oy verme mümkünlüğü sandık başına gitmenin neredeyse iki katıydı…
Sayısı hiç de az olmayan seçmenlerin oy tercihi, bırakın son haftayı son günde bile değiştiğini biliyor musunuz?
LSE bünyesinde son çalışmaları, “beşerler, seçimler niçiniyle niye birbirlerinden nefret ediyor ve ortaya çıkan bu çatışma nasıl çözülür?”
Bu köşede ısrarla “çözüm yolları” konusunda çalışmalar yapan akademisyenlerden kelam ediyorum. Keşke muhalefet partileri, bu çeşit çalışmalar yapan araştırmacıları ülkemizde davet edip toplantılar düzenlese…
Lakin umudum yok; Prof. Bruter- Dr. Harrison kitabı Türkçeye bile çevrilmedi.
Gerek siyaset arenasında, gerekse toplumsal medyada laf sokmayı siyaset yapma sanıyoruz!
BEKLENTİ MOTİVASYONU
Öbür bir çalışma:
Prof. Daniel Kahneman, yargı ve karar verme konusunda uzman Amerikalı psikolog.
Prof. Amos N. Tversky, algı ve akıl yürütme konusunda uzmanİsrailli psikolog.
Tversky vefat edince birlikte yaptıkları çalışmalardan da dolayı Kahneman, 2002’de Nobel İktisat Mükafatı aldı.
İkili “beklenti teorisini” geliştirdi:
İktisat için geçerli bu teori, seçmenler için de geçerlidir: Husus, kişinin makul bir davranışı seçmeye motive olması idi! Seçim yapanın davranışını/tercihini, sonuçta beklenilen yarar ve getiri de belirliyordu!
Evet: Onca başarısızlığına karşın azımsanmayacak bir kitlenin iktidarı desteklemesinin sebebi; sorunu/krizi bir daha bu iktidarın gidereceğine olan motivasyon değil midir? Umut, yoksulun ekmeği yani!
Kuşkusuz, ekonomik kriz seçmen halini etkiliyor.
Kuşkusuz, seçmen inancını berbata kullanan iktidarın, çeşitli rüşvet-talan üzere suistimalleri sandık kararınu etkiliyor.
Lakin. Üstte yazdığım üzere politik davranış teorilerine nazaran, seçmen rasyonel olmayan konulara nazaran de oy veriyor
Toplumsal medya görüntülerinde, iktidarı savunmak için insanların ileri sürdükleri argümanlar sanırım herkese şaşırtan geliyordur. Pekala, niçini ne? Korku, dehşet, öfke, önyargı ve olağan olarak beklenti üzere duygusal niçinler mi?
Toplumsal medyada birkaç ileti atarak halkı küstürmenin, “bunlar beni daima dışlıyor” diye ruh haline büründürmenin âlemi yok…
Muhalefetin, itimat inşa etmesi kural.
Sorunun salt ekonomik değil, ruhsal istikameti de var.
Soner Yalçın