Zeynep Oral Cumhuriyet’teki köşesinde 12 Ekim’de hayatını kaybeden Nazım Hikmet Vakfı Teşebbüs Şurası Üyesi ve “Cumhuriyetle birlikte Büyüdüm” kitabının muharriri Moris Gabbay ile ilgili bir yazı yazdı.
Zeynep Oral’ın yazısı:
Ah Moris Gabbay ah!
Aynen bu biçimde! Birkaç gündür, bu dünyadan göçtüğünüzden beri “Ah Moris Beyefendi ah” diyerek yalnızca sizinle konuşuyorum! Daha yenilerde 100 yaşınızı, Nâzım Hikmet Vakfı’nda tüm dostlarla birlikte kutlamıştık. O kutlamayı okurlarımla, Nâzım Hikmet sevdalılarıyla paylaşırken yazıma “100 Yaşında bir Delikanlı: Moris Gabbay” diye başlık atmıştım. O gün bana sarılışınız, o afacan çocuk gözlerinizin pırıltısı bütün bir kış içimi ısıttı… Bakın bugün bile sansür yasası, memleketin içine düştüğü istibdat devrini yazmak yerine size sesleniyorum.
SİZİ UĞURLARKEN
Bugün sizi sonsuzluğa uğurlamaya gelemedim. İstanbul haricinde bir konferans veriyorum. Size Antalya’dan sesleniyor o epeyce sevdiğiniz; hayatına dokunduğunuz Nâzım Hikmet’in kelamlarıyla uğurluyorum:
“Onlar ümidin düşmanıdır sevgilim / akar suyun / meyve çağında ağacın / serpilip gelişen ömrün düşmanı (…) zira vefat vurdu damgasını alınlarına/ çürüyen diş, dökülen et/ tekrar geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler/ ve olağan olarak ki sevgilim elbette/ dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya / dolaşacaktır en ulu elbisesiyle personel tulumuyla/ Bu güzelim memlekette hürriyet!”
HEP EMEKTEN, ÖRGÜTLENMEKTEN YANA
Okurlarıma anımsatmalıyım: Cumhuriyet kurulmadan evvel doğdunuz (27 Şubat 1922) Nişantaşı’nda çocukluk… 7 Yaşında Atatürk’ü görmenin heyecanı… Harf İhtilali, Tevhidi Tedrisat, Uygar Kanun… Varlık Vergisi… Robert Kolej’de Bülent Ecevit, Ahmet İsvan kankanızdır. Yahudi asıllı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının, sol fikre gönlünü ve aklını vermesi…. daha sonra: Kurduğunuz dernekler, çıkardığınız gazeteler ve Türkiye Sosyalist Partisi, Türkiye Sosyalist İşçi ve Köylü Partisi… Ve elbette gözaltılar, tutuklamalar… Soğuk Savaş yıllarıdır… Siz ise örgütlenmekten ve emekten yana…
Türkiye Emekçi Partisi’ne katılmanızı “hayatımın en hoş günleri” diye nitelerdiniz. “15 sosyalist milletvekilini TBMM’ye yolladık” diye gururlanırdınız. Kendinizi nihayet “öteki gibi” hissetmediğinizi vurgulardınız…
daha sonra, BM’ye bağlı FAO (Uluslararası Besin Örgütü’nde) tam 18 yıl boyunca Afrika ülkelerinde çalışma… Sömürünün, ırkçılığın, etnisitenin, yokluğun, yoksulluğun egemenliğine karşı savaş verdiğiniz periyot, emperyalizme karşı müthiş tanıklıklar…
NÂZIM HİKMET’E HAYAT SUYU
“Eski tüfek” arkadaşımızdınız. Nâzım Hikmet Vakfı’nı kurmak için kollar sıvandığında en öndeydiniz. Zira onu tanımış, ona dokunmuştunuz. Şaire hayat suyu taşıyanlardan bir tanesiydiniz.
İstanbul Kapalıçarşı’da babadan kalma minik dükkânı sürdürmeye çalışırken kendiniz ve aileniz zar güç geçinirken bir yandan da Nâzım Hikmet ve arkadaşlarının Bursa Cezaevi’nde dokudukları kumaşları, dükkâna gelip giden aracılara bilinmeyen kapalı sattırıp, gelirini Nâzım Hikmet’e ulaştıran sizden oburu değildi!
Hep söylerdiniz: Türkiye Cumhuriyeti’nde şimdiki kadar olmasa bile, her vakit var olan “ayrımcılığı” sosyalizm inancıyla aşmayı bilirdiniz!
Şu son 30 yıl boyunca sizinle yan yana, omuz omuza çalışmanın onurunu arkadaşlarıma ve bana bağışladınız. Varlığınız, bilginiz, birikimlerinizle, unsurlu duruşunuzla bizi daima aydınlattınız. Sohbetinize, paylaştıklarınıza, dostluğunuza doyamadık.
Başka bir hayat var ise orada mutlak buluşacağız Sevgili Moris Beyefendi ve birbirimizin gözlerine bakarak, gülümseyerek, her sözcüğün üzerine basa basa “hiç bir Ağaç bu biçimde Olağanüstü Bir Yemiş Vermemiştir” diyeceğiz:
“Topraktan ateşten ve denizden doğanların / En harikası doğacak bizden… / Ve beşerler ellerini / Korkmadan düşünmeden/ Birbirlerinin ellerine bırakarak/ Yıldızlara bakarak: ‘Yaşamak ne hoş şey !’ diyecekler”.
Korkmadan! El ele!
Odatv.com
Zeynep Oral’ın yazısı:
Ah Moris Gabbay ah!
Aynen bu biçimde! Birkaç gündür, bu dünyadan göçtüğünüzden beri “Ah Moris Beyefendi ah” diyerek yalnızca sizinle konuşuyorum! Daha yenilerde 100 yaşınızı, Nâzım Hikmet Vakfı’nda tüm dostlarla birlikte kutlamıştık. O kutlamayı okurlarımla, Nâzım Hikmet sevdalılarıyla paylaşırken yazıma “100 Yaşında bir Delikanlı: Moris Gabbay” diye başlık atmıştım. O gün bana sarılışınız, o afacan çocuk gözlerinizin pırıltısı bütün bir kış içimi ısıttı… Bakın bugün bile sansür yasası, memleketin içine düştüğü istibdat devrini yazmak yerine size sesleniyorum.
SİZİ UĞURLARKEN
Bugün sizi sonsuzluğa uğurlamaya gelemedim. İstanbul haricinde bir konferans veriyorum. Size Antalya’dan sesleniyor o epeyce sevdiğiniz; hayatına dokunduğunuz Nâzım Hikmet’in kelamlarıyla uğurluyorum:
“Onlar ümidin düşmanıdır sevgilim / akar suyun / meyve çağında ağacın / serpilip gelişen ömrün düşmanı (…) zira vefat vurdu damgasını alınlarına/ çürüyen diş, dökülen et/ tekrar geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler/ ve olağan olarak ki sevgilim elbette/ dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya / dolaşacaktır en ulu elbisesiyle personel tulumuyla/ Bu güzelim memlekette hürriyet!”
HEP EMEKTEN, ÖRGÜTLENMEKTEN YANA
Okurlarıma anımsatmalıyım: Cumhuriyet kurulmadan evvel doğdunuz (27 Şubat 1922) Nişantaşı’nda çocukluk… 7 Yaşında Atatürk’ü görmenin heyecanı… Harf İhtilali, Tevhidi Tedrisat, Uygar Kanun… Varlık Vergisi… Robert Kolej’de Bülent Ecevit, Ahmet İsvan kankanızdır. Yahudi asıllı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının, sol fikre gönlünü ve aklını vermesi…. daha sonra: Kurduğunuz dernekler, çıkardığınız gazeteler ve Türkiye Sosyalist Partisi, Türkiye Sosyalist İşçi ve Köylü Partisi… Ve elbette gözaltılar, tutuklamalar… Soğuk Savaş yıllarıdır… Siz ise örgütlenmekten ve emekten yana…
Türkiye Emekçi Partisi’ne katılmanızı “hayatımın en hoş günleri” diye nitelerdiniz. “15 sosyalist milletvekilini TBMM’ye yolladık” diye gururlanırdınız. Kendinizi nihayet “öteki gibi” hissetmediğinizi vurgulardınız…
daha sonra, BM’ye bağlı FAO (Uluslararası Besin Örgütü’nde) tam 18 yıl boyunca Afrika ülkelerinde çalışma… Sömürünün, ırkçılığın, etnisitenin, yokluğun, yoksulluğun egemenliğine karşı savaş verdiğiniz periyot, emperyalizme karşı müthiş tanıklıklar…
NÂZIM HİKMET’E HAYAT SUYU
“Eski tüfek” arkadaşımızdınız. Nâzım Hikmet Vakfı’nı kurmak için kollar sıvandığında en öndeydiniz. Zira onu tanımış, ona dokunmuştunuz. Şaire hayat suyu taşıyanlardan bir tanesiydiniz.
İstanbul Kapalıçarşı’da babadan kalma minik dükkânı sürdürmeye çalışırken kendiniz ve aileniz zar güç geçinirken bir yandan da Nâzım Hikmet ve arkadaşlarının Bursa Cezaevi’nde dokudukları kumaşları, dükkâna gelip giden aracılara bilinmeyen kapalı sattırıp, gelirini Nâzım Hikmet’e ulaştıran sizden oburu değildi!
Hep söylerdiniz: Türkiye Cumhuriyeti’nde şimdiki kadar olmasa bile, her vakit var olan “ayrımcılığı” sosyalizm inancıyla aşmayı bilirdiniz!
Şu son 30 yıl boyunca sizinle yan yana, omuz omuza çalışmanın onurunu arkadaşlarıma ve bana bağışladınız. Varlığınız, bilginiz, birikimlerinizle, unsurlu duruşunuzla bizi daima aydınlattınız. Sohbetinize, paylaştıklarınıza, dostluğunuza doyamadık.
Başka bir hayat var ise orada mutlak buluşacağız Sevgili Moris Beyefendi ve birbirimizin gözlerine bakarak, gülümseyerek, her sözcüğün üzerine basa basa “hiç bir Ağaç bu biçimde Olağanüstü Bir Yemiş Vermemiştir” diyeceğiz:
“Topraktan ateşten ve denizden doğanların / En harikası doğacak bizden… / Ve beşerler ellerini / Korkmadan düşünmeden/ Birbirlerinin ellerine bırakarak/ Yıldızlara bakarak: ‘Yaşamak ne hoş şey !’ diyecekler”.
Korkmadan! El ele!
Odatv.com