semaver
Active member
7 Ocak 2021 tarihinde Cell Mecmuasında, tehdit altında olduğunu anlayan kanser hücrelerinin kendilerini korumak için ‘çoğalma suratını yavaşlattığını’ anlatan bir araştırma makalesi yayınlanmıştı. Kanser hücrelerinin bu biçimde bir özelliğinin birinci sefer keşfedildiği söz edilen çalışmada, Toronto’daki Princess Margaret Kanser Merkezi’nden Dr. Catherine O’Brien, araştırmaya ait şunları söylemişti: ‘Tümör kendisini yavaşlatarak hayatta kalmak için gücünü koruma eden bütünlüklü bir organizma üzere hareket ediyor. Sıkıntı kurallarda hayatta kalmak için kimi hayvanların da misal biçimde davrandığı örnekler mevcut. Kanser hücreleri bu hayatta kalma stratejisini fazlaca düzgün biçimde öğrenmiş üzere görünüyor.
Bilim insanları, 100’den çok memelinin sıkıntı etraf şartlarında embriyolarını inançlı biçimde koruyabilmek için düşük güç düzeyi durumuna geçtiğini, kanser hücrelerinin de bu embriyonik hayatta kalma prosedürünü öğrendiğini gözlemledi.
Princess Margaret Kanser Merkezi Araştırma Enstitüsü’nün başındaki Dr. Aaron Schimmer da hücrelerin “ayılara benzeri biçimde” kış uykusuna yattığını belirtti.’
Bu araştırma makalesi, bu yaklaşım çerçevesinde devam ediyor ve tedavide yeni yaklaşımlar ve daha tesirli kemoterapi hallerinin önünü açabileceğine dair öngörülerle sonlanıyor. Bu yeni keşif niçinse beni hiç şaşırtmadı. Bütün canlılar aleminin yaratılışı gereği, temel davranış biçiminin fazlaca benzeri olduğu aşikar olan bir durumdur. Canlı hücrenin, gelişkin bir organizma yahut bir insan bedeninin sıhhatini koruyabilmek, varlığını devam ettirebilmek için birfazlaca kollayıcı sisteme aslında yaratılıştan sahip olduğunu ve muhtaçlık halinde bu düzeneklerin devreye girdiğini insanlık hayli uzun vakitten beri bilmektedir. Yaratılmış olan birinci insan ilim ehli yani yaşadığı dünya ve kendi varlığı (biyolojik, ruhsal ve akli kabiliyetleri) ile ilgili bilgi sahibi, bizim sözümüzle alim, çağdaş batılı tabir ile beraberinde bilim adamı kimliği olan bir varlıktı. Buradan nereye gelmeye çalışıyorum? Toplumsal, ruhsal, ekonomik yahut biyolojik, yaşadığımız bütün hastalıkların (sorunların) sistemleri ve tedavi (çözüm) prensipleri birbirine büyük benzerlikler gösterir. Hayata ve bilime hastalıklı bir bakış açısıyla bakarsanız her adımda tökezler ve insanlığın yararına yeni keşifler yapma konusunda her vakit sınıfta kalırsınız. Kendi bakışımız ve irademizi ortaya koyabileceğimiz gün gelinceye kadar, bugünkü bilimsel çalışmaların, prosedür ve tedavi prosedürlerini uygulama konusunda ne yazık ki bir mahkûmiyetimiz var.
Gelişen teknoloji, üretim usulleri ve ömür usullerinin bütün aksi neticelerina karşın ruh, vücut ve akıl sıhhatimizi korumak, hastalık ve sıkıntılarımıza tahlil noktasında yaratılışımıza uygun, geçmişten miras kalan hafızamızdan da faydalanarak doğal ve akılcı yaklaşımları hayatımıza geçirmek bir zarurettir.
Kanserin tedavisinde, binlerce yıllık bir birikim ve günümüz teknolojik imkânlarından faydalanarak ortaya konulabilen fitoterapötik (bitkisel tedavi) yaklaşımlar bize hayli büyük avantajlar sağlamaktadır. Tıbbi bitkilerin, hali hazırda yeni tedavi yaklaşımları geliştiremediğimiz kanser kök hücrelerinden, uyuyan kanser hücrelerine kadar kanserin her kademesinde faydalı tesirlerinin olduğu yapılan çalışmalarda ortaya konulmuştur. Bir tıp hekimi olarak günümüz klasik tedavi biçimlerini reddetmem etik ve bilimsel açıdan elbette mümkün değil. Fakat tedavi yaklaşımlarının riskleri ve yan tesirleri konusunda duyarsız davranış ve yaklaşımları da kabul etmem mümkün değil. Tedavi yaklaşımları konusunda rastgele bir makinenin tamirini yapan mühendislik (mekanik) bir yaklaşımla değil, hastamızla kesinlikle empati kurarak, evladına, kardeşine, ebeveynine duyduğu hissi bir yaklaşımla ‘zarar vermemeyi önceleyerek’ tedavi protokollerini uygulamamız gerekmektedir.
Klasik tıbbi tedaviler, fitoterapi üzere klasik ve tamamlayıcı teknikler, moral takviyesi, yeterli beslenme, idman ve kaliteli uyku, mümkün ise pak hava ve huzurlu bir hayat alanı üzere her türlü olumlu kural bir ortaya geldiğinde kanserin şifa bulmaması için hiç bir niye yoktur. Tabibin ve sistemin de hastanın uygunlaşması konusunda inancı tam olmalıdır. Hasta güzelleşeceğine inanır ve güzelleşmek isterse güzelleşir. Kanaatimce hastasının tedavi olmayacağına inanan bir doktorun, ona tedavi vermesi de gerçek değildir. Bu bir kandırmaca değil bir tarzdır. Yolda bir yanlışlık var ise, asıl kararsız kalır. Uygunsuz bir yöntem ile hakikat vasıtalar kullansanız bile gayeye ulaşamazsınız.
bir daha İbn-i Sina’nın kelamıyla bitirelim. “İyileşmeyecek hastalık yoktur, irade eksikliğinden diğer.”
Hibya Haber Ajansı
Bilim insanları, 100’den çok memelinin sıkıntı etraf şartlarında embriyolarını inançlı biçimde koruyabilmek için düşük güç düzeyi durumuna geçtiğini, kanser hücrelerinin de bu embriyonik hayatta kalma prosedürünü öğrendiğini gözlemledi.
Princess Margaret Kanser Merkezi Araştırma Enstitüsü’nün başındaki Dr. Aaron Schimmer da hücrelerin “ayılara benzeri biçimde” kış uykusuna yattığını belirtti.’
Bu araştırma makalesi, bu yaklaşım çerçevesinde devam ediyor ve tedavide yeni yaklaşımlar ve daha tesirli kemoterapi hallerinin önünü açabileceğine dair öngörülerle sonlanıyor. Bu yeni keşif niçinse beni hiç şaşırtmadı. Bütün canlılar aleminin yaratılışı gereği, temel davranış biçiminin fazlaca benzeri olduğu aşikar olan bir durumdur. Canlı hücrenin, gelişkin bir organizma yahut bir insan bedeninin sıhhatini koruyabilmek, varlığını devam ettirebilmek için birfazlaca kollayıcı sisteme aslında yaratılıştan sahip olduğunu ve muhtaçlık halinde bu düzeneklerin devreye girdiğini insanlık hayli uzun vakitten beri bilmektedir. Yaratılmış olan birinci insan ilim ehli yani yaşadığı dünya ve kendi varlığı (biyolojik, ruhsal ve akli kabiliyetleri) ile ilgili bilgi sahibi, bizim sözümüzle alim, çağdaş batılı tabir ile beraberinde bilim adamı kimliği olan bir varlıktı. Buradan nereye gelmeye çalışıyorum? Toplumsal, ruhsal, ekonomik yahut biyolojik, yaşadığımız bütün hastalıkların (sorunların) sistemleri ve tedavi (çözüm) prensipleri birbirine büyük benzerlikler gösterir. Hayata ve bilime hastalıklı bir bakış açısıyla bakarsanız her adımda tökezler ve insanlığın yararına yeni keşifler yapma konusunda her vakit sınıfta kalırsınız. Kendi bakışımız ve irademizi ortaya koyabileceğimiz gün gelinceye kadar, bugünkü bilimsel çalışmaların, prosedür ve tedavi prosedürlerini uygulama konusunda ne yazık ki bir mahkûmiyetimiz var.
Gelişen teknoloji, üretim usulleri ve ömür usullerinin bütün aksi neticelerina karşın ruh, vücut ve akıl sıhhatimizi korumak, hastalık ve sıkıntılarımıza tahlil noktasında yaratılışımıza uygun, geçmişten miras kalan hafızamızdan da faydalanarak doğal ve akılcı yaklaşımları hayatımıza geçirmek bir zarurettir.
Kanserin tedavisinde, binlerce yıllık bir birikim ve günümüz teknolojik imkânlarından faydalanarak ortaya konulabilen fitoterapötik (bitkisel tedavi) yaklaşımlar bize hayli büyük avantajlar sağlamaktadır. Tıbbi bitkilerin, hali hazırda yeni tedavi yaklaşımları geliştiremediğimiz kanser kök hücrelerinden, uyuyan kanser hücrelerine kadar kanserin her kademesinde faydalı tesirlerinin olduğu yapılan çalışmalarda ortaya konulmuştur. Bir tıp hekimi olarak günümüz klasik tedavi biçimlerini reddetmem etik ve bilimsel açıdan elbette mümkün değil. Fakat tedavi yaklaşımlarının riskleri ve yan tesirleri konusunda duyarsız davranış ve yaklaşımları da kabul etmem mümkün değil. Tedavi yaklaşımları konusunda rastgele bir makinenin tamirini yapan mühendislik (mekanik) bir yaklaşımla değil, hastamızla kesinlikle empati kurarak, evladına, kardeşine, ebeveynine duyduğu hissi bir yaklaşımla ‘zarar vermemeyi önceleyerek’ tedavi protokollerini uygulamamız gerekmektedir.
Klasik tıbbi tedaviler, fitoterapi üzere klasik ve tamamlayıcı teknikler, moral takviyesi, yeterli beslenme, idman ve kaliteli uyku, mümkün ise pak hava ve huzurlu bir hayat alanı üzere her türlü olumlu kural bir ortaya geldiğinde kanserin şifa bulmaması için hiç bir niye yoktur. Tabibin ve sistemin de hastanın uygunlaşması konusunda inancı tam olmalıdır. Hasta güzelleşeceğine inanır ve güzelleşmek isterse güzelleşir. Kanaatimce hastasının tedavi olmayacağına inanan bir doktorun, ona tedavi vermesi de gerçek değildir. Bu bir kandırmaca değil bir tarzdır. Yolda bir yanlışlık var ise, asıl kararsız kalır. Uygunsuz bir yöntem ile hakikat vasıtalar kullansanız bile gayeye ulaşamazsınız.
bir daha İbn-i Sina’nın kelamıyla bitirelim. “İyileşmeyecek hastalık yoktur, irade eksikliğinden diğer.”
Hibya Haber Ajansı