Habertürk müellifi Prof. Dr. Kürşad Güçlü bugünkü “Atatürk’ün emanet halısı ve düşündürdükleri!” başlıklı yazısında Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün bir anısını okurlarına aktardı.
Şiddetli şunları yazdı:
Nitekim sıkıntı günlerden geçiyoruz. Devletin kurumları, onu işleten kuralları ve her birini ayakta tutan kavramlar dünyası bir kaos ve dengesizlik halinde….
Yozlaşmayla giderek daha fazla yüzleşiyoruz. Siyaset kurumu ise polemik ve popülizmin önünde hürmetle eğiliyor adeta!
Günümüze ne kadar ışık meblağ bilinmez lakin bugün Mustafa Kemal Atatürk’ün yaşadığı bir olayı aktarmak istiyorum. Tahminen de birçoğunuz biliyorsunuz.
Bu olayı merhum Altemur Kılıç’tan da dinlemiştim. Çünkü bahsi geçen olay (1922) Atatürk’ün buyruk subayı ve yoldaşı Muzaffer Kılıç’ın anıları içindeydı.
Olay şu biçimdedir:
Atatürk bir gün Ulus’ta Saman Pazarı’nda Kitapçı Ali Efendi’nin dükkânına uğrar. O periyodun sıkıntı şartları dikkate alındığında Dükkânın kepenkinde muazzam bir halının asılı durduğunu görür.
“bu biçimdesine değerli bir halının burada ne işi var, kaç para kimin bu?” diye sorar.
Kitapçı Ali Efendi: “Halıyı emanet bırakanlar bilhassa rica ettiler, müsaade buyurursanız isim bende kalsın, 40 lira istemişlerdi” diye karşılık verince Atatürk ısrar eder, “kimin bu?” diye yine sorar. Israr karşısında Ali Efendi açıklamak zorunda kalır. “Abdülhalim Çelebi Efendinindir” der.
Abdülhalim Efendi Konya milletvekilidir. hem de Mevlana soyundandır ve İstiklal madalyasına sahiptir. En kıymetlisi de konutundaki halıyı satacak kadar parasız kalmasına karşın kapısı daima açıktır ve hiç kimseyi geri çevirtmemektedir.
Atatürk duygulanır, Abdülhalim Efendi’den övgüyle bahsederek; “…evde halısını satacak kadar parasız kalıyor ancak, kapısını kimseye kapamıyor” tabirini kullanır.
Yaverine “40 lira bırakın” diye buyruk verir. Ayrıyeten “Halıyı Abdülhalim Efendi’nin meskenine yollayınız, biz oradan aldırırız. Bu akşam meskenine kahve içmeye gideceğim bunu da bildiriniz” der.
Akşamüzeri Abdülhalim Efendi’nin meskenine sarfiyat. Halı paketiyle bir arada kapının yanına konulmuştur.
Kahveler içilir. Abdülhalim Efendi “Paşam halıyı almışsınız, konutuma yeni geldi, müsaade buyurursanız, otomobilinize koydurayım” dediğinde Atatürk elini kaldırır ve şu biçimde der: “Halı bir daha bizim olsun, sana emaneten bırakıyoruz, ortada kahveye geldiğimizde onu seyrederek içeriz.”
Bu ortada halı da odaya serilir. Abdülhalim Efendi ise halıya gözü üzere bakar. Kelam konusu halı bir süre daha sonra Mevlâna Müzesine bağışlanır.
İşte bu yaşanmış hadisede alınacak o kadar ders var ki! Natürel anlayana…
Odatv.com
Şiddetli şunları yazdı:
Nitekim sıkıntı günlerden geçiyoruz. Devletin kurumları, onu işleten kuralları ve her birini ayakta tutan kavramlar dünyası bir kaos ve dengesizlik halinde….
Yozlaşmayla giderek daha fazla yüzleşiyoruz. Siyaset kurumu ise polemik ve popülizmin önünde hürmetle eğiliyor adeta!
Günümüze ne kadar ışık meblağ bilinmez lakin bugün Mustafa Kemal Atatürk’ün yaşadığı bir olayı aktarmak istiyorum. Tahminen de birçoğunuz biliyorsunuz.
Bu olayı merhum Altemur Kılıç’tan da dinlemiştim. Çünkü bahsi geçen olay (1922) Atatürk’ün buyruk subayı ve yoldaşı Muzaffer Kılıç’ın anıları içindeydı.
Olay şu biçimdedir:
Atatürk bir gün Ulus’ta Saman Pazarı’nda Kitapçı Ali Efendi’nin dükkânına uğrar. O periyodun sıkıntı şartları dikkate alındığında Dükkânın kepenkinde muazzam bir halının asılı durduğunu görür.
“bu biçimdesine değerli bir halının burada ne işi var, kaç para kimin bu?” diye sorar.
Kitapçı Ali Efendi: “Halıyı emanet bırakanlar bilhassa rica ettiler, müsaade buyurursanız isim bende kalsın, 40 lira istemişlerdi” diye karşılık verince Atatürk ısrar eder, “kimin bu?” diye yine sorar. Israr karşısında Ali Efendi açıklamak zorunda kalır. “Abdülhalim Çelebi Efendinindir” der.
Abdülhalim Efendi Konya milletvekilidir. hem de Mevlana soyundandır ve İstiklal madalyasına sahiptir. En kıymetlisi de konutundaki halıyı satacak kadar parasız kalmasına karşın kapısı daima açıktır ve hiç kimseyi geri çevirtmemektedir.
Atatürk duygulanır, Abdülhalim Efendi’den övgüyle bahsederek; “…evde halısını satacak kadar parasız kalıyor ancak, kapısını kimseye kapamıyor” tabirini kullanır.
Yaverine “40 lira bırakın” diye buyruk verir. Ayrıyeten “Halıyı Abdülhalim Efendi’nin meskenine yollayınız, biz oradan aldırırız. Bu akşam meskenine kahve içmeye gideceğim bunu da bildiriniz” der.
Akşamüzeri Abdülhalim Efendi’nin meskenine sarfiyat. Halı paketiyle bir arada kapının yanına konulmuştur.
Kahveler içilir. Abdülhalim Efendi “Paşam halıyı almışsınız, konutuma yeni geldi, müsaade buyurursanız, otomobilinize koydurayım” dediğinde Atatürk elini kaldırır ve şu biçimde der: “Halı bir daha bizim olsun, sana emaneten bırakıyoruz, ortada kahveye geldiğimizde onu seyrederek içeriz.”
Bu ortada halı da odaya serilir. Abdülhalim Efendi ise halıya gözü üzere bakar. Kelam konusu halı bir süre daha sonra Mevlâna Müzesine bağışlanır.
İşte bu yaşanmış hadisede alınacak o kadar ders var ki! Natürel anlayana…
Odatv.com