İzmir’de Ege Üniversitesi Tarih Kısmı 4’üncü sınıf öğrencisiyken 20 Şubat 2015 tarihinde ters görüşlü öğrencilerin saldırısı kararı hayatını kaybeden Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nun vefatının 7’nci yıl dönümü. Üniversitenin İdeal Ocakları sorumlusu olan Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nu emekli Emniyet Müdürü 15 Temmuz Gazisi Fatih Eryılmaz, internet sitesinden yayımladığı yazıyla andı.
İşte o yazıdan bir kısım:
“Fırat devletin olmadığı yerde devletini geri getirmek için can verdi. Türk bayrağı açmanın tahrik ögesi sayıldığı Türkiye Cumhuriyetinin üniversitesi olan Ege Üniversitesi’nde annesinin biricik evladı, arkadaşlarının desteği, tanıyan her insanın sevinç kaynağı Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nun kanının suladığı yerde Fırat bir bayrak oldu ve kanı ile bayrağı tekrar doğurdu.
Fırat’ın yaralarından akan kan hala sızıyor ve Fırat Türkiye Cumhuriyetinin tüm makam ve mevki sahiplerini vazifesini yapmaya çağırıyor.
Ege Üniversitesi’nde güya değil, sahiden devlet yoktu. Üniversite rektörü Candeğer Yılmaz olayları görmezden geliyor, devletten maaş alan bir epey akademisyen de ekmeğini yedikleri devletin değil bir terör örgütünün kılıcını sallıyorlardı. Dedik ya, öteki yerde anlatırsa kimse inanmazdı. Üniversitede rektör, akademisyen, kentte vali, kaymakam, savcı, emniyet müdürü Ankara’da devlet yoktu. Bir maymunlar cehennemi yaşanıyordu. İnsanlıktan nasibini almamış bir avuç eşkıya binlerce öğrenciye kabus olmuştu. Ülkenin geleceği olacak binlerce öğrenci mukadderatına terkedilmişti. Korkutulmuş binlerce genç sessiz bir biçimde kendilerine soruyorlardı; Burası Türkiye Cumhuriyeti topraklarında bir yer değil miydi? Türkiye Cumhuriyeti devletinin bir üniversitesi değil miydi? Devlet dediğimiz yapı vatandaşlarının en temel hakları olan hayat hakkını, eğitim hakkını korumak zorunda değil miydi? Varlığının en sıradan niçinini ifa edemeyen bir devlet devlet olabilir miydi? Anne babaların var iseydıkları ile gençlerin gerçekte gördükleri ve yaşadıkları ne kadar farklıydı.”
“HİÇ KİMSENİN OLMADIĞI YERDE BEN VARIM”
“Ege Üniversitesi’nde bunların yaşandığı tarihlerde, tıpkı operasyonun öteki bir kısmı da Ankara’da icra ediliyordu. Geleceğin subay takımının yetiştirildiği Kara Harp Okulu’nda, FETÖ’nün tahakkümüne girmeyen ögrenciler ‘şok mangaları’ ismi verilen azap gruplarının ellerinde inliyor, çığlıklarını 500 metre ilerideki TBMM’den, 700 metre uzaklıkta bulunan Genelkurmay Başkanlığı’ndan duymuyorlardı.
Hiç kimsenin olmadığı yerde ben varım diyebilen Hasret annenin gözbebeği, tek evladı Fırat gitti, Hasret anneye nasıl Fırat öldü diyeceğiz, yüzüne nasıl bakacağız. Evlatlarını okusunlar, vatanına milletine güzel evlat olsunlar diye gönderen annelere nasıl evladınızı itimat ortasında okumaya gönderin diyeceğiz.”
İşte o yazıdan bir kısım:
“Fırat devletin olmadığı yerde devletini geri getirmek için can verdi. Türk bayrağı açmanın tahrik ögesi sayıldığı Türkiye Cumhuriyetinin üniversitesi olan Ege Üniversitesi’nde annesinin biricik evladı, arkadaşlarının desteği, tanıyan her insanın sevinç kaynağı Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nun kanının suladığı yerde Fırat bir bayrak oldu ve kanı ile bayrağı tekrar doğurdu.
Fırat’ın yaralarından akan kan hala sızıyor ve Fırat Türkiye Cumhuriyetinin tüm makam ve mevki sahiplerini vazifesini yapmaya çağırıyor.
Ege Üniversitesi’nde güya değil, sahiden devlet yoktu. Üniversite rektörü Candeğer Yılmaz olayları görmezden geliyor, devletten maaş alan bir epey akademisyen de ekmeğini yedikleri devletin değil bir terör örgütünün kılıcını sallıyorlardı. Dedik ya, öteki yerde anlatırsa kimse inanmazdı. Üniversitede rektör, akademisyen, kentte vali, kaymakam, savcı, emniyet müdürü Ankara’da devlet yoktu. Bir maymunlar cehennemi yaşanıyordu. İnsanlıktan nasibini almamış bir avuç eşkıya binlerce öğrenciye kabus olmuştu. Ülkenin geleceği olacak binlerce öğrenci mukadderatına terkedilmişti. Korkutulmuş binlerce genç sessiz bir biçimde kendilerine soruyorlardı; Burası Türkiye Cumhuriyeti topraklarında bir yer değil miydi? Türkiye Cumhuriyeti devletinin bir üniversitesi değil miydi? Devlet dediğimiz yapı vatandaşlarının en temel hakları olan hayat hakkını, eğitim hakkını korumak zorunda değil miydi? Varlığının en sıradan niçinini ifa edemeyen bir devlet devlet olabilir miydi? Anne babaların var iseydıkları ile gençlerin gerçekte gördükleri ve yaşadıkları ne kadar farklıydı.”
“HİÇ KİMSENİN OLMADIĞI YERDE BEN VARIM”
“Ege Üniversitesi’nde bunların yaşandığı tarihlerde, tıpkı operasyonun öteki bir kısmı da Ankara’da icra ediliyordu. Geleceğin subay takımının yetiştirildiği Kara Harp Okulu’nda, FETÖ’nün tahakkümüne girmeyen ögrenciler ‘şok mangaları’ ismi verilen azap gruplarının ellerinde inliyor, çığlıklarını 500 metre ilerideki TBMM’den, 700 metre uzaklıkta bulunan Genelkurmay Başkanlığı’ndan duymuyorlardı.
Hiç kimsenin olmadığı yerde ben varım diyebilen Hasret annenin gözbebeği, tek evladı Fırat gitti, Hasret anneye nasıl Fırat öldü diyeceğiz, yüzüne nasıl bakacağız. Evlatlarını okusunlar, vatanına milletine güzel evlat olsunlar diye gönderen annelere nasıl evladınızı itimat ortasında okumaya gönderin diyeceğiz.”