Ernesto Assante'nin öldüğünü söyleyemezsiniz. “Bu hayat, Ernesto Assante” diyebilirsiniz çünkü o da hayatın yapıldığı maddeden yapılmıştı. O, projelerden, sezgilerden ve hayallerden oluşuyordu. Bazen o büyük, kırılgan kalbinin içinde sürekli bir hayal jeneratörü tuttuğunu düşünürdüm. O tatlı...