erkan_623
New member
Gaziantep’te yaşayan 3 çocuk annesi Emel Günsoy, kalp krizinden kaybettiği oğlu Fazilet Günsoy’a olan hasretini fotoğrafla bastırdı. Oğlunun vefatının akabinde yaşadığı acı günlerde fotoğrafla güç bulan 63 yaşındaki Emel Günsoy’un ömrü gittiği fotoğraf kursuyla değişti. Küçüklükten beridir kurduğu yağlı boya ile fotoğraf yapma hayalini ilerleyen yaşına karşın gerçekleştiren Günsoy, yaptığı fotoğraflarla genç ressamlara taş çıkarıyor.
HAYATA FOTOĞRAFLA TUTUNDU
Genç yaşta kaybettiği oğlu Erdem’in acısını çocukluk hayaliyle bastıran Günsoy, yaşama resme olan tutkusuyla yenidendan tutundu. Genç yaşta evlendiği için hayalini küçük yaşlarda gerçekleştiremeyen Günsoy’un fotoğraf yapmadan geçirdiği tek bir gün bile olmuyor. Fotoğraf atölyesine çevirdiği meskeninin salonunda yaptığı fotoğraflardan elde ettiği geliri gereksinim sahiplerine bağışlayan Günsoy, oğluna olan hasretini tuvale vurduğu fırçalarla bastırıyor.
KONUT DEĞİL SANAT SERGİSİ
Meskeninin her köşesini yaptığı fotoğraflarla donatan Günsoy’un konutuna gelen konuklar sanat standı gezintisi havasına kapılıyor. Fotoğrafla yetinmeyip mefruşat, ahşap boyama, vitray üzere sanatlarla da uğraşan Günsoy’un elinin değdiği her obje sanat yapıtına dönüşüyor. Şimdilerde ise öğrendiklerini gençlere aktarma hayali kuran Günsoy, yakın vakitte fotoğraf standı açmaya hazırlanıyor. Geçen yaz eşinin tatile gitme teklifini reddederek Şehitkamil Belediyesi’ne bağlı Hanımlar Lokali’ndeki yağlı boya kursuna gittiğini anlatan Emel Günsoy, oğlu Erdem’i kaybettikten daha sonra gitmeye başladığı kursun kendisine terapi üzere geldiğini söylemiş oldu.
FOTOĞRAF AŞKI HİÇ BİTMEDİ
Fotoğrafın kendisi için çocukluk senelerda başlayan bir tutku olduğunu aktaran Günsoy, tutkusunun birinci sınıfta yazı defterlerinin kenarını süslemekle başladığını belirtti. Resme olan aşkının hiç bitmediğini söyleyen Günsoy, “Küçük yaşta ortaokulu bitirdikten daha sonra evlendim. Evlendikten daha sonra 3 çocuğum oldu. Çocuk büyütmek epey zordu. Sanatsal manada epeyce bir şey yapamadım lakin bir daha de yapıyordum. Dikiş dikerek, hoş dizayndan örgüler örüyordum. Okumayı istiyordum fakat fotoğraf yapmayı epeyce seviyordum. Evliliğimin birinci senelerında batik, mefruşat, ahşap boyama yapıyordum. daha sonradan Ferah hocamla tanışınca her şey benim için değişti. Bir şeyler çizmek istiyordum. Lakin sabırsızdım. Hocamdan sabrı öğrendim. Zira yağlı boya zahmet istiyor. Bir başlayınca bir tarafı bitmeden öteki tarafa geçemiyorsun. Yağlı boya bana sabrı öğretti” tabirlerini kullandı.
BANA TERAPİ ÜZERE GELDİ
Hanımlar Lokalinin kendisine bir terapi üzere geldiğini kelamlarına ekleyen Günsoy, “Oğlumu kaybettikten daha sonra orası bana hayli düzgün geldi. Oraya gidince terapiye girmiş üzere hissediyorum. Oradan ve fotoğraftan kopmak istemiyorum. Okula devamlı gitmek istiyorum. Yazın eşim tatile Mersin’e giderken ben burada kalıp fotoğraf yapmaya devam ettim. Yaptığım resme farklılık katıyorum. Okuldan en son çıkan öğrenci ben oluyorum. Etrafımdaki arkadaşlarım görüşemediğimiz için bana kızıyorlar. Onları kırmak istemiyorum lakin fotoğraf aşkı daha önde geliyor. Fotoğraf bana yaşama sevinci veriyor. Fotoğraf beni terapi ediyor. Ben artık öğrendiklerimi gençlere aktarmak istiyorum. İleride stant açma hayalimde var. Bana fırsat verilirse bende öğrendiklerimi öğretmek isterim. Bizlere takviye verdiği için Şehitkamil Belediyesi Lideri Rıdvan Fadıloğlu’na epeyce teşekkür ederim” diye konuştu.
EMEL HANIM SAKLI KALMIŞ BİR YETENEKTİ
Yağlı Boya fotoğraf eğitmeni Ferah Güneş ise Günsoy’un bâtın kalmış bir yetenek olduğunu belirterek, “Atölyeye geldiğinde azmiyle çabucak kendisini fark ettirdi. Verdiğim tekniklerle kısa vakitte uzun yol kat etti. 2 yıldan beridir bizim yanımıza geliyor. Pandemiden dolayı uzun soluklu bir eğitim görmese de kendi standını açacak düzeye ulaştı. Biz ve arkadaşları onu severek takip ediyor. Rıdvan Fadıloğlu liderimize bizi sunduğu imkanlardan dolayı epey teşekkür ederiz. Onun yardımıyla Emel hanım üzere zımnî kalmış yetenekleri topluma kazandırıyoruz” dedi.
KAYNAK: İHA
HAYATA FOTOĞRAFLA TUTUNDU
Genç yaşta kaybettiği oğlu Erdem’in acısını çocukluk hayaliyle bastıran Günsoy, yaşama resme olan tutkusuyla yenidendan tutundu. Genç yaşta evlendiği için hayalini küçük yaşlarda gerçekleştiremeyen Günsoy’un fotoğraf yapmadan geçirdiği tek bir gün bile olmuyor. Fotoğraf atölyesine çevirdiği meskeninin salonunda yaptığı fotoğraflardan elde ettiği geliri gereksinim sahiplerine bağışlayan Günsoy, oğluna olan hasretini tuvale vurduğu fırçalarla bastırıyor.
KONUT DEĞİL SANAT SERGİSİ
Meskeninin her köşesini yaptığı fotoğraflarla donatan Günsoy’un konutuna gelen konuklar sanat standı gezintisi havasına kapılıyor. Fotoğrafla yetinmeyip mefruşat, ahşap boyama, vitray üzere sanatlarla da uğraşan Günsoy’un elinin değdiği her obje sanat yapıtına dönüşüyor. Şimdilerde ise öğrendiklerini gençlere aktarma hayali kuran Günsoy, yakın vakitte fotoğraf standı açmaya hazırlanıyor. Geçen yaz eşinin tatile gitme teklifini reddederek Şehitkamil Belediyesi’ne bağlı Hanımlar Lokali’ndeki yağlı boya kursuna gittiğini anlatan Emel Günsoy, oğlu Erdem’i kaybettikten daha sonra gitmeye başladığı kursun kendisine terapi üzere geldiğini söylemiş oldu.
FOTOĞRAF AŞKI HİÇ BİTMEDİ
Fotoğrafın kendisi için çocukluk senelerda başlayan bir tutku olduğunu aktaran Günsoy, tutkusunun birinci sınıfta yazı defterlerinin kenarını süslemekle başladığını belirtti. Resme olan aşkının hiç bitmediğini söyleyen Günsoy, “Küçük yaşta ortaokulu bitirdikten daha sonra evlendim. Evlendikten daha sonra 3 çocuğum oldu. Çocuk büyütmek epey zordu. Sanatsal manada epeyce bir şey yapamadım lakin bir daha de yapıyordum. Dikiş dikerek, hoş dizayndan örgüler örüyordum. Okumayı istiyordum fakat fotoğraf yapmayı epeyce seviyordum. Evliliğimin birinci senelerında batik, mefruşat, ahşap boyama yapıyordum. daha sonradan Ferah hocamla tanışınca her şey benim için değişti. Bir şeyler çizmek istiyordum. Lakin sabırsızdım. Hocamdan sabrı öğrendim. Zira yağlı boya zahmet istiyor. Bir başlayınca bir tarafı bitmeden öteki tarafa geçemiyorsun. Yağlı boya bana sabrı öğretti” tabirlerini kullandı.
BANA TERAPİ ÜZERE GELDİ
Hanımlar Lokalinin kendisine bir terapi üzere geldiğini kelamlarına ekleyen Günsoy, “Oğlumu kaybettikten daha sonra orası bana hayli düzgün geldi. Oraya gidince terapiye girmiş üzere hissediyorum. Oradan ve fotoğraftan kopmak istemiyorum. Okula devamlı gitmek istiyorum. Yazın eşim tatile Mersin’e giderken ben burada kalıp fotoğraf yapmaya devam ettim. Yaptığım resme farklılık katıyorum. Okuldan en son çıkan öğrenci ben oluyorum. Etrafımdaki arkadaşlarım görüşemediğimiz için bana kızıyorlar. Onları kırmak istemiyorum lakin fotoğraf aşkı daha önde geliyor. Fotoğraf bana yaşama sevinci veriyor. Fotoğraf beni terapi ediyor. Ben artık öğrendiklerimi gençlere aktarmak istiyorum. İleride stant açma hayalimde var. Bana fırsat verilirse bende öğrendiklerimi öğretmek isterim. Bizlere takviye verdiği için Şehitkamil Belediyesi Lideri Rıdvan Fadıloğlu’na epeyce teşekkür ederim” diye konuştu.
EMEL HANIM SAKLI KALMIŞ BİR YETENEKTİ
Yağlı Boya fotoğraf eğitmeni Ferah Güneş ise Günsoy’un bâtın kalmış bir yetenek olduğunu belirterek, “Atölyeye geldiğinde azmiyle çabucak kendisini fark ettirdi. Verdiğim tekniklerle kısa vakitte uzun yol kat etti. 2 yıldan beridir bizim yanımıza geliyor. Pandemiden dolayı uzun soluklu bir eğitim görmese de kendi standını açacak düzeye ulaştı. Biz ve arkadaşları onu severek takip ediyor. Rıdvan Fadıloğlu liderimize bizi sunduğu imkanlardan dolayı epey teşekkür ederiz. Onun yardımıyla Emel hanım üzere zımnî kalmış yetenekleri topluma kazandırıyoruz” dedi.
KAYNAK: İHA