TKP Genel Sekreteri Kemal Okuyan, Sedat Peker’in görüntülerinin akabinde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın izleyeceği stratejiye ait gazeteci Şule Aydın’ın sorularını yanıtladı.
Okuyan’ın, “Videolar AKP’yi sarstı mı?”, “Erdoğan’ın stratejisi ne?”, “Sol oyun kurucu olabilir mi?” sorularını yanıtladığı program, soL TV’de canlı yayınlandı.
Kemal Okuyan’ın Şule Aydın’ın sorularına verdiği karşılıklar şu biçimde:
Sedat Peker’le mutabakat mı sağlandı? Görüntü paylaşmamasının niçini ne?
Bu soruya kesin cevap verilemez. Geçtiğimiz hafta iktidar cephesinden bahisle ilgili daha öncesine nazaran epey yumuşak demeçler yapıldı. Bu sorunla ilgili yeni bir tırmandırıcı şey olmadı.
Bu sorun bir yere bağlanacak, sonsuza kadar gidecek değil, Peker’in taksit taksit açıklamasının niçini de bu, bildiği her şeyi açıklamayacağını kendisi de diyor.
Uzadıkça sorun yeni aktörlere değiyor kaçınılmaz olarak. Bu istenir mi Peker tarafınca bunu bilemeyiz fakat öte yandan tahlili zorlaştırıcı bir faktör. Milangaz’a, Demirören’e değinirken yeni şahıslardan bahsediyor.
Aktörleri genişletmesi (ben burada bir yere bağlanacak diyorum eninde sonunda diyorum) sıkıntıyı zorlaştıracak bir şey, ben bunun stratejik bir şey olduğunu düşünmüyorum. Burada ana eksende tutulan isimler var, Soylu, pelikan kümesi, Demirören Kümesi… Bunların hepsi Erdoğan zorluk çekse de gözden çıkartılabilecek elemanlar. Bunlar esasen gündemdeydi: Soylu’nun nazaranvden alınması Peker görüntülerinden hayli evvel gündemdeydi, Demirören kümesinin basında küçültülmesi epey uzun müddettir konuşuluyor.
Demirören küçültülebilir, Soylu Cumhurbaşkanlığı hayalleri kuruyorsa o hayalleri çöker, bunların hepsi Erdoğan için mümkün, Peker de oraya odaklanmış durumda. Lakin uzadıkça bu iş zorlaşıyor, eninde sonunda bir yere bağlanacak.
Lakin Erdoğan sakin bir biçimde izliyor ve görüşmede da görmezden gelin dedi, gerçekten görmezden gelmesi mümkün mü?
Görmezden gelmesi ihtimali sıfır, niye sıfır? Türkiye’de milyonlarca kişi izliyor, AKP içerisinde tartışılıyor… Taktik olarak polemikten kaçmak AKP açısından makul, ne kadar az konuşursanız o kadar denetim altında tutmak mümkün. Soylu’nun HT’deki programı Erdoğan’a yönelikti. Sahiden yokmuş üzere davranıyorlar mı? Hayır.
Haber merkezlerine gelen kaynakların hayli büyük bir kısmı AKP ortasından sızdırılanlar. Orayı toparlayabilir mi?
Erdoğan bunu tek başına yapamaz, sedat peker de kendi elindeki evrakların ötesinde kartlar açıyor, örneğin “Milangaz’la ilgili belgeyi okuyorum” diyor, demek ki yeni gelmiş. Bu şu demek, sistemin içerisindeki arbedede bir rekabet var, önmüzdeki dönemki dizaynlarda kimlerin gözden çıkarılacağına ait bir etüt yapılıyor. İşte efendim “Kimseyi gözden çıkarmazlar” niçin gözden çıkartılmasın, dediğim biçimde gözden çıkartılır. Kimi sermaye kümeleri küçültülür, birtakım siyasetçiler kenara çıkartılabilir. Soylu “ben sizi de yakabilirim” diyor, ben Türkiye’de hiç bir siyasetçinin herkesi yakabileceğini düşünmüyorum. Eninde sonunda Erdoğan’ın bile bu biçimde bir yeteneği yok.
Türkiye’de “derin devlet var mıdır yok mudur” tartışılıyor. İzleyicilerimize de söyleyeyim imkanları var ise TKP’nin 2005 yılında hazırladığı bir rapor var, 16 yıl evvel TKP demiş ki “devlet çözülüyor”… Bakın devletin çözülmesi senelerca “derin devlet derin devlet” denilen bir yerde enteresan bir kavram.
Niçin bunu dedik biz? Türkiye’de dış ülkeler, işverenlerimiz, sermaye sınıfımız ve AKP el birliğiyle devletin alışılmış kalıplarını, düzeneklerini bozdu. Hatta ortadan kaldırdı 2000’lerin başında, “demokratikleşme” falan kıssa. Sermayenin egemenliği daha doğrudanlaştı, sermaye daha özgür oldu. Bu dağılmayı toparlayacak olan sermaye aklı olacak.
Bir devlet aklı falan yok, olmadığı için sermaye sınıfı kuvvetli emperyalist ülkelerin sayesinde buradan çıkmaya çalışacak.
Bir defa dallanıp budaklanmasını istemezler, sertleşme istemezler, sertleşmeyi yeğleyen muhalif ögelerin önünü keserler. Bugün Kılıçdaroğlu’nun “yapıcı” bir tutum takınması, “yapısallık istemiyoruz” kelamları, helalleşme kavramlarına bakıldığı vakit yumuşak bir geçiş bildirileri çıkıyor.
Sermaye 2000’lerden beri olanların sorgulanmasını istemez. O yüzden de Erdoğan’ın bir rahatlığı var, “sonuna kadar gidemezler” diye. Türkiye’de fakat işçi sınıf sonuna kadar gidebilir, o da örgütlenirse. Ne Erdoğan, ne Sedat Peker, hiç kimse sonuna kadar gidemez. bu biçimde baktığımız vakit doğal olarak Türkiye’nin önüne bir daha bir sermaye projesi, bir daha bir yapısallık aslına bakarsanız çıkartacaklardır, onun hazırlıkları gözüküyor. Burada da birtakım kurbanlar verilecek, asmayacaklar kimseyi, sallandırmayacaklar, dediğim üzere küçültecekler, kimilerinin önünü kapatacaklar. Soylu istediği kadar pazarlık yapsın, bu saatten daha sonra İçişleri Bakanı’nın Türkiye’de değerli bir siyasetçi olma mümkünlüğü yok. Ne yaparsa yapsın… O da olabildiğince az hasarla çıkmak için pazarlık yapıyor.
Muhalefet sandığa işaret ediyor, muhalefet bu yol haritasının neresinde?
Sedat Peker’in görüntülerinin çıktığı birinci vakit yaptığımız programda ben ısrarla şunu demiştim: Sedat peker’in görüntülerinin en kıymetli neticelerindan birisi bunların ülkedeki sağ seçmen ve ülkücü tabanda bir değişime niye olacak olmaları. Bu gerçekleşti, AKP epey tartışılıyor, fakat neredeyse hiç tartışılmayan MHP en büyük yarayı aldı.
Türkiye’de vatan millet edebiyatıyla siyaset yapma, millet edebiyatını kullanma önemli bir şeyle karşılaştı. Toplum görüntüyü izlerken “bize milliyetçilik ismine neler yaptırmışlar” diyor.
Akşener açısında bu tercih edilecek bir sonuç, kimi gazeteler “demokratik sağ” yaratılmalı diye yazıyor, sol aslına bakarsanız yok. Burada figürler aşikâr, Babacan var, Akşener var, Kılıçdaroğlu da onların moderatörü olarak var.
her insanın birleştiği bir şey var: 2022’de seçim. Buraya giderken aslında Türkiye’de sıkıntıların çözülmüş olması beklenir, seçime kalmaz, seçime kalırsa Türkiye’yi büyük bir kaos bekler. ötürüsıyla seçim öncesinde dengelerin yer değiştirmesi gerekiyor, örneğin Erdoğan’ın geleceğinin seçim öncesinde kararlaştırılması gerekiyor. Seçim çözemez bu ülkede hiçbir şeyi.
Erdoğan’sız AKP bir hiç, bugünkü iktidar cephesinin direnişi büyük ölçüde Erdoğan’ın işi.
İbrahim Kalın’la Hulusi Akar hiç yıpranmadı bu süreçte, bunlar milletlerarası alanda daha öne çıkan figürler, ABD’yle bağlantıların düzeltilmesinde onlar mimar, güya Erdoğan değil, hatta Erdoğan yıkıcı öge, yapan ögeler bunlar. Bunların sonuçlarını bakılırsaceğiz. AKP’nin iç yapısında da muhtemelen bir şey olacak.
Erdoğan’ın geleceği belirlenecek bu süreçte ve bu sistem açısından (halk açısında demiyorum, şu anda sermaye açısından konuşuyoruz) Türkiye’nin geleceği seçimlerdilk evvel belirlenecek, o denli seçimlere gidilecek, seçimlere bırakılmaz hiçbir şey.
AKP 2002’deki seçimleri öncesinde kazanmıştı. her insanın “kader seçimi olacak” dediği şeyde de her şey evvel belirlenecek, o denli seçime gidilecek. Başka ihtimal kaotik bir müddetç. Sermaye aklı yumuşak bir geçiş için çabalıyor, derin devlet yok şu an sığ devlet var.
Yalnızca TKP üzerinden değil, meclis muhalefeti haricinde tüm sol muhalefeti katarak soruyorum, Peker’in iletisinin altına “aşı tersliği epeyce aşıyla ilgili twit atın beşerler farkına varsın” diye yazanlar varken Peker çıktı dedi ki “arkadaşlar muhalefete lütfen kızmayın, biz değiştireceğiz ve hırsızlıkların olmadığı bir sistem kuracağız”… Yani sol sosyalizmi Peker’e mi kaptırdı?
Yok tabi ki buradaki sorun şu, sorular soruluyor artık, bunların bir kısmını Peker sordu. Soru soran toplum sorgulayan bir toplum olur. TKP açısından değerli olan şu, bu soruları belirli bir eksene çekmek. Daha evvel “Azeri iş adamının marinasına çöktüler”i tartışmıştık. Biz de şunu sormuştuk, Azeri iş adamının zenginliği nereden geldi, Azerbaycan halkından çaldı, o zenginlik nereden geliyor onu sormadan marinadaki işi soramazsın.
Demirören gurubunun OYAK’da ziyanı değerine süreç yaptığına dair bir tartışma var. Burada biz diyeceğiz ki “OYAK niçin var?”. OYAK ne Ordu Yardımlaşma Kurumu, Türkiye’nin en büyük holdingi. Niçin askerlere bir holding kuruldu? Münasebet ne? Silahlı kuvvetler çalışanının ömür standartlarını yükseltme. Büyük palavra, yükseltmediler, zira silahlı kuvvetlerin ezilenleri kimdir? Assubaylardır. Onlar daima şikayetçiydi, biz yararlanamadık diye. halbuki OYAK’ın maksadı neydi? Silahlı kuvvetleri sermaye haline getirmek. Artık devlet biz marksistler açısından nedir? Hükümran sınıfın baskı aygıtıdır. Burada yeni bir atak yaptılar, silahlı kuvvetleri sermayeye yakınlaştırmak için sermaye haline getirdiler. Bunun sorgulanması lazım, bütün bu tartışmalarda halk yok, sermayenin sermayeyle tartışması kelam konusu, o ona ihalede haksızlık yapmış, o Sedat Peker’e kurul vermiş, o onu ihale dışı bırakmış… Halk yok bunun sorulması lazım.
Ne tez ederler, işveren var, personel var, bunlar piyasa koşullarına bakılırsa pazarlık ederler, emekçi ücretleerini düzenlerler. OYAK’ın en tanınan şirketi ne? Renault, dünyanın en büyük otomotiv şirketlerinin Türkiye’deki bacağı. E OYAK emekçisi sayısız örnek var. Daima tehdit edildi OYAK emekçisi greve çıktığında. Ya işverenin silahlı kuvvetler bağı var. Silahlı kuvvetleri monopolünde tutan şirket nasıl olur? Bunu sormak gerekiyor.
Bizim yapacağımız problem bu, bu soruların sorulmaya başlanması. Türkiye solunun şimdiye kadarkinin epeyce ötesinde bir yüke kavuşması gerek. Bizim saklımız gizlimiz yok, biz rastgele bir sorunun sorulmasından korkmayız, sen rastgele soruyu sorabilirsin.
Okuyan’ın, “Videolar AKP’yi sarstı mı?”, “Erdoğan’ın stratejisi ne?”, “Sol oyun kurucu olabilir mi?” sorularını yanıtladığı program, soL TV’de canlı yayınlandı.
Kemal Okuyan’ın Şule Aydın’ın sorularına verdiği karşılıklar şu biçimde:
Sedat Peker’le mutabakat mı sağlandı? Görüntü paylaşmamasının niçini ne?
Bu soruya kesin cevap verilemez. Geçtiğimiz hafta iktidar cephesinden bahisle ilgili daha öncesine nazaran epey yumuşak demeçler yapıldı. Bu sorunla ilgili yeni bir tırmandırıcı şey olmadı.
Bu sorun bir yere bağlanacak, sonsuza kadar gidecek değil, Peker’in taksit taksit açıklamasının niçini de bu, bildiği her şeyi açıklamayacağını kendisi de diyor.
Uzadıkça sorun yeni aktörlere değiyor kaçınılmaz olarak. Bu istenir mi Peker tarafınca bunu bilemeyiz fakat öte yandan tahlili zorlaştırıcı bir faktör. Milangaz’a, Demirören’e değinirken yeni şahıslardan bahsediyor.
Aktörleri genişletmesi (ben burada bir yere bağlanacak diyorum eninde sonunda diyorum) sıkıntıyı zorlaştıracak bir şey, ben bunun stratejik bir şey olduğunu düşünmüyorum. Burada ana eksende tutulan isimler var, Soylu, pelikan kümesi, Demirören Kümesi… Bunların hepsi Erdoğan zorluk çekse de gözden çıkartılabilecek elemanlar. Bunlar esasen gündemdeydi: Soylu’nun nazaranvden alınması Peker görüntülerinden hayli evvel gündemdeydi, Demirören kümesinin basında küçültülmesi epey uzun müddettir konuşuluyor.
Demirören küçültülebilir, Soylu Cumhurbaşkanlığı hayalleri kuruyorsa o hayalleri çöker, bunların hepsi Erdoğan için mümkün, Peker de oraya odaklanmış durumda. Lakin uzadıkça bu iş zorlaşıyor, eninde sonunda bir yere bağlanacak.
Lakin Erdoğan sakin bir biçimde izliyor ve görüşmede da görmezden gelin dedi, gerçekten görmezden gelmesi mümkün mü?
Görmezden gelmesi ihtimali sıfır, niye sıfır? Türkiye’de milyonlarca kişi izliyor, AKP içerisinde tartışılıyor… Taktik olarak polemikten kaçmak AKP açısından makul, ne kadar az konuşursanız o kadar denetim altında tutmak mümkün. Soylu’nun HT’deki programı Erdoğan’a yönelikti. Sahiden yokmuş üzere davranıyorlar mı? Hayır.
Haber merkezlerine gelen kaynakların hayli büyük bir kısmı AKP ortasından sızdırılanlar. Orayı toparlayabilir mi?
Erdoğan bunu tek başına yapamaz, sedat peker de kendi elindeki evrakların ötesinde kartlar açıyor, örneğin “Milangaz’la ilgili belgeyi okuyorum” diyor, demek ki yeni gelmiş. Bu şu demek, sistemin içerisindeki arbedede bir rekabet var, önmüzdeki dönemki dizaynlarda kimlerin gözden çıkarılacağına ait bir etüt yapılıyor. İşte efendim “Kimseyi gözden çıkarmazlar” niçin gözden çıkartılmasın, dediğim biçimde gözden çıkartılır. Kimi sermaye kümeleri küçültülür, birtakım siyasetçiler kenara çıkartılabilir. Soylu “ben sizi de yakabilirim” diyor, ben Türkiye’de hiç bir siyasetçinin herkesi yakabileceğini düşünmüyorum. Eninde sonunda Erdoğan’ın bile bu biçimde bir yeteneği yok.
Türkiye’de “derin devlet var mıdır yok mudur” tartışılıyor. İzleyicilerimize de söyleyeyim imkanları var ise TKP’nin 2005 yılında hazırladığı bir rapor var, 16 yıl evvel TKP demiş ki “devlet çözülüyor”… Bakın devletin çözülmesi senelerca “derin devlet derin devlet” denilen bir yerde enteresan bir kavram.
Niçin bunu dedik biz? Türkiye’de dış ülkeler, işverenlerimiz, sermaye sınıfımız ve AKP el birliğiyle devletin alışılmış kalıplarını, düzeneklerini bozdu. Hatta ortadan kaldırdı 2000’lerin başında, “demokratikleşme” falan kıssa. Sermayenin egemenliği daha doğrudanlaştı, sermaye daha özgür oldu. Bu dağılmayı toparlayacak olan sermaye aklı olacak.
Bir devlet aklı falan yok, olmadığı için sermaye sınıfı kuvvetli emperyalist ülkelerin sayesinde buradan çıkmaya çalışacak.
Bir defa dallanıp budaklanmasını istemezler, sertleşme istemezler, sertleşmeyi yeğleyen muhalif ögelerin önünü keserler. Bugün Kılıçdaroğlu’nun “yapıcı” bir tutum takınması, “yapısallık istemiyoruz” kelamları, helalleşme kavramlarına bakıldığı vakit yumuşak bir geçiş bildirileri çıkıyor.
Sermaye 2000’lerden beri olanların sorgulanmasını istemez. O yüzden de Erdoğan’ın bir rahatlığı var, “sonuna kadar gidemezler” diye. Türkiye’de fakat işçi sınıf sonuna kadar gidebilir, o da örgütlenirse. Ne Erdoğan, ne Sedat Peker, hiç kimse sonuna kadar gidemez. bu biçimde baktığımız vakit doğal olarak Türkiye’nin önüne bir daha bir sermaye projesi, bir daha bir yapısallık aslına bakarsanız çıkartacaklardır, onun hazırlıkları gözüküyor. Burada da birtakım kurbanlar verilecek, asmayacaklar kimseyi, sallandırmayacaklar, dediğim üzere küçültecekler, kimilerinin önünü kapatacaklar. Soylu istediği kadar pazarlık yapsın, bu saatten daha sonra İçişleri Bakanı’nın Türkiye’de değerli bir siyasetçi olma mümkünlüğü yok. Ne yaparsa yapsın… O da olabildiğince az hasarla çıkmak için pazarlık yapıyor.
Muhalefet sandığa işaret ediyor, muhalefet bu yol haritasının neresinde?
Sedat Peker’in görüntülerinin çıktığı birinci vakit yaptığımız programda ben ısrarla şunu demiştim: Sedat peker’in görüntülerinin en kıymetli neticelerindan birisi bunların ülkedeki sağ seçmen ve ülkücü tabanda bir değişime niye olacak olmaları. Bu gerçekleşti, AKP epey tartışılıyor, fakat neredeyse hiç tartışılmayan MHP en büyük yarayı aldı.
Türkiye’de vatan millet edebiyatıyla siyaset yapma, millet edebiyatını kullanma önemli bir şeyle karşılaştı. Toplum görüntüyü izlerken “bize milliyetçilik ismine neler yaptırmışlar” diyor.
Akşener açısında bu tercih edilecek bir sonuç, kimi gazeteler “demokratik sağ” yaratılmalı diye yazıyor, sol aslına bakarsanız yok. Burada figürler aşikâr, Babacan var, Akşener var, Kılıçdaroğlu da onların moderatörü olarak var.
her insanın birleştiği bir şey var: 2022’de seçim. Buraya giderken aslında Türkiye’de sıkıntıların çözülmüş olması beklenir, seçime kalmaz, seçime kalırsa Türkiye’yi büyük bir kaos bekler. ötürüsıyla seçim öncesinde dengelerin yer değiştirmesi gerekiyor, örneğin Erdoğan’ın geleceğinin seçim öncesinde kararlaştırılması gerekiyor. Seçim çözemez bu ülkede hiçbir şeyi.
Erdoğan’sız AKP bir hiç, bugünkü iktidar cephesinin direnişi büyük ölçüde Erdoğan’ın işi.
İbrahim Kalın’la Hulusi Akar hiç yıpranmadı bu süreçte, bunlar milletlerarası alanda daha öne çıkan figürler, ABD’yle bağlantıların düzeltilmesinde onlar mimar, güya Erdoğan değil, hatta Erdoğan yıkıcı öge, yapan ögeler bunlar. Bunların sonuçlarını bakılırsaceğiz. AKP’nin iç yapısında da muhtemelen bir şey olacak.
Erdoğan’ın geleceği belirlenecek bu süreçte ve bu sistem açısından (halk açısında demiyorum, şu anda sermaye açısından konuşuyoruz) Türkiye’nin geleceği seçimlerdilk evvel belirlenecek, o denli seçimlere gidilecek, seçimlere bırakılmaz hiçbir şey.
AKP 2002’deki seçimleri öncesinde kazanmıştı. her insanın “kader seçimi olacak” dediği şeyde de her şey evvel belirlenecek, o denli seçime gidilecek. Başka ihtimal kaotik bir müddetç. Sermaye aklı yumuşak bir geçiş için çabalıyor, derin devlet yok şu an sığ devlet var.
Yalnızca TKP üzerinden değil, meclis muhalefeti haricinde tüm sol muhalefeti katarak soruyorum, Peker’in iletisinin altına “aşı tersliği epeyce aşıyla ilgili twit atın beşerler farkına varsın” diye yazanlar varken Peker çıktı dedi ki “arkadaşlar muhalefete lütfen kızmayın, biz değiştireceğiz ve hırsızlıkların olmadığı bir sistem kuracağız”… Yani sol sosyalizmi Peker’e mi kaptırdı?
Yok tabi ki buradaki sorun şu, sorular soruluyor artık, bunların bir kısmını Peker sordu. Soru soran toplum sorgulayan bir toplum olur. TKP açısından değerli olan şu, bu soruları belirli bir eksene çekmek. Daha evvel “Azeri iş adamının marinasına çöktüler”i tartışmıştık. Biz de şunu sormuştuk, Azeri iş adamının zenginliği nereden geldi, Azerbaycan halkından çaldı, o zenginlik nereden geliyor onu sormadan marinadaki işi soramazsın.
Demirören gurubunun OYAK’da ziyanı değerine süreç yaptığına dair bir tartışma var. Burada biz diyeceğiz ki “OYAK niçin var?”. OYAK ne Ordu Yardımlaşma Kurumu, Türkiye’nin en büyük holdingi. Niçin askerlere bir holding kuruldu? Münasebet ne? Silahlı kuvvetler çalışanının ömür standartlarını yükseltme. Büyük palavra, yükseltmediler, zira silahlı kuvvetlerin ezilenleri kimdir? Assubaylardır. Onlar daima şikayetçiydi, biz yararlanamadık diye. halbuki OYAK’ın maksadı neydi? Silahlı kuvvetleri sermaye haline getirmek. Artık devlet biz marksistler açısından nedir? Hükümran sınıfın baskı aygıtıdır. Burada yeni bir atak yaptılar, silahlı kuvvetleri sermayeye yakınlaştırmak için sermaye haline getirdiler. Bunun sorgulanması lazım, bütün bu tartışmalarda halk yok, sermayenin sermayeyle tartışması kelam konusu, o ona ihalede haksızlık yapmış, o Sedat Peker’e kurul vermiş, o onu ihale dışı bırakmış… Halk yok bunun sorulması lazım.
Ne tez ederler, işveren var, personel var, bunlar piyasa koşullarına bakılırsa pazarlık ederler, emekçi ücretleerini düzenlerler. OYAK’ın en tanınan şirketi ne? Renault, dünyanın en büyük otomotiv şirketlerinin Türkiye’deki bacağı. E OYAK emekçisi sayısız örnek var. Daima tehdit edildi OYAK emekçisi greve çıktığında. Ya işverenin silahlı kuvvetler bağı var. Silahlı kuvvetleri monopolünde tutan şirket nasıl olur? Bunu sormak gerekiyor.
Bizim yapacağımız problem bu, bu soruların sorulmaya başlanması. Türkiye solunun şimdiye kadarkinin epeyce ötesinde bir yüke kavuşması gerek. Bizim saklımız gizlimiz yok, biz rastgele bir sorunun sorulmasından korkmayız, sen rastgele soruyu sorabilirsin.