semaver
Active member
Ankara Üniversitesi İrtibat Fakültesi Reklamcılık ve Tanıtım Anabilim Kısmı Lideri Prof. Dr. Deniz Sezgin, obeziteyle çaba eden bireylerin, hastalıklarının yanı sıra hayatın bir hayli alanında karşılaştıkları damgalayıcı pratiklerle de farklı bir çaba sürdürmek zorunda kaldıklarını belirtti.
Prof. Dr. Deniz Sezgin, “Obezitede damgalama ve ayrımcılık konusunu ele aldığımız ve Rolüm Ağır kitabıyla kamuoyuyla sonuçlarını paylaştığımız araştırmamızda, obeziteli bireylerin hayatın çabucak her alanında ayrımcı ve damgalayıcı tutum ve davranışlara maruz kaldıklarını gördük. Yaptığımız görüşmelerde iştirakçiler, aile bireylerinden arkadaş etraflarına, okul hayatından iş ömrüne kadar kendilerini rahatsız eden davranışlarla karşılaştıklarını tabir ettiler.
‘SAĞLIK ÇALIŞANLARI BİLE ÖTEKİLEŞTİRİYOR’
birtakım kimi karşılarındaki kişinin de bu davranışı ya da hali farkında olmadan sergilediğini söyleyen iştirakçiler, sıhhat hizmeti alırken dahi ötekileştirildiklerini belirttiler. Hatta sıhhat çalışanları tarafınca sergilenen bu halin, kendilerini sıhhat hizmeti almaktan vazgeçirdiğini gözyaşlarıyla anlatan iştirakçilerimiz da oldu. Çalışma sonunda obeziteli bireylerin yaşadıkları düşünceler sebebiyle toplum ortasında kendilerini rahat hissetmediklerini, istedikleri üzere hareket edemediklerini ve kendilerini söz etme fırsatı bulamadıklarını gördük.” açıklamasında bulundu.
‘EN TEMEL HAKLAR OBEZİTELİ BİREYLERİN ELİNDEN ALINMIŞ DURUMDA’
Damgalama ve ayrımcılığın obeziteli bireylerin hayatını nasıl etkilediğini örneklerle anlatan Sezgin kelamlarına şöyleki devam etti; “Kendilerini sıkışmış, baskılanmış hisseden obeziteli bireylerin ömrün rutinine katılmak konusunda sıkça tereddüt ettiklerini, öbür insanları rahatsız ederiz fikriyle kendi haklarından feragat ettiklerini gördük. Otobüse binme saatlerini “başkalarını rahatsız ederim” kanısıyla mesai ve okul saatlerindeki yoğunluğa denk getirmemeye çalışmaları, konser ya da sinema salonlarında koltuk ortalarının dar olması sebebiyle salona boşken girip aktiflikten en son çıkan kişi olmaları, ani bir rahatsızlık geçirdiklerinde sıhhat çalışanının kendilerini taşıyamayacağını düşündükleri için sıhhat hizmeti almaktan vazgeçmeleri durumu bunlardan birkaçı. Ne yazık ki karşılaştığımız tablo epeyce üzücüydü, herkes için temel hak olan eğitim hakkı, sıhhat hakkı ve hatta yaşama hakkı, obeziteli bireylerin elinden alınmış durumda.”
‘OBEZİTELİ BİREYLER HAYATIN İÇİNDEN ÇEKİLİYOR’
Obeziteli bireylerin karşılaşmış oldukları ayrımcı/damgalayıcı yaklaşımların kullanılan sözcüklerle bir daha üretildiğini söz eden Sezgin; “Biz senin güzelliğin için söylüyoruz, az ye, iradesiz davranma!” üzere uygun niyetle söylendiği belirtilen sözler, obeziteli bireylerin sıhhat hizmetinden yararlanmalarının ya da tedaviye ulaşmalarının önünde büyük bir mahzur oluşturuyor. Kendilerini kıymetsiz hissetmelerine, sevilmeyi hak etmediklerini düşünmelerine niye olan bu kelamlar ve davranışlar, iş müracaatlarında değerlendirilmeye alınmayacakları konusunda kesin bir yargıya sahip olmalarına kadar gidebiliyor. Toplum ortasında karşılaştıkları olumsuz durumlar niçiniyle obeziteli bireyler, hayatın ortasından çekilerek diğerlerine yer açmaları gerektiği düşünüyorlar. Hiç kimse hastalığı niçiniyle bu biçimde bir durumla karşılaşmamalı ve bu biçimde hissetmemeli.” dedi.
‘DAMGALAYICI DAVRANIŞLAR, OBEZİTELİ BİREYLERİ TEDAVİDEN UZAKLAŞTIRIYOR’
Obezite tedavisinde damgalayıcı ve ayrımcı davranışların da tedavi önünde mani olabileceğine değinen Sezgin kelamlarını şöyleki tamamladı; “Obezitenin önlenmesi ve tedavisi konusundaki tıbbi seçenekleri tabiplerimiz bizlerle paylaşıyor. Tedavi sürecinde farkında olmadan sergilenen damgalayıcı ve ayrımcı davranışların terk edilmesinin de tedavinin sağlıklı bir biçimde yürütülmesine katkı sağlayacağını belirtmekte yarar görüyorum. Burada hepimize kıymetli roller düşüyor. Zira ayrımcı/damgalayıcı yaklaşımların tekrar yeniden üretilmesi obeziteyle yaşamayanların zihinlerinde bu kalıpların pekişmesine yol açarken, obeziteli bireylerin de tedaviye ulaşmalarının önünde mahzur oluşturuyor. Bu niçinle medyadan sıhhat hizmetleri sunumuna, iş ömründen toplumsal hayata kadar her alanda, hepimizin fikirlerimizi ve lisanımızı bir daha gözden geçirmemiz gerektiğini belirtmek istiyorum.”
Prof. Dr. Deniz Sezgin, “Obezitede damgalama ve ayrımcılık konusunu ele aldığımız ve Rolüm Ağır kitabıyla kamuoyuyla sonuçlarını paylaştığımız araştırmamızda, obeziteli bireylerin hayatın çabucak her alanında ayrımcı ve damgalayıcı tutum ve davranışlara maruz kaldıklarını gördük. Yaptığımız görüşmelerde iştirakçiler, aile bireylerinden arkadaş etraflarına, okul hayatından iş ömrüne kadar kendilerini rahatsız eden davranışlarla karşılaştıklarını tabir ettiler.
‘SAĞLIK ÇALIŞANLARI BİLE ÖTEKİLEŞTİRİYOR’
birtakım kimi karşılarındaki kişinin de bu davranışı ya da hali farkında olmadan sergilediğini söyleyen iştirakçiler, sıhhat hizmeti alırken dahi ötekileştirildiklerini belirttiler. Hatta sıhhat çalışanları tarafınca sergilenen bu halin, kendilerini sıhhat hizmeti almaktan vazgeçirdiğini gözyaşlarıyla anlatan iştirakçilerimiz da oldu. Çalışma sonunda obeziteli bireylerin yaşadıkları düşünceler sebebiyle toplum ortasında kendilerini rahat hissetmediklerini, istedikleri üzere hareket edemediklerini ve kendilerini söz etme fırsatı bulamadıklarını gördük.” açıklamasında bulundu.
‘EN TEMEL HAKLAR OBEZİTELİ BİREYLERİN ELİNDEN ALINMIŞ DURUMDA’
Damgalama ve ayrımcılığın obeziteli bireylerin hayatını nasıl etkilediğini örneklerle anlatan Sezgin kelamlarına şöyleki devam etti; “Kendilerini sıkışmış, baskılanmış hisseden obeziteli bireylerin ömrün rutinine katılmak konusunda sıkça tereddüt ettiklerini, öbür insanları rahatsız ederiz fikriyle kendi haklarından feragat ettiklerini gördük. Otobüse binme saatlerini “başkalarını rahatsız ederim” kanısıyla mesai ve okul saatlerindeki yoğunluğa denk getirmemeye çalışmaları, konser ya da sinema salonlarında koltuk ortalarının dar olması sebebiyle salona boşken girip aktiflikten en son çıkan kişi olmaları, ani bir rahatsızlık geçirdiklerinde sıhhat çalışanının kendilerini taşıyamayacağını düşündükleri için sıhhat hizmeti almaktan vazgeçmeleri durumu bunlardan birkaçı. Ne yazık ki karşılaştığımız tablo epeyce üzücüydü, herkes için temel hak olan eğitim hakkı, sıhhat hakkı ve hatta yaşama hakkı, obeziteli bireylerin elinden alınmış durumda.”
‘OBEZİTELİ BİREYLER HAYATIN İÇİNDEN ÇEKİLİYOR’
Obeziteli bireylerin karşılaşmış oldukları ayrımcı/damgalayıcı yaklaşımların kullanılan sözcüklerle bir daha üretildiğini söz eden Sezgin; “Biz senin güzelliğin için söylüyoruz, az ye, iradesiz davranma!” üzere uygun niyetle söylendiği belirtilen sözler, obeziteli bireylerin sıhhat hizmetinden yararlanmalarının ya da tedaviye ulaşmalarının önünde büyük bir mahzur oluşturuyor. Kendilerini kıymetsiz hissetmelerine, sevilmeyi hak etmediklerini düşünmelerine niye olan bu kelamlar ve davranışlar, iş müracaatlarında değerlendirilmeye alınmayacakları konusunda kesin bir yargıya sahip olmalarına kadar gidebiliyor. Toplum ortasında karşılaştıkları olumsuz durumlar niçiniyle obeziteli bireyler, hayatın ortasından çekilerek diğerlerine yer açmaları gerektiği düşünüyorlar. Hiç kimse hastalığı niçiniyle bu biçimde bir durumla karşılaşmamalı ve bu biçimde hissetmemeli.” dedi.
‘DAMGALAYICI DAVRANIŞLAR, OBEZİTELİ BİREYLERİ TEDAVİDEN UZAKLAŞTIRIYOR’
Obezite tedavisinde damgalayıcı ve ayrımcı davranışların da tedavi önünde mani olabileceğine değinen Sezgin kelamlarını şöyleki tamamladı; “Obezitenin önlenmesi ve tedavisi konusundaki tıbbi seçenekleri tabiplerimiz bizlerle paylaşıyor. Tedavi sürecinde farkında olmadan sergilenen damgalayıcı ve ayrımcı davranışların terk edilmesinin de tedavinin sağlıklı bir biçimde yürütülmesine katkı sağlayacağını belirtmekte yarar görüyorum. Burada hepimize kıymetli roller düşüyor. Zira ayrımcı/damgalayıcı yaklaşımların tekrar yeniden üretilmesi obeziteyle yaşamayanların zihinlerinde bu kalıpların pekişmesine yol açarken, obeziteli bireylerin de tedaviye ulaşmalarının önünde mahzur oluşturuyor. Bu niçinle medyadan sıhhat hizmetleri sunumuna, iş ömründen toplumsal hayata kadar her alanda, hepimizin fikirlerimizi ve lisanımızı bir daha gözden geçirmemiz gerektiğini belirtmek istiyorum.”