3 kızını öldüren müezzin: Olay hayalden ibaret

Serkankutlu

Global Mod
Global Mod
Trabzon’un Of ilçesine bağlı Uluağaç Mahallesi’nde 31 Ağustos günü saat 16.00 sıralarında Of Müftülüğü’nde müezzin olan Emre Göktaş, 112 Acil Davet Merkezi’ni telefonla arayıp, 3 kızını öldürdüğünü söylemiş oldu. İhbar üzerine adrese jandarma ve sıhhat grupları sevk edildi. Çay bahçesine gelen takımlar, yerde kanlar ortasında yatan Yaren, Hiranur ve Elif Göktaş kardeşlerin hayatını kaybettiğini belirledi. Olay yerinde bekleyen Emre Göktaş da kabahat aleti tabancayla jandarma takımlarınca gözaltına alındı.

Çocukların cansız vücudu olay yerindeki incelemenin akabinde otopsi için Trabzon İsimli Tıp Kurumu’na kaldırıldı. Otopsi sürecinin akabinde 3 kardeş, Çaykara ilçesi Taşhanpazarı Mahallesi’nde toprağa verildi. Emre Göktaş da çıkarıldığı Sulh Ceza Hâkimliği’nce tutuklandı.

CEZAEVİNDE İNTİHARA KALKIŞTI

Rize’deki Fener Camii’nde müezzin olarak bakılırsav yapan, daima cami imamı ve cemaatle tartıştığı, arbede ettiği ve meseleler yaşayıp, uyarılan, disiplinsiz hareketleri niçiniyle de 2 ay evvel Trabzon’un Of İlçe Müftülüğü’ne tayin olduğu öğrenilen Göktaş, tutuklu bulunduğu Trabzon E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda bileklerini keserek intihara kalkıştı. vazifeliler tarafınca yaralı bulunan ve Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Farabi Hastanesi’nde tedaviye alınan Göktaş’ın, hayati tehlikesinin olmadığı açıklandı.

MAHKEME SÖZÜ ORTAYA ÇIKTI

Emre Göktaş’ın, ‘Altsoydan akrabayı taammüden öldürmek’ cürmünden tutuklandığı mahkemedeki sözü ortaya çıktı. Göktaş verdiği tabirde, şunları söylemiş oldu:

“Eşim çalışmaya başladıktan daha sonra ortamızda kahırlar başladı. Onun çalışmasını istemiyordum. O çalışınca mesken ile ilgilenmiyor, çocuklar mağdur oluyordu. 1 ay evvel bu niçinle tartıştık, beni şikâyet etti, hakkımda önlem sonucu aldırdı. 30 gün bu niçinle konuttan uzaklaştırıldım. Eşim, boşanmak istiyordu lakin muahedeye yanaşmıyordu. Önlem sonucu bittiğinde çocuklarımı alarak gezmeye götürdüm. Uzaklaştırma müddetinde çocuklarımın bana olan davranışları değişti. Çocuklarımın bana karşı cephe aldığını hissettim, bu benim zoruma gitti. Meskende oturduk, çocuklar oyun oynadılar, bir süre daha sonra sıkıldılar, bunun üzerine dışarı çıktık. Çocuklarla 4’ümüz köyün birinci konutundan ileri gerçek yürüdük. Çocuklar oynayarak dere istikametine gittiler, ben de gerilerinden gittim. Yağmur yağmaya başladı, konuta hakikat gitmeye karar verdik. daha sonra eşimle aramdaki olaylar akılıma geldi. Kendimi kaybettim, kaos ortasındaydım. O an ne yaptığımı hatırlamıyorum. Toprakta ‘yabani hayvan olur’ diye silahı yanımda taşırdım. Orada bir köpeğin havladığını hatırlıyorum, onun haricinde hiç bir şey hatırlamıyorum. Ben çocuklarımı hayli seviyordum. Bende unutkanlık mevcuttur. Bu niçinle tedavi görüp, çeşitli ilaçlar kullandım. Eşimle olan uyuşmazlıklar niçiniyle zihin kalitemde azalmalar oldu. Ne yaptığımı bilmeyecek hale geldim. Ben olayın hala hayalden ibaret olduğunu düşünüyorum, olayın şokundayım. Çocuklarımla o gün günlük şeylerden sohbet ettim. Kendime ateş etmeyi düşünüp, düşünmediğimi de hatırlamıyorum. Şu an başım allak bullak durumdadır. Konuşuyorum lakin şuurum yerinde değil. Yalnızca ensemi hissediyorum, başımın üstünü hissetmiyorum.”