İki Oscar’lı ünlü oyuncu Denzel Washington, tüm vakit içinderın en büyük aktörlerinden biri kabul ediliyor. Hürriyet’ten Barbaros Tapan, Washington ile manzaralı olarak görüştü.
“Dünya üzerinde var olan bütün mükafatları kazandım fakat mutluluğun ödüllerden gelmediğini öğrendim” diyen oyuncu, bildiklerini gençlerle paylaşmak istediğini de söylemiş oldu.
– New York Times, 21’inci yüzyılın en âlâ aktörlerini sıraladı. Siz 1 numarada yer aldınız. Yeteneklerinizden bahsetmişler. Shakespeare de oynuyorsunuz, aksiyon, ağır dram, derin roller de… Her şeyi oynayabilme kabiliyetiniz var. beraberinde direktörlük yapıyorsunuz. Bu cins makaleleri gördüğünüzde nasıl hissediyorsunuz? hayatınızın bu evresinde kendinizi nasıl görüyorsunuz?
– Kendimi yardım etmeye çalışan biri olarak görüyorum. Kendimi tahlilin bir modülü olarak görüyorum, sorunun bir kesimi olarak değil. Tanrı’nın verdiği yeteneklerimi en ufak bir biçimde bile olsa dünyayı daha uygun hale getirmek için kullanıyorum. Ve artık o istikamette kullanabilmek için daha fazla fırsat görüyorum. Yalnızca yaptığım iş yardımıyla olsa bile, insanların zihinlerini bir süreliğine kaygılarından uzaklaştırıyorum.
Annem yıllar evvel “Adam ödül alır ancak mükafatı İlah verir” demişti. Dünya üzerinde var olan bütün mükafatları kazandım fakat mutluluğun ödüllerden gelmediğini öğrendim. The New York Times’a ve liste yapan herkese minnettarım. Fakat sahiden bunun için burada değilim.
Benimki, daha epeyce Tanrı’nın verdiği bir misyon. Bu vazife, yeteneklerimi en uygun biçimde kullanmak ve her fırsattan yararlanmak. Tanrı’nın işiyle ilgili olmak. Bildiklerimi ve yaşadıklarımı paylaşmak. Güzel ya da makus olsa da paylaşmak. Yeni jenerasyon için profesyonel işimi anlatmak. Akıl hocası olmak. Yalnızca sahip olduğum şeyi kullanıp onunla yapabileceğimin en güzelini yapmak istiyorum.
SPIELBERG’DEN DE ÇALACAĞIM!
– Favori filmleriniz hangileri ya da direktör olarak sizi etkileyen, yönlendiren sinemalar hangileri?
– Bir direktör olarak en son çektiğim sinemada (A Journal For Jordan), “The Godfather”ı (Baba) bir daha izledim ve oradan çekim tekniklerini çaldım. İzlediğim sinemalar açısından yanıt verirsem… “Seven”ı (Yedi) izledim örneğin. “Silence of the Lambs”ı da (Kuzuların Sessizliği) tekrar izledim. “Aman Allah’ım ne film!” dedim ve bir daha kimi çekim tekniklerini çaldım.
– Neleri aldınız “Kuzuların Sessizliği”nden?
– Jodie’nin (Foster) Anthony Hopkins ile konuştuğu bir sahne. Direktör Jonathan Demme’nin, Anthony’nin yüzünü yakın plan çekiminde cama yansıttığı sahne. Bunu Jonathan’a selam üzere çaldım. yıllar evvel sinema yapmayı öğrenmek istediğim ve direktörlük konusunda sahiden gergin olduğum devirlerde, en âlâ direktörlerden biri olan Steven Spielberg “Çal” demişti, “Herkes çalıyor Denzel. Ancak çalarsan en güzelinden çal!” Spielberg’den de çalacağım. (Gülüyor)
– Pekala yine tekrar bıkmadan izlediğiniz sinemalar hangileri ya da dinlemekten asla sıkılmadığınız müzikler?
– Çok az sineması yine yeniden izleyebilirim. “The Godfather” o sinemalardan biri. Direktörlük yaparken daha fazlaca sinema izliyorum. Dürüst olmak gerekirse, nitekim bir sinema izleme tutkunu değilim. Çok fazla sinemaya bakmam. İzlerken sinemaları incelerim. kimi vakit de zevk için izlerim. Müzikte ise… Dinlediğim fazlaca fazla müzik var. Funkadelic isminde bir küme var. “Cosmic Slop” albümleri 50 yıldır bende var ve hâlâ dün çıkmış üzere seviyorum. hayatımın en zevkli günlerinden biri, o kümeden müzisyen George Clinton ve onun çılgın haliyle geçirdiğim gündü.
– Pekala televizyon? Koronavirüs niçiniyle meskene kapandığımız devirde televizyon izlediniz mi?
– 5-6 ay evvel kendi mağaramı (Man Cave) inşa ettim. Harika ses sistemim, Macintosh donanımım, dev düz ekranım var. Her şey dokunabileceğim yerde. Televizyonu hakikaten izlemiyorum. İzlediğimde ise daha epey belgesel tipinde şeylere bakıyorum. Sahiden hiç bir diziyi izlemiyorum.
– Ya haberler? Haberleri izler misiniz?
– Televizyonda pek fazla haber yok. Çok fazla görüş var lakin haber yok.
– Pandemi yüzünden sinemanın geleceği için endişelendiğimiz bir devir yaşadık, ki hâlâ telaşlar devam ediyor. Siz sinemanın geleceğini nasıl görüyorsunuz?
– Sinemanın her zamankinden daha kuvvetli biçimde geri döneceğine dair bir his var içimde. Zira bir topluluk olmayı istemek tabiatımızda var. Birleşmek, ortak tecrübelere sahip olmak… Sinemanın geleceğini nazaranceğiz. Ben daha epeyce insanlığın geleceğiyle ilgileniyorum.
– Projelerinizi seçerken hangi cinste olduklarına dikkat ediyor musunuz?
– Tipine aslında bakmıyorum. Yalnızca senaryoyu okuyorum. Sayfaları çevirmek istiyor musun, farklı ve heyecan verici mi? Öncelikle baktıklarım bunlar.
YALNIZCA TANRI’YA DAHA YAKIN OLMAK İSTİYORUM
– Daha az tercih edildiğini bildiğiniz biçimde bir tarafa yöneldiğiniz ve o tarafta verdiğiniz kararlar oldu mu?
– Evet… Manevî seyahatimde büyümem için oldu. İnsanların ruhsal seyahatim ve maneviyatım hakkında ne düşündüklerini artık umursamadığım noktaya gelmem konusunda kararlar aldım. bir müddet insanları kırabileceğim konusunda daha hayli kaygılıydım. Ya da tahminen birtakım beşerler inanmıyorlardır derdim. Şayet düşündüklerimi söylersem insanları kaybedebilirim. Hayranlarım yanlış anlar mı ya da her her neyse…
Ne demeye çalıştığımı anlıyor musun? Artık korkmuyorum ve umurumda değil. sonuçları ne olursa olsun. Artık hayatımın geri kalanını yeni profesyonel olarak, August Wilson’ın oyunlarını sinemaya aktarmaya adadım.
Aileme gelince… Hoş ailemi izliyorum. Çocuklarımın hepsi kendi başlarına mükemmel şeyler yapıyorlar. Eşim fazlaca başarılı. Manevî seyahatim açısından ise yalnızca Tanrı’ya daha yakın olmak ve İlah ile yürüyüşe çıkmak istiyorum. ömrümün geri kalanı için misyonum bu.
AKSİLİKLER ÜZERİNDE DURMUYORUM
– Yapımcılığını yaptığınız “Ma Rainey’s Black Bottom”, geçen yıl hayatını kaybeden Chadwick Boseman’a Oscar haricinde tüm mükafatları getirdi. “Filmde eski fikirlere karşı yeni fikirler var” dediniz. Ben “sanatçının vizyonunun manipüle edilmesi” diyorum. Siz bu dalda uzun yıllardır çalışıyorsunuz. Kendi çıkarları için sizin vizyonunuzdan yaralanmaya çalışanlar ya da manipüle edenler oldu mu?
– Her şeydilk evvel, olumsuz ya da aksiliklerin ömrümüze neler yapabilecekleri üzerinde durmuyorum. Beşerler bu üslup şeyleri hâlâ yapmaya çalışıyor, bu yalnızca sinemadaki senelera has bir şey değil. Bu hâlâ devam ediyor; insanlardan yararlanmaya çalışan beşerler. Yeni bir şey hiç değil. İnsanlık hali ya da tabiatı bir şey. Dediğim üzere, aksilikler üzerinde durmuyorum. Olumlu olanı almaya ve bu hoş, olağanüstü öyküleri paylaşmaya çalışıyorum. August Wilson’ın çalışmalarını şahane oyuncularla, şahane öykü anlatıcılarıyla anlatmak… Yalnızca bununla ilgiliyim. İlgilendiğim tek şey bu.
SERVET 1 GÜN DAHA FAZLA YAŞAMANIZA YARDIMCI OLMAZ bu biçimde niye PAYLAŞMIYORSUNUZ?
– Kazandığınızı bu dünyaya geri vermek ve inanç, hayatınızın iki büyük kesimi. İnanç ve ruhaniyet, hayat üslubunuzu yönlendiriyor diyebilir miyiz?
– O denli düşünebiliriz. Ancak her vakit her insanın yeterli olduğunu görmek isteyen bir insan oldum. Diğerlerinin uygun olduğunu görmek hoşuma gidiyor. Bu yalnızca benim tabiatım. Geri vermeye gelince, epey şey verince hayli şey de geri geliyor. Dünyadaki son gününüzde servetinizi ve hazinenizi yanınıza katiyen alamazsınız. Servet 1 gün daha fazla yaşamanıza yardımcı olmaz. bu biçimde niye paylaşmıyorsunuz? Servetimin üstüne oturup tutmaktansa paylaşmaktan keyif alıyorum. Paylaşınca epey keyif alıyorum.
AUGUST WILSON YAZARKEN KARAKTERLERİN RUHLARINI KONUTA DAVET EDERDİ
– August Wilson’un yapıtlarının tümünü sinema yapacağınızı deklare ettinız. Bu öyküleri anlatmak sizin için ne kadar kıymetli?
– August Wilson, vaktimizin en büyük müelliflerinden biri. Çok varlıklı ve derin. Kıssalar fazlaca düzgün yazılmış ve temalar kozmik. “Fences” meselade olduğu üzere; ihanet ve ihanetle bir arada yaşananlar. “Ma Rainey’s Black Bottom”da ise eski fikirlere karşı daha genç fikirler… Bence bu fikirler kozmik.
– August Wilson’un hedefi yüzyılın başından itibaren siyahi Amerikan olma tecrübesini yansıtmak mıydı sizce?
– Sanırım o denli. August yazarken meskenin tüm kapı ve pencerelerini kapatır ve karakterlerin seslerini yahut ruhlarını konuta davet ederdi. Karakterler onunla konuşurlardı. O, onların söylemiş olduklerini yazardı. Bana bu biçimde anlatmıştı.
“Dünya üzerinde var olan bütün mükafatları kazandım fakat mutluluğun ödüllerden gelmediğini öğrendim” diyen oyuncu, bildiklerini gençlerle paylaşmak istediğini de söylemiş oldu.
– New York Times, 21’inci yüzyılın en âlâ aktörlerini sıraladı. Siz 1 numarada yer aldınız. Yeteneklerinizden bahsetmişler. Shakespeare de oynuyorsunuz, aksiyon, ağır dram, derin roller de… Her şeyi oynayabilme kabiliyetiniz var. beraberinde direktörlük yapıyorsunuz. Bu cins makaleleri gördüğünüzde nasıl hissediyorsunuz? hayatınızın bu evresinde kendinizi nasıl görüyorsunuz?
– Kendimi yardım etmeye çalışan biri olarak görüyorum. Kendimi tahlilin bir modülü olarak görüyorum, sorunun bir kesimi olarak değil. Tanrı’nın verdiği yeteneklerimi en ufak bir biçimde bile olsa dünyayı daha uygun hale getirmek için kullanıyorum. Ve artık o istikamette kullanabilmek için daha fazla fırsat görüyorum. Yalnızca yaptığım iş yardımıyla olsa bile, insanların zihinlerini bir süreliğine kaygılarından uzaklaştırıyorum.
Annem yıllar evvel “Adam ödül alır ancak mükafatı İlah verir” demişti. Dünya üzerinde var olan bütün mükafatları kazandım fakat mutluluğun ödüllerden gelmediğini öğrendim. The New York Times’a ve liste yapan herkese minnettarım. Fakat sahiden bunun için burada değilim.
Benimki, daha epeyce Tanrı’nın verdiği bir misyon. Bu vazife, yeteneklerimi en uygun biçimde kullanmak ve her fırsattan yararlanmak. Tanrı’nın işiyle ilgili olmak. Bildiklerimi ve yaşadıklarımı paylaşmak. Güzel ya da makus olsa da paylaşmak. Yeni jenerasyon için profesyonel işimi anlatmak. Akıl hocası olmak. Yalnızca sahip olduğum şeyi kullanıp onunla yapabileceğimin en güzelini yapmak istiyorum.
SPIELBERG’DEN DE ÇALACAĞIM!
– Favori filmleriniz hangileri ya da direktör olarak sizi etkileyen, yönlendiren sinemalar hangileri?
– Bir direktör olarak en son çektiğim sinemada (A Journal For Jordan), “The Godfather”ı (Baba) bir daha izledim ve oradan çekim tekniklerini çaldım. İzlediğim sinemalar açısından yanıt verirsem… “Seven”ı (Yedi) izledim örneğin. “Silence of the Lambs”ı da (Kuzuların Sessizliği) tekrar izledim. “Aman Allah’ım ne film!” dedim ve bir daha kimi çekim tekniklerini çaldım.
– Neleri aldınız “Kuzuların Sessizliği”nden?
– Jodie’nin (Foster) Anthony Hopkins ile konuştuğu bir sahne. Direktör Jonathan Demme’nin, Anthony’nin yüzünü yakın plan çekiminde cama yansıttığı sahne. Bunu Jonathan’a selam üzere çaldım. yıllar evvel sinema yapmayı öğrenmek istediğim ve direktörlük konusunda sahiden gergin olduğum devirlerde, en âlâ direktörlerden biri olan Steven Spielberg “Çal” demişti, “Herkes çalıyor Denzel. Ancak çalarsan en güzelinden çal!” Spielberg’den de çalacağım. (Gülüyor)
– Pekala yine tekrar bıkmadan izlediğiniz sinemalar hangileri ya da dinlemekten asla sıkılmadığınız müzikler?
– Çok az sineması yine yeniden izleyebilirim. “The Godfather” o sinemalardan biri. Direktörlük yaparken daha fazlaca sinema izliyorum. Dürüst olmak gerekirse, nitekim bir sinema izleme tutkunu değilim. Çok fazla sinemaya bakmam. İzlerken sinemaları incelerim. kimi vakit de zevk için izlerim. Müzikte ise… Dinlediğim fazlaca fazla müzik var. Funkadelic isminde bir küme var. “Cosmic Slop” albümleri 50 yıldır bende var ve hâlâ dün çıkmış üzere seviyorum. hayatımın en zevkli günlerinden biri, o kümeden müzisyen George Clinton ve onun çılgın haliyle geçirdiğim gündü.
– Pekala televizyon? Koronavirüs niçiniyle meskene kapandığımız devirde televizyon izlediniz mi?
– 5-6 ay evvel kendi mağaramı (Man Cave) inşa ettim. Harika ses sistemim, Macintosh donanımım, dev düz ekranım var. Her şey dokunabileceğim yerde. Televizyonu hakikaten izlemiyorum. İzlediğimde ise daha epey belgesel tipinde şeylere bakıyorum. Sahiden hiç bir diziyi izlemiyorum.
– Ya haberler? Haberleri izler misiniz?
– Televizyonda pek fazla haber yok. Çok fazla görüş var lakin haber yok.
– Pandemi yüzünden sinemanın geleceği için endişelendiğimiz bir devir yaşadık, ki hâlâ telaşlar devam ediyor. Siz sinemanın geleceğini nasıl görüyorsunuz?
– Sinemanın her zamankinden daha kuvvetli biçimde geri döneceğine dair bir his var içimde. Zira bir topluluk olmayı istemek tabiatımızda var. Birleşmek, ortak tecrübelere sahip olmak… Sinemanın geleceğini nazaranceğiz. Ben daha epeyce insanlığın geleceğiyle ilgileniyorum.
– Projelerinizi seçerken hangi cinste olduklarına dikkat ediyor musunuz?
– Tipine aslında bakmıyorum. Yalnızca senaryoyu okuyorum. Sayfaları çevirmek istiyor musun, farklı ve heyecan verici mi? Öncelikle baktıklarım bunlar.
YALNIZCA TANRI’YA DAHA YAKIN OLMAK İSTİYORUM
– Daha az tercih edildiğini bildiğiniz biçimde bir tarafa yöneldiğiniz ve o tarafta verdiğiniz kararlar oldu mu?
– Evet… Manevî seyahatimde büyümem için oldu. İnsanların ruhsal seyahatim ve maneviyatım hakkında ne düşündüklerini artık umursamadığım noktaya gelmem konusunda kararlar aldım. bir müddet insanları kırabileceğim konusunda daha hayli kaygılıydım. Ya da tahminen birtakım beşerler inanmıyorlardır derdim. Şayet düşündüklerimi söylersem insanları kaybedebilirim. Hayranlarım yanlış anlar mı ya da her her neyse…
Ne demeye çalıştığımı anlıyor musun? Artık korkmuyorum ve umurumda değil. sonuçları ne olursa olsun. Artık hayatımın geri kalanını yeni profesyonel olarak, August Wilson’ın oyunlarını sinemaya aktarmaya adadım.
Aileme gelince… Hoş ailemi izliyorum. Çocuklarımın hepsi kendi başlarına mükemmel şeyler yapıyorlar. Eşim fazlaca başarılı. Manevî seyahatim açısından ise yalnızca Tanrı’ya daha yakın olmak ve İlah ile yürüyüşe çıkmak istiyorum. ömrümün geri kalanı için misyonum bu.
AKSİLİKLER ÜZERİNDE DURMUYORUM
– Yapımcılığını yaptığınız “Ma Rainey’s Black Bottom”, geçen yıl hayatını kaybeden Chadwick Boseman’a Oscar haricinde tüm mükafatları getirdi. “Filmde eski fikirlere karşı yeni fikirler var” dediniz. Ben “sanatçının vizyonunun manipüle edilmesi” diyorum. Siz bu dalda uzun yıllardır çalışıyorsunuz. Kendi çıkarları için sizin vizyonunuzdan yaralanmaya çalışanlar ya da manipüle edenler oldu mu?
– Her şeydilk evvel, olumsuz ya da aksiliklerin ömrümüze neler yapabilecekleri üzerinde durmuyorum. Beşerler bu üslup şeyleri hâlâ yapmaya çalışıyor, bu yalnızca sinemadaki senelera has bir şey değil. Bu hâlâ devam ediyor; insanlardan yararlanmaya çalışan beşerler. Yeni bir şey hiç değil. İnsanlık hali ya da tabiatı bir şey. Dediğim üzere, aksilikler üzerinde durmuyorum. Olumlu olanı almaya ve bu hoş, olağanüstü öyküleri paylaşmaya çalışıyorum. August Wilson’ın çalışmalarını şahane oyuncularla, şahane öykü anlatıcılarıyla anlatmak… Yalnızca bununla ilgiliyim. İlgilendiğim tek şey bu.
SERVET 1 GÜN DAHA FAZLA YAŞAMANIZA YARDIMCI OLMAZ bu biçimde niye PAYLAŞMIYORSUNUZ?
– Kazandığınızı bu dünyaya geri vermek ve inanç, hayatınızın iki büyük kesimi. İnanç ve ruhaniyet, hayat üslubunuzu yönlendiriyor diyebilir miyiz?
– O denli düşünebiliriz. Ancak her vakit her insanın yeterli olduğunu görmek isteyen bir insan oldum. Diğerlerinin uygun olduğunu görmek hoşuma gidiyor. Bu yalnızca benim tabiatım. Geri vermeye gelince, epey şey verince hayli şey de geri geliyor. Dünyadaki son gününüzde servetinizi ve hazinenizi yanınıza katiyen alamazsınız. Servet 1 gün daha fazla yaşamanıza yardımcı olmaz. bu biçimde niye paylaşmıyorsunuz? Servetimin üstüne oturup tutmaktansa paylaşmaktan keyif alıyorum. Paylaşınca epey keyif alıyorum.
AUGUST WILSON YAZARKEN KARAKTERLERİN RUHLARINI KONUTA DAVET EDERDİ
– August Wilson’un yapıtlarının tümünü sinema yapacağınızı deklare ettinız. Bu öyküleri anlatmak sizin için ne kadar kıymetli?
– August Wilson, vaktimizin en büyük müelliflerinden biri. Çok varlıklı ve derin. Kıssalar fazlaca düzgün yazılmış ve temalar kozmik. “Fences” meselade olduğu üzere; ihanet ve ihanetle bir arada yaşananlar. “Ma Rainey’s Black Bottom”da ise eski fikirlere karşı daha genç fikirler… Bence bu fikirler kozmik.
– August Wilson’un hedefi yüzyılın başından itibaren siyahi Amerikan olma tecrübesini yansıtmak mıydı sizce?
– Sanırım o denli. August yazarken meskenin tüm kapı ve pencerelerini kapatır ve karakterlerin seslerini yahut ruhlarını konuta davet ederdi. Karakterler onunla konuşurlardı. O, onların söylemiş olduklerini yazardı. Bana bu biçimde anlatmıştı.