6,5 yaşındaki oğlu yürüyebilsin diye 2 bin 500 kilometre yol katedip Türkiye’ye geldi

erkan_623

New member
Almanya’nın Stuttgart kentinde yaşayan Filiz Aksoy’un oğlu Ekrem, 6.5 yıl evvel dünyaya geldi. Yürüme çağına gelen Ekrem’de değişiklik olduğunu fark eden anne, çabucak hekimlerin yolunu tuttu. Ekrem’e ‘ataksi’ teşhisi temalırken, anne Filiz Aksoy da arayışlarına başladı. 5 sene boyunca Almanya’da arayışları ile eğitimi sürdüren anne Aksoy, istediği neticeyi ve eğitimi alamayınca Kocaeli’nin Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ni keşfetti. Bir arkadaşının tavsiyesi üzerine çabucak merkezin yetkilileri ile irtibata geçen anne, süratlice Türkiye’nin yolunu tuttu. At terapisi, fizik tedavi, duyu bütünleme, tomatis, ferdi terapi, oyun terapisi, karanlık oda terapisi ve merkezde bulunan hayvanların katkısı ile 4 gün daha sonra Ekrem, kendi başına koşmaya, bayır tırmanmaya ve hiç çıkamadığı kaldırımları tek başına takviyesiz çıkmaya başladı.


KISA MÜDDETTE EĞİTİME YANIT VERDİ

Kısa müddette kaliteli eğitime karşılık veren Ekrem ile annesi Filiz Aksoy, 6.5 yıl daha sonra birinci sefer özgürce oyun oynadı. Süreci anlatan anne Filiz Aksoy, “Ataksi tanısı var. Dengeyi sağlayamıyor. Merdivenleri, kaldırımları kendi başına çıkamıyor. Koşamıyor, bayır çıkamıyor, inemiyordu. Daima bir dayanak olması gerekiyordu. Çok tedirgindim. Bir anne olarak ‘Nasıl baş edebilirim?’ diye fazlaca telaşlıydım. Almanya’da eğitime başladık. Haftada bir fizik tedavi, duyu dersine giriyorduk. 25-30 dakika kâfi olmadı. Bir arkadaşın yardımıyla burayı öğrendik ve çabucak geldik. 4 gün daha sonra benim oğlum fırtına üzere oldu. Kendi başına yapamadığı her şeyi yapmaya başladı. Atın üzerinde kendi başına duruyor. Özgüveni yerine geldi” dedi.

BİRİNCİ KERE ÖZGÜRCÜ OYUN OYNUYOR

Birinci defa oğlu ile özgürce 6.5 yıl daha sonra oyun oynadığını söz eden Aksoy, “Yakalamacılık oynadık. Evvelden bu mümkün değildi. Daima ayakları bir birine dolanıyordu. Birinci kez uzaklıklı biçimde bu oyunu oynadık. Çok bekledim bugünü, epeyce üzülüyordum. Yaşıtları yapıyordu, Benim oğlum niçin yapamıyor?’ diye kendime epey soruyordum. Oğlum başardı. Uygun ki ümidimizi kaybetmemişiz. Benim için fazlaca kıymetli bir ayrıntı. Oğlum için hayli üzülüyordum. Onu ister istemez geri çekiyordum artık çekmeyeceğim” diye konuştu.

KAYNAK: İHA