semaver
Active member
Tarikatlar kıskacındaki Türkiye: İslam ve İlah pirler Neredeyse her ay tarikatlarla ilgili dehşetli bir gerçek gün yüzüne çıkıyor, birkaç gün konuşuluyor ve daha sonra ağır gündem içerisinde kaybolup gidiyor. Tarikat yurdundaki özgürlük kaybı, baskı, çaresizlik ve ümitsizlik niçiniyle yakın vakitte intihar eden gencimiz Enes Kara üzere…
Temel olguları baştan saptamak ve tahlili bu çerçevede ele almak gerekir.
1. Türkiye’de tarikatlar ve cemaatler birer çıkar örgütüdür.
2. “Tarikatlar ve cemaatler Türkiye’nin gerçeğidir” argümanı gerçekdışıdır.
3. Tarikat ve cemaatler; Türkiye’nin NATO’ya girişiyle başlayan, 12 Eylül’le dayatılan ve AKP ile iktidara gelen neoliberal Batı projesinin aparatlarıdır.
4. Bugün epey sayıda çocuğumuz bu çağdışı yapıların elinde esirdir.
5. Cumhuriyet kurumları tarikat ve cemaatlerin işgali altındadır.
İSLAM ENDÜLJANSI
Tüm tarikat ve cemaatler bilinmeyen ya da açık birer çıkar örgütüdür. Ana maksatları olan kendi kanılarını hâkim kılmak, yani iktidarı ele geçirmek için kapitalizmin en temel aracı olan parayı hedeflemişlerdir. Bu istikametiyle tarikat sistematiği, Ortaçağ Hıristiyanlığındaki endüljans sistemini andırır. Endüljans, papaların para karşılığı sattığı günahlardan arınma dokümanıdır. Kilise, iktidarını sürdürmek için paraya gereksinim duyar ve vakit içinde bu evrak cennetten arsa satışına dönüşür. Kiliseye karşı gelmenin cezası ise dinden atılmak (aforoz) ve giyotindir. Bugünün Türkiyesi’nde de tarikatlar günahkâr kulları Allah’ın ateşinden koruyacak yanmaz kefenler satarak, İslam endüljansını yarattılar. Buna karşı çıkanlar lanetlenir, İslam düşmanı ilan edilir.
SAİD NURSİ VE GÜLEN
“Tarikatlar Türkiye’nin gerçeğidir” savunması büsbütün uydurma ve gerçekdışı bir durumdur. İslamda ruhban sınıfı yoktur ve tek rehber Kuranıkerim’dir. Allah’ın ateşine karşı kulun yaptığı yanmaz kefeni satan tarikatlar, bunun İslamdaki en büyük günahlardan, Allah’a şirk koşmak olduğunu çok âlâ bilirler. ötürüsıyla Türkiye’nin gerçeği tarikatlar ya da cemaatler değil, işte bu sahtekâr sistemdir. Zira tarikat başkanlarının neredeyse hepsi kendini İlah yerine koyar. Peygambere ilişkin olduğunu söylemiş oldukleri hadislerle müritlerini ve toplumu afyonlarlar. Üstelik her birinin Kuran’a alternatif kendi “kutsal kitabı” vardır. Said Nursi’nin risaleleri buna en gerçek örnektir. Gençler ve çocuklar risalelerde yazan hurafelerle eğitilirler. Said Nursi; Atatürk’e Deccal diyen, bununla birlikte F. Gülen’in rehber edindiği kişidir.
PARALEL DEVLETLER
“Tarikatlar siyasete karışmadıklarında zararsızdırlar” tezi temelden yanlıştır. Çünkü tarikatlar ve cemaatler kendileri başlı başına birer siyasi örgüttür. Bu örgütün temel amacı de kendi fikirlerini hâkim kılmak, ötürüsıyla iktidarı ele geçirmektir. İktidar olmayı hedefleyen ve bu doğrultuda örgütlenerek faaliyet yürüten bir yapıyı eğitimden, sağlıktan, adliyeden, ordudan ve polis teşkilatından uzak tutabilmeyi düşünmek tam manasıyla aymazlıktır. Az ya da epeyce, kamuya sızmış her tarikat ve cemaat, başlı başına birer paralel devlettir. Çünkü hiç biri kendi piri veyahut lideri haricinde bir amirden en son buyruk almaz. Taktiksel olarak öteki kümelerle işbirliğine girebilir yahut amirinin buyruğunu yerine getiriyormuş görünebilir. Son karar anı geldiğinde yalnızca tarikat önderinin buyruğunu yerine getirecektir. Bunun en somut meselai 15 Temmuz’da gördük. O gün Genelkurmay Lideri olan, bugünün Ulusal Savunma Bakanı Org. Hulusi Akar’ın boynuna palaska dolayan ve yüzüne silah doğrultan, daha evvel kendisinden aldığı yüzlerce buyruğu yerine getirmiş yaveriydi.
ULUFE SİSTEMİ
Tarikat ve siyaset denklemi devlet-sermaye-tarikat döngüsü üzerine inşa edilmiştir. Evvel tarikat ve cemaatlere alan açılır, dernek/vakıf üzere isimler altında örgütlenir, o alanda besledikleri kısımlar doğal oy deposu haline getirilir; bunu kullanan tarikatlar da siyasete, ulusal eğitime, yurtlara, okullara, adliyeye ve orduya hâkim olur. Kurumlara hâkim olan tarikatlar hazineyi yağmalar ve yoksullaştırılarak çaresiz hale getirilmiş halka, yağmaladığı sermayeyi lütuf olarak sunar. Ekonomiyi giderek kötüleştiren kararlarda, niye bu kadar ısrar edildiğini anlamayanlar, bahse bir de bu pencereden bakmalıdırlar. Toplumu ulufeye alıştırarak yönetmek en kestirme siyaset formülüdür. Stalin’in yolunmuş tavuk kıssasında olduğu üzere.
Kamuda sağlanan makam ve mevkiler de bu ulufe sisteminin bir modülüdür. 15 Temmuz’da subaylar bu yüzden kendi kumandanlarının buyruğunu dinlemek yerine, gözlükçü, emlakçı vb. cemaat ağabeylerinin talimatlarına nazaran hareket ettiler. Zira o makamların kendilerine pirleri tarafınca lütfedildiğini biliyorlardı. Türk ordusu bunu tarihinde ikinci sefer hayatıştır. Birincisi Balkan Harbi’ndeydi ve tüm Balkanlar’ı kaybettik. Birebir durum ihalelerde, atamalarda, memur alımlarında ve imtihanlarda da geçerlidir.
CUMHURİYETİN 31 MART’I
NİZAMIN İLLÜZYONU
Tarikat ve cemaatler üzere metafizik temelli tüm örgütlenmeler aslında birer illüzyondan ibarettir. Gerçekten Davis, J. Nancy ve Robinson V. Robert’e bakılırsa, dünyada sesini duyuran, Mısır’da Müslüman Kardeşler, İsrail’de Sefarad Tevrat Muhafızları, ABD’de Kurtuluş Ordusu, İtalya’da Comunione e Liberazione, bizde FETÖ bunlara örnek gösterilebilir. Her birinin emsal stratejileri vardır. Devlet ortasında devlet kurarak gayelerine ulaşmak isterler. Uyanık siyasetçiler 21. asırda tarikatların beslediği kısımların geçmişteki kadar kolay yönlendirilemeyeceğini çok uygun bilirler. AKP ile girdiği iktidar uğraşını kaybeden FETÖ’nün seçimlerde hiç bir etkisinin olmadığının görülmesi bunun somut örneğidir.
Cumhurbaşkanlarının, başbakanların, bakanların, bürokratların, sanatkarların, muharrir ve akademisyenlerin methiyeler düzüp peşinden koştuğu cemaatin nasıl bir illüzyondan ibaret olduğu kısa vakitte görülmüştü. Pekala niye hâlâ partiler ve politikler tarikatlardan medet umar, niye her kötülüklerine müsamahayla yaklaşıp bir kılıf ararlar? Bu sorunun yanıtı yalnızca tarikat müritlerinden oy alma hedefinde değil, “kökü dışarıda” olan tarikat ve cemaatlerin asıl işverenlerine bildiri verme uğraşında gizlidir. Aslında bu bildiri, Soğuk Savaş’la birlikte kurulan sistemin devamını sağlama kelamıdır. Bu kelamı yerine getirme fonksiyonu doğaldır ki beyinlerin küçük yaştan itibaren biçimlendirildiği, eğitim üzerinden gerçekleştirilecektir.
EĞİTİMDE TARİKAT KUŞATMASI
Bakanlıkların tarikatlarca paylaşıldığı ortamda Ulusal Eğitim Bakanlığı (MEB) da bundan nasibini almış ve ismine yakışmayan birtakım protokollere imza atmıştır. Daha evvel belirttiğimiz üzere bu yapıların hedefi, eğitimle toplumu istedikleri biçime sokmaktı ve yasadışı oldukları için maksat doğrultusunda kurulan dernekler/vakıflar işe koşuldu.
Bunların belirli başlıları, Türkiye Gençlik Vakfı (TÜGVA), İlim Yayma Cemiyeti, Ensar Vakfı, Birlik Vakfı halinde sıralanabilir. Öte yandan MEB, DİB ile de okulöncesi eğitim kurumları açma konusunda protokol yaparak, okulöncesi eğitiminin sorumluluğunu DİB’ye devretmiştir. bir daha bir cemaate yakınlığı ile bilinen Server Gençlik ve Spor Kulübü ile MEB Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü içinde yapılan protokolle “Namazını mescitte kıl, puanları topla, mükafatını al” ismiyle bir müsabaka düzenlenmiştir.
Bunlarla imzalanan protokollerin genel gayesi, en yaygın eğitim sistemindeki öğretim programlarını kullanarak her seviyedeki öğrencilere ve yaygın eğitim kurumundakilere kulüp çalışmaları, toplumsal, sanatsal, kültürel, sportif, bilimsel, teknolojik etkinlikler, yarışlar ile mesleksel ve teknik kurslar düzenlemektir. Bu bağlamda Osmanlıca kursu açmak, ortak projelerle her cins faaliyeti yapmak, Kıymetler Olimpiyatı, Namaz Şuuru ve Diriliş bahisli konferanslar düzenlemek kelam konusudur. Vakıflar bu kurs, konferans ve çeşitli faaliyetlerle hem öğrencilere birebir vakitte vatandaşlara ideolojik propaganda yapma fırsatı yakalamıştır.
Eğitimler, evvela cemiyete bağlı merkezlerde düzenlenecektir. Eğitimlerin cemiyete bağlı merkezlerde düzenlenememesi halinde, kurslar MEB tarafınca belirlenen yerlerde yapılacaktır. Açılacak kurslarda MEB kendi öğretmenini nazaranvlendirecek, misyon alan vakıf işçisinin de fiyatını MEB ödeyecektir. Protokoller, üç ya da beş yıllık olup bunlardan Ensar Vakfı haricindeki protokolleri, MEB iptal edebilmektedir. Ensar Vakfı’na bu mevzuda ayrıcalık sağlanmıştır.
MEB’de bakan yardımcılığına, Türkçenin bölümünü tamamladığını belirterek bütün okulların imam hatip olmasını, okulda Arapçanın temel lisan olarak kullanılmasını savunan birisinin atanması, ülkemizin geldiği noktayı göstermektedir.
Son kelam; AKP’nin kuruluşundan itibaren uyguladığı programla evvela Cumhuriyetin ekonomik yapısı ve eğitimini amaç alması tesadüf değildir. Kamu kaynaklarından beslenen tarikatlar, fakirleştirilmiş halkın cemaatlere terk edilmiş bir eğitime mecbur bırakılması ve o eğitimle yetiştirilmiş bilgisiz kalabalıklardan güç devşirmek üzerine kurulmuş sistem, tepeyi gördü ve bitti. Yakın gelecekte Siyasal İslam Koalisyonu’nun tüm kesimleriyle birlikte çöküşünü yaşayacağımızı söylemek, kehanet olmasa gerek. Burada lisana getirilen iki tasadan kelam edebiliriz:
1. Türkiye yıkılan iktidarın altında kalırsa ne olur?
2. Tıpkı sistemi sürdürecek bir irade iktidar olursa ne değişir?
Birinci yaklaşımın sahipleri sistemin devamını savunanlardır. Çünkü siyasal İslamla birlikte asıl çökmekte olan Cumhuriyet ve Atatürk düşmanı neoliberal yağma nizamıdır. Zira Türkiye’nin karşı karşıya olduğu tarikat kıskacı bir sebep değil, bu sistemin doğal kararıdur. Bu niçinle birebir sistemi sürdürme taahhüdündeki bir irade iktidar olsa bile uzun müddet orada kalamaz.
Unutulmamalı ki Emre Kongar’ın da çoğunlukla belirttiği üzere, “tarihin tekerleği, vakit zaman kesintiye uğrasa da geriye hakikat dönmez”. Bu enkaz temizlendikten daha sonra Atatürk Cumhuriyeti’nin ışığı herkese yol gösterir.
Temel olguları baştan saptamak ve tahlili bu çerçevede ele almak gerekir.
1. Türkiye’de tarikatlar ve cemaatler birer çıkar örgütüdür.
2. “Tarikatlar ve cemaatler Türkiye’nin gerçeğidir” argümanı gerçekdışıdır.
3. Tarikat ve cemaatler; Türkiye’nin NATO’ya girişiyle başlayan, 12 Eylül’le dayatılan ve AKP ile iktidara gelen neoliberal Batı projesinin aparatlarıdır.
4. Bugün epey sayıda çocuğumuz bu çağdışı yapıların elinde esirdir.
5. Cumhuriyet kurumları tarikat ve cemaatlerin işgali altındadır.
İSLAM ENDÜLJANSI
Tüm tarikat ve cemaatler bilinmeyen ya da açık birer çıkar örgütüdür. Ana maksatları olan kendi kanılarını hâkim kılmak, yani iktidarı ele geçirmek için kapitalizmin en temel aracı olan parayı hedeflemişlerdir. Bu istikametiyle tarikat sistematiği, Ortaçağ Hıristiyanlığındaki endüljans sistemini andırır. Endüljans, papaların para karşılığı sattığı günahlardan arınma dokümanıdır. Kilise, iktidarını sürdürmek için paraya gereksinim duyar ve vakit içinde bu evrak cennetten arsa satışına dönüşür. Kiliseye karşı gelmenin cezası ise dinden atılmak (aforoz) ve giyotindir. Bugünün Türkiyesi’nde de tarikatlar günahkâr kulları Allah’ın ateşinden koruyacak yanmaz kefenler satarak, İslam endüljansını yarattılar. Buna karşı çıkanlar lanetlenir, İslam düşmanı ilan edilir.
SAİD NURSİ VE GÜLEN
“Tarikatlar Türkiye’nin gerçeğidir” savunması büsbütün uydurma ve gerçekdışı bir durumdur. İslamda ruhban sınıfı yoktur ve tek rehber Kuranıkerim’dir. Allah’ın ateşine karşı kulun yaptığı yanmaz kefeni satan tarikatlar, bunun İslamdaki en büyük günahlardan, Allah’a şirk koşmak olduğunu çok âlâ bilirler. ötürüsıyla Türkiye’nin gerçeği tarikatlar ya da cemaatler değil, işte bu sahtekâr sistemdir. Zira tarikat başkanlarının neredeyse hepsi kendini İlah yerine koyar. Peygambere ilişkin olduğunu söylemiş oldukleri hadislerle müritlerini ve toplumu afyonlarlar. Üstelik her birinin Kuran’a alternatif kendi “kutsal kitabı” vardır. Said Nursi’nin risaleleri buna en gerçek örnektir. Gençler ve çocuklar risalelerde yazan hurafelerle eğitilirler. Said Nursi; Atatürk’e Deccal diyen, bununla birlikte F. Gülen’in rehber edindiği kişidir.
PARALEL DEVLETLER
“Tarikatlar siyasete karışmadıklarında zararsızdırlar” tezi temelden yanlıştır. Çünkü tarikatlar ve cemaatler kendileri başlı başına birer siyasi örgüttür. Bu örgütün temel amacı de kendi fikirlerini hâkim kılmak, ötürüsıyla iktidarı ele geçirmektir. İktidar olmayı hedefleyen ve bu doğrultuda örgütlenerek faaliyet yürüten bir yapıyı eğitimden, sağlıktan, adliyeden, ordudan ve polis teşkilatından uzak tutabilmeyi düşünmek tam manasıyla aymazlıktır. Az ya da epeyce, kamuya sızmış her tarikat ve cemaat, başlı başına birer paralel devlettir. Çünkü hiç biri kendi piri veyahut lideri haricinde bir amirden en son buyruk almaz. Taktiksel olarak öteki kümelerle işbirliğine girebilir yahut amirinin buyruğunu yerine getiriyormuş görünebilir. Son karar anı geldiğinde yalnızca tarikat önderinin buyruğunu yerine getirecektir. Bunun en somut meselai 15 Temmuz’da gördük. O gün Genelkurmay Lideri olan, bugünün Ulusal Savunma Bakanı Org. Hulusi Akar’ın boynuna palaska dolayan ve yüzüne silah doğrultan, daha evvel kendisinden aldığı yüzlerce buyruğu yerine getirmiş yaveriydi.
ULUFE SİSTEMİ
Tarikat ve siyaset denklemi devlet-sermaye-tarikat döngüsü üzerine inşa edilmiştir. Evvel tarikat ve cemaatlere alan açılır, dernek/vakıf üzere isimler altında örgütlenir, o alanda besledikleri kısımlar doğal oy deposu haline getirilir; bunu kullanan tarikatlar da siyasete, ulusal eğitime, yurtlara, okullara, adliyeye ve orduya hâkim olur. Kurumlara hâkim olan tarikatlar hazineyi yağmalar ve yoksullaştırılarak çaresiz hale getirilmiş halka, yağmaladığı sermayeyi lütuf olarak sunar. Ekonomiyi giderek kötüleştiren kararlarda, niye bu kadar ısrar edildiğini anlamayanlar, bahse bir de bu pencereden bakmalıdırlar. Toplumu ulufeye alıştırarak yönetmek en kestirme siyaset formülüdür. Stalin’in yolunmuş tavuk kıssasında olduğu üzere.
Kamuda sağlanan makam ve mevkiler de bu ulufe sisteminin bir modülüdür. 15 Temmuz’da subaylar bu yüzden kendi kumandanlarının buyruğunu dinlemek yerine, gözlükçü, emlakçı vb. cemaat ağabeylerinin talimatlarına nazaran hareket ettiler. Zira o makamların kendilerine pirleri tarafınca lütfedildiğini biliyorlardı. Türk ordusu bunu tarihinde ikinci sefer hayatıştır. Birincisi Balkan Harbi’ndeydi ve tüm Balkanlar’ı kaybettik. Birebir durum ihalelerde, atamalarda, memur alımlarında ve imtihanlarda da geçerlidir.
CUMHURİYETİN 31 MART’I
NİZAMIN İLLÜZYONU
Tarikat ve cemaatler üzere metafizik temelli tüm örgütlenmeler aslında birer illüzyondan ibarettir. Gerçekten Davis, J. Nancy ve Robinson V. Robert’e bakılırsa, dünyada sesini duyuran, Mısır’da Müslüman Kardeşler, İsrail’de Sefarad Tevrat Muhafızları, ABD’de Kurtuluş Ordusu, İtalya’da Comunione e Liberazione, bizde FETÖ bunlara örnek gösterilebilir. Her birinin emsal stratejileri vardır. Devlet ortasında devlet kurarak gayelerine ulaşmak isterler. Uyanık siyasetçiler 21. asırda tarikatların beslediği kısımların geçmişteki kadar kolay yönlendirilemeyeceğini çok uygun bilirler. AKP ile girdiği iktidar uğraşını kaybeden FETÖ’nün seçimlerde hiç bir etkisinin olmadığının görülmesi bunun somut örneğidir.
Cumhurbaşkanlarının, başbakanların, bakanların, bürokratların, sanatkarların, muharrir ve akademisyenlerin methiyeler düzüp peşinden koştuğu cemaatin nasıl bir illüzyondan ibaret olduğu kısa vakitte görülmüştü. Pekala niye hâlâ partiler ve politikler tarikatlardan medet umar, niye her kötülüklerine müsamahayla yaklaşıp bir kılıf ararlar? Bu sorunun yanıtı yalnızca tarikat müritlerinden oy alma hedefinde değil, “kökü dışarıda” olan tarikat ve cemaatlerin asıl işverenlerine bildiri verme uğraşında gizlidir. Aslında bu bildiri, Soğuk Savaş’la birlikte kurulan sistemin devamını sağlama kelamıdır. Bu kelamı yerine getirme fonksiyonu doğaldır ki beyinlerin küçük yaştan itibaren biçimlendirildiği, eğitim üzerinden gerçekleştirilecektir.
EĞİTİMDE TARİKAT KUŞATMASI
Bakanlıkların tarikatlarca paylaşıldığı ortamda Ulusal Eğitim Bakanlığı (MEB) da bundan nasibini almış ve ismine yakışmayan birtakım protokollere imza atmıştır. Daha evvel belirttiğimiz üzere bu yapıların hedefi, eğitimle toplumu istedikleri biçime sokmaktı ve yasadışı oldukları için maksat doğrultusunda kurulan dernekler/vakıflar işe koşuldu.
Bunların belirli başlıları, Türkiye Gençlik Vakfı (TÜGVA), İlim Yayma Cemiyeti, Ensar Vakfı, Birlik Vakfı halinde sıralanabilir. Öte yandan MEB, DİB ile de okulöncesi eğitim kurumları açma konusunda protokol yaparak, okulöncesi eğitiminin sorumluluğunu DİB’ye devretmiştir. bir daha bir cemaate yakınlığı ile bilinen Server Gençlik ve Spor Kulübü ile MEB Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü içinde yapılan protokolle “Namazını mescitte kıl, puanları topla, mükafatını al” ismiyle bir müsabaka düzenlenmiştir.
Bunlarla imzalanan protokollerin genel gayesi, en yaygın eğitim sistemindeki öğretim programlarını kullanarak her seviyedeki öğrencilere ve yaygın eğitim kurumundakilere kulüp çalışmaları, toplumsal, sanatsal, kültürel, sportif, bilimsel, teknolojik etkinlikler, yarışlar ile mesleksel ve teknik kurslar düzenlemektir. Bu bağlamda Osmanlıca kursu açmak, ortak projelerle her cins faaliyeti yapmak, Kıymetler Olimpiyatı, Namaz Şuuru ve Diriliş bahisli konferanslar düzenlemek kelam konusudur. Vakıflar bu kurs, konferans ve çeşitli faaliyetlerle hem öğrencilere birebir vakitte vatandaşlara ideolojik propaganda yapma fırsatı yakalamıştır.
Eğitimler, evvela cemiyete bağlı merkezlerde düzenlenecektir. Eğitimlerin cemiyete bağlı merkezlerde düzenlenememesi halinde, kurslar MEB tarafınca belirlenen yerlerde yapılacaktır. Açılacak kurslarda MEB kendi öğretmenini nazaranvlendirecek, misyon alan vakıf işçisinin de fiyatını MEB ödeyecektir. Protokoller, üç ya da beş yıllık olup bunlardan Ensar Vakfı haricindeki protokolleri, MEB iptal edebilmektedir. Ensar Vakfı’na bu mevzuda ayrıcalık sağlanmıştır.
MEB’de bakan yardımcılığına, Türkçenin bölümünü tamamladığını belirterek bütün okulların imam hatip olmasını, okulda Arapçanın temel lisan olarak kullanılmasını savunan birisinin atanması, ülkemizin geldiği noktayı göstermektedir.
Son kelam; AKP’nin kuruluşundan itibaren uyguladığı programla evvela Cumhuriyetin ekonomik yapısı ve eğitimini amaç alması tesadüf değildir. Kamu kaynaklarından beslenen tarikatlar, fakirleştirilmiş halkın cemaatlere terk edilmiş bir eğitime mecbur bırakılması ve o eğitimle yetiştirilmiş bilgisiz kalabalıklardan güç devşirmek üzerine kurulmuş sistem, tepeyi gördü ve bitti. Yakın gelecekte Siyasal İslam Koalisyonu’nun tüm kesimleriyle birlikte çöküşünü yaşayacağımızı söylemek, kehanet olmasa gerek. Burada lisana getirilen iki tasadan kelam edebiliriz:
1. Türkiye yıkılan iktidarın altında kalırsa ne olur?
2. Tıpkı sistemi sürdürecek bir irade iktidar olursa ne değişir?
Birinci yaklaşımın sahipleri sistemin devamını savunanlardır. Çünkü siyasal İslamla birlikte asıl çökmekte olan Cumhuriyet ve Atatürk düşmanı neoliberal yağma nizamıdır. Zira Türkiye’nin karşı karşıya olduğu tarikat kıskacı bir sebep değil, bu sistemin doğal kararıdur. Bu niçinle birebir sistemi sürdürme taahhüdündeki bir irade iktidar olsa bile uzun müddet orada kalamaz.
Unutulmamalı ki Emre Kongar’ın da çoğunlukla belirttiği üzere, “tarihin tekerleği, vakit zaman kesintiye uğrasa da geriye hakikat dönmez”. Bu enkaz temizlendikten daha sonra Atatürk Cumhuriyeti’nin ışığı herkese yol gösterir.