semaver
Active member
Yemek yemenin hislerle kuvvetli bir irtibatı olduğunu söyleyen Uzman Klinik Psikolog, Psikoterapist Beril Yardımcı Canoğlu, obezitenin ruhsal boyutu üzerine açıklamalarda bulundu. Obeziteli bireylerde sıkıntı hislerle baş etme olarak devreye giren duygusal yeme davranışının derecesini anlamanın değerine değinen Uzman Klinik Psikolog, Psikoterapist Beril Yardımcı Canoğlu, “Genelde kişi birtakım hislerden kaçınmak ya da birtakım olumlu hisleri daha ağırlaştırmak için duygusal yemek yeme aksiyonuna geçtiğinde bu önemli bir kilo alma faktörüdür. tıpkı vakitte olumsuz hislerinin, depresyon ve dert belirtilerinin artması, kişinin kilo almasına yer hazırlayan bir durum olabilir.” formunda konuştu.
Obezitenin fizikî rahatsızlıklar ve hastalıklar haricinde bireylere toplumsal ve ruhsal olarak da birtakım yükler getirdiğine dikkat çeken Canoğlu, “Tedaviye başvuran obeziteli bireylerde ve obezite derecesi daha yüksek olan bireylerde; vücut algısı, vücut memnuniyetsizliği, psikiyatrik ve ruhsal rahatsızlıkların olma ihtimali daha yüksektir. Bunun başında da 5 kat daha yüksek depresyon riski gelmektedir. Bilhassa bayanlar bu durumdan daha fazla etkilenirken, toplumsal tasa da çoğunlukla rastlanan bir durumdur. Bunun haricinde tıkınırcasına yeme davranışı da görülmektedir” açıklamasında bulundu.
OBEZİTEDE ÇOCUKLUKTA BAŞLAYAN KIRILGANLIK, GELİŞİMİ OLUMSUZ ETKİLİYOR
Bahis obezite olduğunda toplumun fazlaca zalim ve yargılayacağı olduğunun altını çizen Uzman Klinik Psikolog, Psikoterapist Beril Yardımcı Canoğlu, “İnsanlar bakışlarda, yorumlarda, tavsiyelerde hudut ihlaline gidebiliyor. Genelde çocukluk ve ergenlik üzere kişinin fazlaca kırılgan olduğu, kişilik oluşumunun gerçekleştiği periyotlarda bu çeşit tavırlara maruz kalması bireyin toplumsal manada geri çekilmesine yol açıyor. Kimi damgalanma durumları otobüste laf atılması üzere daha direkt, bazıları ise süpermarketteki sepete bakış atılması üzere daha örtük olur. Bazıları uçakta koltuğa sığmamak üzere bir çevresel faktörlerden dolayı damgalanmayı tecrübeler. Bu tavırların obeziteli bireyleri içten içe örselediğini ve o denli görünmese de bu durumlara dair hassaslık geliştirdikleri konusunda araştırmalar mevcuttur. Bu tavırlara maruz kalmak kişinin fizikî ve duygusal olarak daha sağlıklı faaliyetlere yönelmesini de engelleyebilmektedir.” diye konuştu.
OBEZİTE TEDAVİSİNDE BİREYE ÇOK VAZİFE DÜŞÜYOR
Obezite tedavisinde ruhsal etmenlerin ehemmiyetine değinen Canoğlu, diyetin yetmediği durumlarda, ilaç tedavisi ve daha sonraki kademede da cerrahinin düşünülebileceğini söylemiş oldu ve kelamlarına şu biçimde devam etti: “Diyet döngülerinin insanlara kısa periyotlu tesirleri olsa da uzun periyotlu tesirlerini irdelemek değerli; diyet kalıcı bir hudut koyma hünerine ve yeme alışkanlığına dönüştüğünde fazlaca kıymetli, fakat dönemsel kaldığında ve daha sonrasında tekrar kilo alımı olduğunda kişi daha da çaresiz ve ümitsiz hissedebiliyor. Zira istenen sonuç alınamadıkça, bir kısır döngü oluşuyor ve obezite ortasından çıkılamayan bir tabloya dönüşebiliyor.
Bugün biliniyor ki obezite ameliyatlarından daha sonra da yine kilo alımları olabiliyor. Vücuda yapılan somut müdahale kısa periyotta epey tesirli olsa da, uzun devirde eski yeme alışkanlıkları ve altta yatan ruhsal kasvetler değişimin ayağına dolanabiliyor. Cerrahi kesin bir deva olmaktan fazla, kısır döngüyü kırıp, yeni alışkanlıklar edinmek için bir alan açıyor. Kişinin vücudunun (kişi istemese de) hudut koyduğu bu yeni devirde kemikleşmiş alışkanlıklar bir devir için rafa kaldırılıyor. Gece yeme, duygusal yeme, tatlı bağımlılığı üzere geçmişten gelen yeme alışkanlıkları ise uzun periyotta verilen kilonun geri alımı için risk faktörlerinden tek nokta. Bu sebeple kişinin ameliyat daha sonrası sürecin sorumluluğunu alması, yemeğe atfettiği manalar ve alışkanlıklar üzerinde çalışması bu değişimi kalıcı kılabiliyor.
Ruhsal tedavi sürecinde; kişinin motivasyonunu yüksek tutması için kilo verme sebeplerini yeni tutması, bu hususta yazılar yazması, günlük tutması, hudut koyması, açlık ve tokluk tecrübelerini fark etmesi ve şuurlu biçimde tanımlaması, çevresel sonlandırmalar yapması, meskenini yahut ofisini buna bakılırsa düzenlemesi, etrafından ve yakınlarından dayanak alması üzere başvurduğumuz birfazlaca pratik ve somut yol de bulunmakta. Burada davranışçı formları uygulayarak süreci uzun soluklu kılmaya çalışıyoruz. birebir vakitte kişinin niyeti kilo vermekse, bu süreci sabote eden durumları birlikte değerlendirip kişinin kilo vermek isteyen tarafı kadar kilo vermek istemeyen tarafını da sürece dahil ederiz. Burada yargılayıcı değil anlayışlı bir çerçeve ortasında kişinin yemek ve tahminen hatta kilo üzerinden karşılanan duygusal muhtaçlıklarını anlayarak yemek yeme yerine yeni davranış sistemleri geliştirilmesinin yollarını araştırıyoruz.”
Obezitenin fizikî rahatsızlıklar ve hastalıklar haricinde bireylere toplumsal ve ruhsal olarak da birtakım yükler getirdiğine dikkat çeken Canoğlu, “Tedaviye başvuran obeziteli bireylerde ve obezite derecesi daha yüksek olan bireylerde; vücut algısı, vücut memnuniyetsizliği, psikiyatrik ve ruhsal rahatsızlıkların olma ihtimali daha yüksektir. Bunun başında da 5 kat daha yüksek depresyon riski gelmektedir. Bilhassa bayanlar bu durumdan daha fazla etkilenirken, toplumsal tasa da çoğunlukla rastlanan bir durumdur. Bunun haricinde tıkınırcasına yeme davranışı da görülmektedir” açıklamasında bulundu.
OBEZİTEDE ÇOCUKLUKTA BAŞLAYAN KIRILGANLIK, GELİŞİMİ OLUMSUZ ETKİLİYOR
Bahis obezite olduğunda toplumun fazlaca zalim ve yargılayacağı olduğunun altını çizen Uzman Klinik Psikolog, Psikoterapist Beril Yardımcı Canoğlu, “İnsanlar bakışlarda, yorumlarda, tavsiyelerde hudut ihlaline gidebiliyor. Genelde çocukluk ve ergenlik üzere kişinin fazlaca kırılgan olduğu, kişilik oluşumunun gerçekleştiği periyotlarda bu çeşit tavırlara maruz kalması bireyin toplumsal manada geri çekilmesine yol açıyor. Kimi damgalanma durumları otobüste laf atılması üzere daha direkt, bazıları ise süpermarketteki sepete bakış atılması üzere daha örtük olur. Bazıları uçakta koltuğa sığmamak üzere bir çevresel faktörlerden dolayı damgalanmayı tecrübeler. Bu tavırların obeziteli bireyleri içten içe örselediğini ve o denli görünmese de bu durumlara dair hassaslık geliştirdikleri konusunda araştırmalar mevcuttur. Bu tavırlara maruz kalmak kişinin fizikî ve duygusal olarak daha sağlıklı faaliyetlere yönelmesini de engelleyebilmektedir.” diye konuştu.
OBEZİTE TEDAVİSİNDE BİREYE ÇOK VAZİFE DÜŞÜYOR
Obezite tedavisinde ruhsal etmenlerin ehemmiyetine değinen Canoğlu, diyetin yetmediği durumlarda, ilaç tedavisi ve daha sonraki kademede da cerrahinin düşünülebileceğini söylemiş oldu ve kelamlarına şu biçimde devam etti: “Diyet döngülerinin insanlara kısa periyotlu tesirleri olsa da uzun periyotlu tesirlerini irdelemek değerli; diyet kalıcı bir hudut koyma hünerine ve yeme alışkanlığına dönüştüğünde fazlaca kıymetli, fakat dönemsel kaldığında ve daha sonrasında tekrar kilo alımı olduğunda kişi daha da çaresiz ve ümitsiz hissedebiliyor. Zira istenen sonuç alınamadıkça, bir kısır döngü oluşuyor ve obezite ortasından çıkılamayan bir tabloya dönüşebiliyor.
Bugün biliniyor ki obezite ameliyatlarından daha sonra da yine kilo alımları olabiliyor. Vücuda yapılan somut müdahale kısa periyotta epey tesirli olsa da, uzun devirde eski yeme alışkanlıkları ve altta yatan ruhsal kasvetler değişimin ayağına dolanabiliyor. Cerrahi kesin bir deva olmaktan fazla, kısır döngüyü kırıp, yeni alışkanlıklar edinmek için bir alan açıyor. Kişinin vücudunun (kişi istemese de) hudut koyduğu bu yeni devirde kemikleşmiş alışkanlıklar bir devir için rafa kaldırılıyor. Gece yeme, duygusal yeme, tatlı bağımlılığı üzere geçmişten gelen yeme alışkanlıkları ise uzun periyotta verilen kilonun geri alımı için risk faktörlerinden tek nokta. Bu sebeple kişinin ameliyat daha sonrası sürecin sorumluluğunu alması, yemeğe atfettiği manalar ve alışkanlıklar üzerinde çalışması bu değişimi kalıcı kılabiliyor.
Ruhsal tedavi sürecinde; kişinin motivasyonunu yüksek tutması için kilo verme sebeplerini yeni tutması, bu hususta yazılar yazması, günlük tutması, hudut koyması, açlık ve tokluk tecrübelerini fark etmesi ve şuurlu biçimde tanımlaması, çevresel sonlandırmalar yapması, meskenini yahut ofisini buna bakılırsa düzenlemesi, etrafından ve yakınlarından dayanak alması üzere başvurduğumuz birfazlaca pratik ve somut yol de bulunmakta. Burada davranışçı formları uygulayarak süreci uzun soluklu kılmaya çalışıyoruz. birebir vakitte kişinin niyeti kilo vermekse, bu süreci sabote eden durumları birlikte değerlendirip kişinin kilo vermek isteyen tarafı kadar kilo vermek istemeyen tarafını da sürece dahil ederiz. Burada yargılayıcı değil anlayışlı bir çerçeve ortasında kişinin yemek ve tahminen hatta kilo üzerinden karşılanan duygusal muhtaçlıklarını anlayarak yemek yeme yerine yeni davranış sistemleri geliştirilmesinin yollarını araştırıyoruz.”