Seyahat ruhunun oldukça gıdıklandığı bir periyottan geçerken, 2021 yılında Almanya’nın en kıymetli şenliklerinden biri olan Snowdance’de “En Yeterli Film” ve “En Güzel Senaryo” kısımlarında ödül alan Uluç Bayraktar’ın birinci uzun metrajlı sineması 9,75 bugün, üzerinde konuşulmayı en epey hak eden yapımlardan…
Sinema dünyasına Çağan Irmak’ın yardımcı direktörü olarak başlayan ve çabucak sonrasında Ezel, Son, Karadayı üzere başarılı üretimleri yöneten Uluç Bayraktar, okuduğu vakit fazlaca etkilendiği Mehmet Eroğlu imzası taşıyan “9,75 Santimetrekare” kitabını sinemaya Damla Serim ile birlikte uyarlıyor. Netflix’te izleyiciyle buluşan sinemanın başrollerini Nejat İşler, Menderes Samancılar, Funda Eryiğit, Berkay Ateş, Eylül Dursun, Şebnem Bozoklu ve Ercan Kesal paylaşıyorlar.
Sinema, transseksüel alt komşusu Marylin (Eylül Dursun) ile bir arada Taksim civarında bir meskende yaşayan roman muharriri Ahmet’in (Nejat İşler), Seyahat devrinde geçen öyküsünü bahis alıyor. Lakin üretimin art planı geçmişten gelen derin bir travmaya dayanıyor. İsmini kırık bir cam şişesinin açtığı 9,75 santimlik yara müsaadeden alan üretim yalnızca ailevi sıkıntıların değil, siyasi kararların da açtığı yaraları ele alırken, onların üzerine de üflemeyi epeyce uygun başarıyor.
BÜYÜK BİR YÜZLEŞMENİN AYAK SESLERİ
Çocukluğu yetimhanede geçen Ahmet, Gabar dağında yedek subayken bir olayla karşılaşır. Bu olaydan tek hatırladığı Zinar isimli bir çocuktur ve bunu romana dökmeye çalıştığı bugün, beyin tümörü üzere hayati bir sıhhat sıkıntısıyla ve bir an evvel olması gereken operasyon sonucuyla da karşı karşıya kalır. Ahmet, “Eğer İlah, benim sonumu sığ sulara yazmayı seçmişse bu kere sonucunı sorgulamayacağım” der ve romanını, hayatı sona ermeden bitirme uğraşına girer. Bu gayret bir yandan da Seyahat olayları sırasındaki çabayla paralel seyreder. Konutunun polis şiddetinin en ağır noktalarından birinde olması, o devrin art planını doğal bir yolla sinemaya dahil eder. Ahmet geçmişte ne olduğunu öğrenmeye soyunur ve bu da aslında büyük bir yüzleşmenin ayak sesleridir.
NEJAT İŞLER KENDİNİ GİYİNMİŞ
Nejat İşler’i uzun bir ortadan daha sonra kendine tahminen de en çok benzeyen rollerden birinde, adeta yaşar üzere oynarken izliyoruz. Muhtemelen İşler, bu kendini giyindiği karakterleri daha fazlaca seviyor ve rolünün hakkını büyük bir yalınlıkla ve ziyadesiyle veriyor. aslına bakarsanız bu başarısı da karşılıksız kalmadı. İşler bu rolle, Bangladeş Dhaka Sinema Festivali’nde Şubat ayında “En güzel Erkek Oyuncu” seçildi.
Ahmet’in evvel dost olduğu, daha sonrasında da süratli bir aşka dönüşen Serap karakterine ise Funda Eryiğit hayat veriyor. Ahmet’in hayatına yavaşça konan bir kuş üzere o da bu kıssaya gerçek ve içten bir dokunuş katıyor. Aslında üretim, bir aşkın ateşiyle izleyeni kavurmaya müsait bir ortam yaratsa da geçmişteki travmanın odağından hiç bir vakit ayrılmıyor ve kodlarımıza işlenmiş acılarla yaşamaya çalışmanın ne kadar büyük bir yük olduğunun altını çiziyor.
Doğuyla batı, geçmişle artık, mevtle ömür içinde bir tat yakalayan üretim, bugüne kadar ekseriyetle tanınan işlerde karşılaştığımız Uluç Bayraktar’ın vizyonunu ve potansiyelini ortaya koyan bir birinci sinema olma özelliği taşıyor. Bağımsız ancak belirsizlikte kaybolmayan, kuvvetli ve geçmişe dayalı alt metnini bugünün art planıyla harmanlayan, gerçek hayattan kopmadan, abartılı olmadan aktarabilmeyi başarıyor. Keza Kürt sorunu üzere hassas bir sıkıntıyı de yargılamadan, yalnızca öykü boyutuyla ele alması da üretimi diğer bir kıyıya taşıyor. Ayrıyeten sinemanın görsel lisanı, efektleri, Avi Medina imzası taşıyan müzikleri de birbirinden farklı periyotların taşıdığı siyasal kasveti, çaresizliği ve hayatları elinden alınmış karakterlerin ortak acılarını yansıtmada son derece başarılı.
Her ne kadar 9,75 kıssasını bugünden anlatmak üzerine kurmuş olsa da, vefat ve ömür içindeki ince çizgide salınan ve bu çizgiyi daha da keskin hale getirmek istercesine geçmişten gelen büyük bir travmayı, bir öbür siyasi tenkit olan Seyahat ruhunun ayak sesleriyle harmanlaması açısından sinema tutkunlarının kaçırmaması gereken bir sinema.
Elçin Demiröz
Sinema dünyasına Çağan Irmak’ın yardımcı direktörü olarak başlayan ve çabucak sonrasında Ezel, Son, Karadayı üzere başarılı üretimleri yöneten Uluç Bayraktar, okuduğu vakit fazlaca etkilendiği Mehmet Eroğlu imzası taşıyan “9,75 Santimetrekare” kitabını sinemaya Damla Serim ile birlikte uyarlıyor. Netflix’te izleyiciyle buluşan sinemanın başrollerini Nejat İşler, Menderes Samancılar, Funda Eryiğit, Berkay Ateş, Eylül Dursun, Şebnem Bozoklu ve Ercan Kesal paylaşıyorlar.
Sinema, transseksüel alt komşusu Marylin (Eylül Dursun) ile bir arada Taksim civarında bir meskende yaşayan roman muharriri Ahmet’in (Nejat İşler), Seyahat devrinde geçen öyküsünü bahis alıyor. Lakin üretimin art planı geçmişten gelen derin bir travmaya dayanıyor. İsmini kırık bir cam şişesinin açtığı 9,75 santimlik yara müsaadeden alan üretim yalnızca ailevi sıkıntıların değil, siyasi kararların da açtığı yaraları ele alırken, onların üzerine de üflemeyi epeyce uygun başarıyor.
BÜYÜK BİR YÜZLEŞMENİN AYAK SESLERİ
Çocukluğu yetimhanede geçen Ahmet, Gabar dağında yedek subayken bir olayla karşılaşır. Bu olaydan tek hatırladığı Zinar isimli bir çocuktur ve bunu romana dökmeye çalıştığı bugün, beyin tümörü üzere hayati bir sıhhat sıkıntısıyla ve bir an evvel olması gereken operasyon sonucuyla da karşı karşıya kalır. Ahmet, “Eğer İlah, benim sonumu sığ sulara yazmayı seçmişse bu kere sonucunı sorgulamayacağım” der ve romanını, hayatı sona ermeden bitirme uğraşına girer. Bu gayret bir yandan da Seyahat olayları sırasındaki çabayla paralel seyreder. Konutunun polis şiddetinin en ağır noktalarından birinde olması, o devrin art planını doğal bir yolla sinemaya dahil eder. Ahmet geçmişte ne olduğunu öğrenmeye soyunur ve bu da aslında büyük bir yüzleşmenin ayak sesleridir.
NEJAT İŞLER KENDİNİ GİYİNMİŞ
Nejat İşler’i uzun bir ortadan daha sonra kendine tahminen de en çok benzeyen rollerden birinde, adeta yaşar üzere oynarken izliyoruz. Muhtemelen İşler, bu kendini giyindiği karakterleri daha fazlaca seviyor ve rolünün hakkını büyük bir yalınlıkla ve ziyadesiyle veriyor. aslına bakarsanız bu başarısı da karşılıksız kalmadı. İşler bu rolle, Bangladeş Dhaka Sinema Festivali’nde Şubat ayında “En güzel Erkek Oyuncu” seçildi.
Ahmet’in evvel dost olduğu, daha sonrasında da süratli bir aşka dönüşen Serap karakterine ise Funda Eryiğit hayat veriyor. Ahmet’in hayatına yavaşça konan bir kuş üzere o da bu kıssaya gerçek ve içten bir dokunuş katıyor. Aslında üretim, bir aşkın ateşiyle izleyeni kavurmaya müsait bir ortam yaratsa da geçmişteki travmanın odağından hiç bir vakit ayrılmıyor ve kodlarımıza işlenmiş acılarla yaşamaya çalışmanın ne kadar büyük bir yük olduğunun altını çiziyor.
Doğuyla batı, geçmişle artık, mevtle ömür içinde bir tat yakalayan üretim, bugüne kadar ekseriyetle tanınan işlerde karşılaştığımız Uluç Bayraktar’ın vizyonunu ve potansiyelini ortaya koyan bir birinci sinema olma özelliği taşıyor. Bağımsız ancak belirsizlikte kaybolmayan, kuvvetli ve geçmişe dayalı alt metnini bugünün art planıyla harmanlayan, gerçek hayattan kopmadan, abartılı olmadan aktarabilmeyi başarıyor. Keza Kürt sorunu üzere hassas bir sıkıntıyı de yargılamadan, yalnızca öykü boyutuyla ele alması da üretimi diğer bir kıyıya taşıyor. Ayrıyeten sinemanın görsel lisanı, efektleri, Avi Medina imzası taşıyan müzikleri de birbirinden farklı periyotların taşıdığı siyasal kasveti, çaresizliği ve hayatları elinden alınmış karakterlerin ortak acılarını yansıtmada son derece başarılı.
Her ne kadar 9,75 kıssasını bugünden anlatmak üzerine kurmuş olsa da, vefat ve ömür içindeki ince çizgide salınan ve bu çizgiyi daha da keskin hale getirmek istercesine geçmişten gelen büyük bir travmayı, bir öbür siyasi tenkit olan Seyahat ruhunun ayak sesleriyle harmanlaması açısından sinema tutkunlarının kaçırmaması gereken bir sinema.
Elçin Demiröz