“Bir bayanın yahut adamın kendiyle verdiği savaştan kimi vakit bir bağ olarak geçeriz.”
Geçtiğimiz günlerde birinci 3 kısmıyla izleyiciyle buluşan BluTV’nin birinci iç imal dizisi “İlk ve Son” motamot bu cümlede de epeyce kere geçtiği üzere “ilklerin” dizisi oldu.
10 yıllık bir alakayı çapraz senaryo tekniği ile son derece çarpıcı formda işleyen üretimin en dikkat çeken ayrıntısı, sunulan lisan seçenekleri içinde “terapist” sekmesiyle diziye ruhsal bir iç ses getiriyor olması. Yani bir nevi seyirciye 7. boyut açılıyor ve psikolog Eren Yüksel’in yorumları diziye bir alt metin olarak ekleniyor.
Pekala yayımlanalı çabucak hemen birkaç gün bulunmasına, hatta kısımlar daha tamamlanmamasına karşın “İlk ve Son” niye bu kadar ses getirdi?
BİR MÜNASEBETİN MATEMATİĞİ
Daha evvel Yarım Kalan Aşklar, Kelam, Yüz Yüze isimli üretimlerin senaristi Hakan Bonomo tarafınca kaleme alınan dizi, Kırmızı Oda’nın direktörü olarak tanıdığımız Cem Karcı tarafınca çekilmiş. Aslında Karcı’nın direktörlük tecrübesini Kırmızı Oda’ya kadar Karadayı, Tatlı Küçük Yalancılar, Hercai üzere başarılı üretimlerden tanıyoruz. Fakat tam pandemi vakti kitlesel hatta üniversal depresyona girme sürecinin ruhsal nüvelerini en düzgün okuyan direktörlerden biri olarak Karcı, Bonomo’nun son derece devrimsel senaryo tekniği ile kaleme aldığı Birinci ve Son ile pek özgün ve izleyici zihninde iz bırakacak bir iş çıkarmış.
Üretim, travmatik aile bağlantılarından yarattığı bir alt metinle, birbiri içine geçmiş ruhsal katmanlardan kendine adeta bir omurga örmüş. 10 yıllık bir ilginin iki kişi özelindeki öyküsünü, lineer bir vakit akışı yerine alakanın başlangıcından ve sonlanmasından geriye saran birer seneyi, her kısımda eşzamanlı anlatmış. özetlemek gerekirse bir ilginin derisinin vakit içinde incelmesini adeta matematiksel bir döngüde izliyoruz. ötürüsıyla da 8 yahut 10 kısım halinde dönemi tamamlaması beklenen üretimin son kısımları muhtemelen bağlantının tam ortalarına gelecek. Tahminen de dizinin sonu, alıştığımız üzere ilginin sonu olmayacak. Kırılma noktası yani bitişe yaklaştıran niçin(ler), asıl büyük son olacak.
KENDİLERİNİ ÇÖZEMEMİŞ KARAKTERLERİ ÇÖZEN OYUNCULAR
Farklı bir vakit akışı ile adeta görünmez bir kamera kullanılmışçasına doğal anlatım üslubunun hakkını ziyadesiyle veren iki oyuncu başrolü taşıyor: Özge Özpirinçci ve Salih Bademci.
Biraz Marla Singer havası taşıyan Deniz karakteri, büsbütün sessize alınmış bir baba-kız ilgisinden yaralı, köşeli, dikenli, korkusuz ancak eteklerinde kendine bile açık edemediği dehşetler taşıyan, bunu yalnızca öfke ve şiddetle ortaya koyabilen, sıklıkla kendinden yana, büyük cümleli küçük bir kız çocuğu. çabucak hemen bu biçimde dilimine gelememiş olsak da muhtemelen çocuğu olduktan daha sonra yeni, olgun bir Deniz ile müsabaka ihtimalimiz yüksek. Çünkü ilginin birinci senelerında Deniz’in her halini taşıyan sevgilisi Barış’a karşı ne kadar olgunluktan uzak, hatta rahatsız edici çıkışları var ise, son senelerında ise küçülerek kaybolmak üzerinde olan kocası Barış’a karşı büyümüş, aklı başında bir Deniz var.
Bilhassa Bayan dizisinden daha sonra oyunculuğuyla birlikte hayatı da evrilen Özge Özpirinçci için Deniz karakteri hiç kolay olmasa gerek. Muhakkak ki kendi hudutlarının da en sonuna giderek, ortasından fevkalade bir Deniz çıkarmış. Bu fakat kuvvetli bir ruhsal okuma ve kendinden büsbütün soyunarak girilebilen bir “Deniz” vücudunun ortasında mümkün olabilir ki Özpirinçci bunu eksiksiz, hatta ziyadesiyle yapmayı başarmış. İnsanın içine işleyen, gözleriyle ağlayan, ağlatan, hatta yalnızca durmasıyla bile bir mana oluşturmayı başaran epey doğal fakat derin bir oyunculuk ortaya koyuyor.
BİR KARAKTERİN YANINDA BAŞLAYIP, BİR BAŞKASININ YANINDA BİTİRECEĞİZ
Münasebetin öbür tarafı Barış ise hayatta karşılaşılması daha mümkün bir karakter. Sık rastladığımız bir figür olan oğlunun ömrüne müdahil olmayı sevgi paketinde sunan bir annenin çocuğu olarak Barış, romantik aşkın peşinde koşan, yapan, dengeleyici, tutkulu, biraz uydu, biraz kayıp ve günün sonunda bağımlı bir karakter. Deniz’e bakılırsa daha flu bir kişilik. Bu zayıflık daha bold bir karakter olan Deniz’i dengeleyerek alakalarının ömrünü evvel uzatıyor uzatmasına ancak bir süre daha sonra nefret edilen bir özelliğe dönüşüyor.
Kiralık Aşk ve İstanbullu Gelin’den tanıdığımız Salih Bademci de tıpkı biçimde bu role hayat verirken adeta tek kişilik dev bir takım üzere çalışmış. Ruh gelgitleri daima değişen, Deniz’in adeta tornavidayla oyarak kendi kişiliğinin sonlarında gezdirdiği Barış’ın dalgalanmalarını dayanılmaz bir muvaffakiyetle seyirciye yansıtıyor. Farklı bir biçimde Deniz’i tüm travmalarıyla satın alsak ve anlasak da bilhassa birinci senelerda Barış ile daha duygusal bir bağ kuruyoruz. Yani Barış’ın yanında başlayıp, Deniz’in yanında soluklanacağımız bir müddetç olabilir üzere gözüküyor.
BİRTAKIM ŞEYLER BİTTİKTEN daha sonra BAŞLAR
Karşımızda bayağı bir münasebet dizisi yok.
Bagajlarımızın, yalnızca kendi ömrümüzde değil, bir arada yürümeyi seçtiğimiz beşerlerle bağlantımızda de ne derece kıymetli olduğuna; bunlarla barışıp, yol aldıkça birtakım yükleri bırakmak yerine yeni sorumluluklarla daha da ağırlaşıp, değil ilgiyi kendimizi bile taşıyamaz hale gelmemize dikkat çeken bir diziyle karşı karşıyayız. Bu yüzden de epeyce konuşuluyor. Zira günümüz dünyasında birçoğumuzun kendinden tanıdık modüller, anlar ve anılar yakalayacağı kesin…
4. kısmı 1 Eylül’de yayımlanacak üretimde gözüken o ki, puzzle’ın tüm eksik modülleri kalan kısımlarla tamamlanacak ve asıl fotoğraf bu biçimde ortaya çıkacak.
Sonuçta her şey sonucu ile kıymetlendirilir.
Bu ne birinci, ne de son olacak.
Elçin Demiröz
Geçtiğimiz günlerde birinci 3 kısmıyla izleyiciyle buluşan BluTV’nin birinci iç imal dizisi “İlk ve Son” motamot bu cümlede de epeyce kere geçtiği üzere “ilklerin” dizisi oldu.
10 yıllık bir alakayı çapraz senaryo tekniği ile son derece çarpıcı formda işleyen üretimin en dikkat çeken ayrıntısı, sunulan lisan seçenekleri içinde “terapist” sekmesiyle diziye ruhsal bir iç ses getiriyor olması. Yani bir nevi seyirciye 7. boyut açılıyor ve psikolog Eren Yüksel’in yorumları diziye bir alt metin olarak ekleniyor.
Pekala yayımlanalı çabucak hemen birkaç gün bulunmasına, hatta kısımlar daha tamamlanmamasına karşın “İlk ve Son” niye bu kadar ses getirdi?
BİR MÜNASEBETİN MATEMATİĞİ
Daha evvel Yarım Kalan Aşklar, Kelam, Yüz Yüze isimli üretimlerin senaristi Hakan Bonomo tarafınca kaleme alınan dizi, Kırmızı Oda’nın direktörü olarak tanıdığımız Cem Karcı tarafınca çekilmiş. Aslında Karcı’nın direktörlük tecrübesini Kırmızı Oda’ya kadar Karadayı, Tatlı Küçük Yalancılar, Hercai üzere başarılı üretimlerden tanıyoruz. Fakat tam pandemi vakti kitlesel hatta üniversal depresyona girme sürecinin ruhsal nüvelerini en düzgün okuyan direktörlerden biri olarak Karcı, Bonomo’nun son derece devrimsel senaryo tekniği ile kaleme aldığı Birinci ve Son ile pek özgün ve izleyici zihninde iz bırakacak bir iş çıkarmış.
Üretim, travmatik aile bağlantılarından yarattığı bir alt metinle, birbiri içine geçmiş ruhsal katmanlardan kendine adeta bir omurga örmüş. 10 yıllık bir ilginin iki kişi özelindeki öyküsünü, lineer bir vakit akışı yerine alakanın başlangıcından ve sonlanmasından geriye saran birer seneyi, her kısımda eşzamanlı anlatmış. özetlemek gerekirse bir ilginin derisinin vakit içinde incelmesini adeta matematiksel bir döngüde izliyoruz. ötürüsıyla da 8 yahut 10 kısım halinde dönemi tamamlaması beklenen üretimin son kısımları muhtemelen bağlantının tam ortalarına gelecek. Tahminen de dizinin sonu, alıştığımız üzere ilginin sonu olmayacak. Kırılma noktası yani bitişe yaklaştıran niçin(ler), asıl büyük son olacak.
KENDİLERİNİ ÇÖZEMEMİŞ KARAKTERLERİ ÇÖZEN OYUNCULAR
Farklı bir vakit akışı ile adeta görünmez bir kamera kullanılmışçasına doğal anlatım üslubunun hakkını ziyadesiyle veren iki oyuncu başrolü taşıyor: Özge Özpirinçci ve Salih Bademci.
Biraz Marla Singer havası taşıyan Deniz karakteri, büsbütün sessize alınmış bir baba-kız ilgisinden yaralı, köşeli, dikenli, korkusuz ancak eteklerinde kendine bile açık edemediği dehşetler taşıyan, bunu yalnızca öfke ve şiddetle ortaya koyabilen, sıklıkla kendinden yana, büyük cümleli küçük bir kız çocuğu. çabucak hemen bu biçimde dilimine gelememiş olsak da muhtemelen çocuğu olduktan daha sonra yeni, olgun bir Deniz ile müsabaka ihtimalimiz yüksek. Çünkü ilginin birinci senelerında Deniz’in her halini taşıyan sevgilisi Barış’a karşı ne kadar olgunluktan uzak, hatta rahatsız edici çıkışları var ise, son senelerında ise küçülerek kaybolmak üzerinde olan kocası Barış’a karşı büyümüş, aklı başında bir Deniz var.
Bilhassa Bayan dizisinden daha sonra oyunculuğuyla birlikte hayatı da evrilen Özge Özpirinçci için Deniz karakteri hiç kolay olmasa gerek. Muhakkak ki kendi hudutlarının da en sonuna giderek, ortasından fevkalade bir Deniz çıkarmış. Bu fakat kuvvetli bir ruhsal okuma ve kendinden büsbütün soyunarak girilebilen bir “Deniz” vücudunun ortasında mümkün olabilir ki Özpirinçci bunu eksiksiz, hatta ziyadesiyle yapmayı başarmış. İnsanın içine işleyen, gözleriyle ağlayan, ağlatan, hatta yalnızca durmasıyla bile bir mana oluşturmayı başaran epey doğal fakat derin bir oyunculuk ortaya koyuyor.
BİR KARAKTERİN YANINDA BAŞLAYIP, BİR BAŞKASININ YANINDA BİTİRECEĞİZ
Münasebetin öbür tarafı Barış ise hayatta karşılaşılması daha mümkün bir karakter. Sık rastladığımız bir figür olan oğlunun ömrüne müdahil olmayı sevgi paketinde sunan bir annenin çocuğu olarak Barış, romantik aşkın peşinde koşan, yapan, dengeleyici, tutkulu, biraz uydu, biraz kayıp ve günün sonunda bağımlı bir karakter. Deniz’e bakılırsa daha flu bir kişilik. Bu zayıflık daha bold bir karakter olan Deniz’i dengeleyerek alakalarının ömrünü evvel uzatıyor uzatmasına ancak bir süre daha sonra nefret edilen bir özelliğe dönüşüyor.
Kiralık Aşk ve İstanbullu Gelin’den tanıdığımız Salih Bademci de tıpkı biçimde bu role hayat verirken adeta tek kişilik dev bir takım üzere çalışmış. Ruh gelgitleri daima değişen, Deniz’in adeta tornavidayla oyarak kendi kişiliğinin sonlarında gezdirdiği Barış’ın dalgalanmalarını dayanılmaz bir muvaffakiyetle seyirciye yansıtıyor. Farklı bir biçimde Deniz’i tüm travmalarıyla satın alsak ve anlasak da bilhassa birinci senelerda Barış ile daha duygusal bir bağ kuruyoruz. Yani Barış’ın yanında başlayıp, Deniz’in yanında soluklanacağımız bir müddetç olabilir üzere gözüküyor.
BİRTAKIM ŞEYLER BİTTİKTEN daha sonra BAŞLAR
Karşımızda bayağı bir münasebet dizisi yok.
Bagajlarımızın, yalnızca kendi ömrümüzde değil, bir arada yürümeyi seçtiğimiz beşerlerle bağlantımızda de ne derece kıymetli olduğuna; bunlarla barışıp, yol aldıkça birtakım yükleri bırakmak yerine yeni sorumluluklarla daha da ağırlaşıp, değil ilgiyi kendimizi bile taşıyamaz hale gelmemize dikkat çeken bir diziyle karşı karşıyayız. Bu yüzden de epeyce konuşuluyor. Zira günümüz dünyasında birçoğumuzun kendinden tanıdık modüller, anlar ve anılar yakalayacağı kesin…
4. kısmı 1 Eylül’de yayımlanacak üretimde gözüken o ki, puzzle’ın tüm eksik modülleri kalan kısımlarla tamamlanacak ve asıl fotoğraf bu biçimde ortaya çıkacak.
Sonuçta her şey sonucu ile kıymetlendirilir.
Bu ne birinci, ne de son olacak.
Elçin Demiröz